Ναι, πρέπει να το παραδεχτούμε. Ο καθένας με τον τρόπο του, βέβαια, αλλά και οι δύο υποψήφιοι κάνουν φιλότιμες προσπάθειες, για να αποδειχτούν άξιοι διάδοχοι του Α. Παπανδρέου και της πολιτικής του κληρονομιάς. Την ίδια ώρα, που δεν έχουν την παραμικρή, ουσιαστική πολιτική διαφορά και μαζί καταδικάζουν - για παράδειγμα - τους συνταξιούχους, σε συντάξεις πείνας και αναξιοπρέπειας, τσακώνονται αγρίως, για την ιδεολογική και πολιτική φυσιογνωμία, τα οράματα και τις αξίες του μεταπαπανδρεϊκού ΠΑΣΟΚ...

Τόσο ο πρώτος, με τα κηρύγματα περί της "σύγκρουσης παλιού και νέου", του "εκσυγχρονισμού", της "γλώσσας της αλήθειας" και της "Κεντροαριστεράς", όσο και ο δεύτερος, με τα περί "σοσιαλισμού", της "αλλαγής", τους "μη προνομιούχους", την "Αριστερά", κτλ., έκαναν πράξη αυτό, που έκανε και τους δίδασκε χρόνια τώρα ο Α. Παπανδρέου. Την υποκρισία, τη διγλωσσία, το ψέμα, τη δημαγωγία και την ιδιοτέλεια. Το "άλλα λέμε στο λαό κι άλλα κάνουμε στην πράξη".

Και μένει τώρα, στους 5.000 και πλέον συνέδρους, να επιλέξουν τον καλύτερο δημαγωγό, υποκριτή και δίγλωσσο, για να καθίσει στην "καρέκλα" του πρώτου διδάξαντα.

Ας θυμηθούν, όμως, όλοι τους και κάτι ακόμη. Η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται, παρά μόνο ως φάρσα, είχε πει αρκετές φορές ο Α. Παπανδρέου...