Ανευ πλέον

του κοντού,

ετοιμάζονται

για "ντου",

νάτοι, φόρεσαν

τα κράνη

της πολιτικής

οι νάνοι

και καβάλα

σε αντλία

παν για έφοδο

αθλία!

Ανευ νου,

άνευ ντροπής

το γκουβέρνο

της "κλοπής",

πάει με γκλομπ

στο Σχηματάρι,

και ο χάρος

όποιον πάρει,

πάει στην Κόρινθο

στο Κιάτο,

κι ο λαός φωνάζει

"κάτω"!

Ο οίστρος

Προς Λαλιώτη, Κακαουνάκη και όλο το επιτελείο της φαιάς προπαγάνδας, που αναπτύσσεται γύρω από τον αγώνα των αγροτών: Διαλέξτε, επιτέλους, με τι έχουμε να κάνουμε. Με τσιφλικάδες ή με παρασυρμένους και υποκινούμενους αγρότες; Διαλέξτε και συντονιστείτε! Αν καταλήξετε στο πρώτο, μην ξεχάσετε να εξηγήσετε από πού μας προέκυψαν αίφνης τόσοι τσιφλικάδες. Αν πάλι προτιμήσετε το δεύτερο, κάντε τον κόπο να εξηγήσετε πώς γίνεται να μην παρασύρονται και να μην υποκινούνται οι τόσο "αφελείς" αγρότες από τόσους υπουργούς, από τόσα κανάλια, από τόσα ραδιόφωνα, από τόσες εφημερίδες, από τόσους στρατευμένους, στο πλευρό της κυβέρνησης, "αστέρες" της δημοσιογραφίας;

Αν και συνεχίζεται η γιγαντιαία στρατιωτική επιχείρηση της Τουρκίας κατά των Κούρδων - ενόπλων και αμάχων αδιακρίτως - στο έδαφος τρίτης χώρας (Ιράκ), η θεωρούμενη οργανωμένη διεθνής κοινότητα εξακολουθεί να σιωπά. Που είναι, άραγε, τα αντανακλαστικά του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών και η "ευαισθησία", που κατά καιρούς - ανάλογα με την περίσταση - επιδεικνύει; Γιατί, άραγε, αυτή η σιωπή μπροστά σε μια, εν εξελίξει, θηριωδία; Μήπως γιατί οι στρατιωτικές επιχειρήσεις της Τουρκίας κατά των Κούρδων στο Ιράκ γίνονται υπό την υψηλή καθοδήγηση στρατιωτικών εγκεφάλων του Ισραήλ και με την τεχνολογική υποστήριξη των αμερικανονατοϊκών ιπτάμενων ραντάρ (ΑΒΑΚΣ); Η ελληνική κυβέρνηση γιατί, άραγε, εξακολουθεί να σιωπά και δεν καταδικάζει κατηγορηματικά και απερίφραστα τις τουρκικές ενέργειες; Φοβάται την Αγκυρα ή ανησυχεί, μήπως δυσαρεστήσει τους φίλους της στην Ουάσιγκτον;

Είναι και αυτό δείγμα της πολιτικής τους, η οποία καθορίζει τα όρια και τα χαρακτηριστικά της συμπεριφοράς τους. Η αναφορά γίνεται για τη χτεσινή δήλωση του Στ. Παπαθεμελή κατά του κυβερνητικού εκπροσώπου, τον οποίο κατήγγειλε ως "ψεύτη εξ επαγγέλματος"...

Οσο για τον Ε. Βενιζέλο δεν παρέλειψε να ανταποδώσει, μιλώντας περί "μέγιστης απρέπειας". Και βέβαια δεν περίμενε κανείς την επιβεβαίωση ή τη διάψευση της πραγματικότητας, όσον αφορά τη σχέση της κυβέρνησης με την αλήθεια, από ένα επίλεκτο (μέχρι χτες τουλάχιστον) μέλος της. Εκείνο που προκαλεί είναι ότι τέτοιου είδους φιλοφρονήσεις ανταλλάσσονται από τη στιγμή που χάνεται το "πόστο". Και οι μεν και οι δε, που ως τα χτες αδελφωμένοι συνεργάζονταν για την εφαρμογή της πολιτικής τους, ήξεραν και ξέρουν, όταν κάθονται στις υπουργικές καρέκλες, να προτάσσουν στις σχέσεις τους το κύριο: Τη χέρι χέρι απρόσκοπτη προώθηση αυτής της πολιτικής. Την οποία συνεχίζουν να υπηρετούν ακόμα και την ώρα που αλληλοϋβρίζονται. Αποδεικνύοντας πως, ακόμα κι όταν δεν επιβεβαιώνεται ότι αποτελούν "επαγγελματίες ψεύτες", σίγουρα πρόκειται για συνειδητούς ψεύτες.

Το φασιστοειδές του "Λόγου", αποθρασυμένο από τη συνέχιση των αγροτικών κινητοποιήσεων, συνεχίζει το χαφιέδικο οχετό του. Μετά τις παρομοιώσεις των αγροτών και των κομμουνιστών με τους τρομοκράτες της "17 Ν", ο γκαιμπελίσκος ισχυρίζεται ότι τα στελέχη του ΚΚΕ υποκινούν τους αγώνες των αγροτών, για να πάρουν "το βάπτισμα ή - έστω το ...κάπνισμα, της φωτιάς". Κι αφού χρησιμοποιεί χιλιομασημένους αντικομμουνιστικούς κρωγμούς, καταλήγει στο "βαθυστόχαστο" συμπέρασμα πως "το ΚΚΕ θέλει την "αναμπουμπούλα" και το αιματοκύλισμα (για να ξαναγίνει πρωτοπόρο!)". Και μετά από όλα αυτά, αναλαμβάνει το ρόλο του υποκινητή της αιματοχυσίας, παροτρύνοντας το "λαό" (δηλαδή το σκληρό πυρήνα του ΠΑΣΟΚ, που ακόμα βρίσκεται εγκλωβισμένος στα ψεύδη της "σοσιαλιστικής" του κυβέρνησης) "να δείξει την πυγμή του και να επιβάλει τη θέλησή του", μια και "το κράτος - φευ! - έλαμψε με την απουσία του". Ετσι, για να μην μένει καμιά αμφιβολία για το ήθος των "δημοκρατικών" πράσινων κονδυλοφόρων.

Ας είναι βέβαιοι οι κυβερνητικοί κύκλοι και τα φερέφωνά τους πως ούτε ο αγώνας όλων της "Γης των κολασμένων" θα καμφθεί με την τρομοκρατία. Πολύ περισσότερο, οι κομμουνιστές δεν πρόκειται στιγμή να φύγουν από το μετερίζι των κοινωνικών αγώνων, όπως ελπίζουν κάποια απολιθώματα του Μανιαδακισμού, όπως ο Μακρίδης. Αυτοί συνεχίζουν τον αντικομμουνιστικό οχετό τους, επειδή έχουν το "Λόγο" τους...