Το μεγαλύτερο κύμα αστέγων μετά το 1930 αντιμετωπίζει η Νέα Υόρκη τον τελευταίο καιρό. Η ραγδαία αύξηση των αστέγων συνδέεται με την υλοποίηση κυβερνητικής απόφασης για περικοπή ενός επιδόματος ενοικίου. Οικογένειες με παιδιά φαίνεται να πλήττονται περισσότερο απ' το μέτρο αυτό, καθώς το επίδομα βοηθούσε στο να διατηρούν ένα κεραμίδι πάνω απ' το κεφάλι τους.

Σύμφωνα με στοιχεία που έδωσε μια οργάνωση που ασχολείται με τους αστέγους, υπάρχουν περίπου 48.000 άτομα που ζητούν άσυλο για τη νύχτα, μεταξύ αυτών όμως και περίπου 20.000 παιδιά, ίσως το μεγαλύτερο αριθμό άστεγων παιδιών που έχει δει ποτέ η πόλη της Νέας Υόρκης.

Η οργάνωση εκτιμά ότι η παροχή ασύλου κοστίζει τρεις φορές περισσότερο απ' ό,τι το επίδομα ενοικίου που δινόταν (36.000 δολάρια ετησίως έναντι 10.000 δολαρίων). Μάλιστα, προσθέτει ότι, πέραν των ανέργων, στο δρόμο κινδυνεύουν να βρεθούν και εργαζόμενοι στις ΗΠΑ καθώς δεν υπάρχουν αρκετά σπίτια με προσιτά ενοίκια.

Δεν μπορούμε να αποφύγουμε τον πειρασμό και να μην αντιπαραθέσουμε την εικόνα αυτή με την ειδυλλιακή εικόνα της Νέας Υόρκης που παρουσίασε η αντιπροσωπεία του ΣΥΡΙΖΑ έπειτα απ' την επίσκεψή της εκεί. Με τον Αλ. Τσίπρα να χαίρεται επειδή στις αμερικανικές μεγαλουπόλεις δεν είδε - όπως είπε - την κατάθλιψη που βλέπει στην Ελλάδα. Μάλλον είδε όσα ήθελε να δει και όσα βολεύουν την προπαγάνδα περί του «προοδευτικού προσανατολισμού» της αστικής διαχείρισης που ασκεί η κυβέρνηση Ομπάμα. Και που ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να αντιγράψει. Οι άνθρωποι του μόχθου ξέρουν τι πρέπει να κάνουν, αν δε θέλουν να πιάσουν από τώρα ένα απ' τα εναπομείναντα ελεύθερα παγκάκια στις πλατείες των πόλεων.

Νερό στο μύλο της παραπλάνησης και της καλλιέργειας ψευδαισθήσεων στους μικρούς και αυτοαπασχολούμενους επαγγελματοβιοτέχνες και εμπόρους, που έχει γονατίσει η ασκούμενη πολιτική, ότι είναι δυνατό να βρουν λύση στα προβλήματά τους μέσα από μια ακόμα τράπεζα που θα συγκεντρώνει ό,τι κάνουν μέχρι τώρα οι διάφοροι φορείς «χρηματοδοτικής υποστήριξης» ρίχνει η Εθνική Συνομοσπονδία Ελληνικού Εμπορίου (ΕΣΕΕ).

Με το παραπλανητικό σκεπτικό πως το γεγονός ότι από τους φορείς τύπου ΤΕΜΠΜΕ και τα διάφορα προγράμματα χρηματοδότησης, που κατά καιρούς έχουν εξαγγελθεί, οι μικροί ΕΒΕ είναι αποκλεισμένοι έγκειται στην... «πανσπερμία δεκάδων φορέων», στο «δαιδαλώδες περιβάλλον αλληλοσυγκρουόμενων φορέων, στο «ανορθολογικό περιβάλλον», η ΕΣΕΕ προτείνει «να δημιουργηθεί μια "Αναπτυξιακή Τράπεζα Μικρών Επιχειρήσεων" με τραπεζικές εγγυοδοτικές και χρηματοδοτικές δυνατότητες αποκλειστικά για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις» που θα «συγχωνεύσει» όλα τα σχετικά «προγράμματα ανάπτυξης» με «εγγυημένα δάνεια» και «με τραπεζικά κριτήρια», «δίνοντας άμεσες αναπτυξιακές και ολοκληρωμένες επενδυτικές λύσεις».

Ειδικότερα, δε, αυτό που απασχολεί την ΕΣΕΕ, είναι η τράπεζα που προτείνει, μεταξύ των άλλων, να έχει «εξειδίκευση στη χρηματοδότηση καινοτόμων επενδύσεων, με ευέλικτα χρηματοδοτικά εργαλεία και χρήση ολοκληρωμένων προγραμμάτων για τη χρηματοδότηση των αναπτυξιακών αναγκών των μικρών επιχειρήσεων, με ενέργειες στήριξης και προώθησης των επιχειρήσεων και των προϊόντων τους στη διεθνή αγορά (...)». Αυτό που στην πρώτη προσέγγιση της «καινοτομίας» που φέρνει η ΕΣΕΕ, καταλαβαίνει κανείς, είναι ότι πρόκειται για μια ακόμα τράπεζα που θα δίνει δάνεια με κριτήριο τη «βιωσιμότητα» του αιτούντος. Εν ολίγοις, μόνο τις εκατοντάδες χιλιάδες των ΕΒΕ που βρίσκονται ήδη με το λουκέτο στο χέρι δεν αφορά.

Τα προβλήματα που έχει συσσωρεύσει η πολιτική στήριξης του κεφαλαίου και των μονοπωλίων, που περνάει μέσα από τη βίαιη περιθωριοποίηση των μικρών και αυτοαπασχολούμενων, δε λύνονται μέσα στο πλαίσιο αυτής της πολιτικής. Αυτή είναι η αλήθεια που, όσο κι αν προσπαθούν οι θιασώτες της να συγκαλύψουν, δεν μπορούν να το πετύχουν.