Τη μισή αλήθεια είπε ο Κ. Σημίτης στο προχτεσινό Υπουργικό Συμβούλιο, τονίζοντας ότι "ανάμεσα σε ένα διαχειριστικό και ένα μεταρρυθμιστικό μοντέλο διακυβέρνησης, η κυβέρνηση επέλεξε το δεύτερο, γιατί αυτό επιβάλλουν οι μεγάλες ανάγκες της κοινωνίας". Ολόκληρη η αλήθεια είναι ότι το μεταρρυθμιστικό μοντέλο της κυβέρνησης δεν είναι παρά το νεοφιλελεύθερο αντιδραστικό μοντέλο, το οποίο, βέβαια, δεν το επιβάλλουν οι ανάγκες της κοινωνίας, αλλά οι ανάγκες μιας αισχρής μειοψηφίας των οικονομικά ισχυρών, που απαιτούν να επιβληθεί με βία και τρομοκρατία και η κυβέρνηση Σημίτη εκτελεί εν ψυχρώ.

Οσο για τους ισχυρισμούς ότι "δεν υπάρχουν εναλλακτικές πολιτικές" στην κυβερνητική πολιτική, είναι ολοφάνερο ότι ο Κ. Σημίτης δεν αντιστάθηκε, άλλη μια φορά, στον πειρασμό να κόψει την πραγματικότητα στα μέτρα του. Τόσο το χειρότερο γι' αυτόν και τη "μονόδρομο" πολιτική του.

Ιδιαίτερα εύστοχο το σχόλιο των χτεσινών "Νέων" για το είδος της "αντιπολίτευσης" και των "αποστάσεων", που παίρνει ο Α. Τσοχατζόπουλος από τις κυβερνητικές επιλογές: "Πώς το είπε ο κ. Τσοχατζόπουλος για την Ιονική; Οτι συμφωνεί με το στόχο, αλλά διαφωνεί στην τακτική; Σα να λέμε, φιλόζωος εκδοροσφαγεύς ζητεί διάλογο για καλύτερες συνθήκες σφαγής". Τους πήραν τώρα και στο "ψιλό"...

Δημοκρατία,

των ολίγων,

των αφεντάδων

και των κολίγων,

της αφθονίας

και της πείνας,

δημοκρατία

της βιτρίνας.

Δημοκρατία

των ροπάλων,

των "ημετέρων"

και των άλλων,

του "διατάζω",

του "έτσι θέλω",

δημοκρατία

με "καπέλο".

Δημοκρατία

της Γραικίας

της εκμετάλλευσης,

της αδικίας,

με τις επαύλεις της

και τα υπόγεια,

δημοκρατία

μόνο στα λόγια!

Ο οίστρος

Και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο θέλουν στο ΠΑΣΟΚ. Γι' αυτό και προβάλλουν με τόση έμφαση την απόφασή τους να... θέσουν εκτός κόμματος τους λεγόμενους αντάρτες. Ο στόχος είναι σαφής, αν και πονηρός: Η δημιουργία προϋποθέσεων, ώστε να παρουσιαστούν οι "αντάρτες" ως ανεξάρτητοι και, μάλιστα, αντικυβερνητικοί υποψήφιοι και, επομένως, να προσελκύσουν ανάλογη εκλογική πελατεία. Για παράδειγμα, μια διαγραφή του Δ. Μπέη από το ΠΑΣΟΚ, στην Αθήνα, δημιουργεί εύλογες προϋποθέσεις, για τη στήριξή του και από τον Δ. Τσοβόλα. Και ας μην έχει εκφράσει ο πρώτος την παραμικρή, ουσιαστική διαφωνία, με την κυβερνητική πολιτική.

Το "πιάτο" των αναχωμάτων σερβίρεται και πάλι, με κερασάκι τις ενδεχόμενες διαγραφές, για να γίνει το έδεσμα πιο δελεαστικό. Αυτή τη φορά, όμως, δεν υπάρχουν δικαιολογίες. Ολοι ξέρουν. Και είναι ώρα να πουν: "Εγώ δε θα πάρω"!

Από τη Λάρισα άρχισε - και θα συνεχιστεί και σε άλλες περιοχές της χώρας- η περιβόητη ενημερωτική εκστρατεία του υπουργείου Εθνικής Οικονομίας για την προβολή των "έργων" του Β Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης. Ο στόχος αυτής της πολυέξοδης διαφημιστικής καμπάνιας της κυβέρνησης, διπλός: Πρώτον, για να παρουσιαστεί κάποιο έργο στην περιφέρεια, ενόψει και των εκλογών για την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Δεύτερον, για να εξυμνηθεί το "ευρωπαϊκό όραμα" της πορείας προς την ΟΝΕ, το οποίο, μάλλον, συγκινεί όλο και λιγότερους Ελληνες. Στη "φιέστα" που στήθηκε σε κεντρική πλατεία της Λάρισας - με τη συμμετοχή εκπροσώπων της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης και κυβερνητικών δημάρχων - ο Χρ. Πάχτας, υφυπουργός Εθνικής Οικονομίας, μίλησε για "έργα στην περιφέρεια που έχει να δει η Ελλάδα από την εποχή του Τρικούπη". Ολα αυτά, όταν αυτή την περίοδο κλείνει το θεσσαλικό σιδηροδρομικό δίκτυο, που στήθηκε ...επί Τρικούπη και αποσαθρώνεται η παραγωγική βάση στη βιομηχανία και τη γεωργία, σε μια Περιφέρεια, μάλιστα, που έχει πάρα πολύ υψηλά ποσοστά στην απορρόφηση των κοινοτικών κονδυλίων. Επομένως, κ. Πάχτα, αν υπάρχουν τα κονδύλια που λέτε, κάπου αλλού πάνε και όχι για την παραγωγική ανάπτυξη...

Μπράβο, στην κυβέρνηση και ιδιαίτερα στα οικονομικά επιτελεία της. Τέτοια κίνηση, θέλει μυαλό αλεπούς, περίσσια "εκσυγχρονιστική" έμπνευση και, πάνω απ' όλα, ακράδαντη πίστη και αφοσίωση στην "ιδιωτική πρωτοβουλία" και τους"νόμους της αγοράς". Πρέπει να παραδεχτούμε ότι η κυβέρνηση του Κ. Σημίτη έδωσε μια χεροπιαστή απόδειξη πως διαθέτει όλα τα προαναφερόμενα.

Αν δεν καταλάβατε, αναφερόμαστε στην εξαγορά της εταιρίας πετρελαιοειδών ΜΑΜΙΔΑΚΗ από την κρατική Δημόσια Επιχείρηση Πετρελαίου (ΔΕΠ), αντί 12 δισεκατομμυρίων δραχμών. Μια εξαγορά, που γίνεται λίγες μέρες πριν την εισαγωγή της ΔΕΠ στο Χρηματιστήριο. Δηλαδή, λίγες μέρες πριν ξεκινήσει το ξεπούλημά της και αφορά μια επιχείρηση (τη ΜΑΜΙΔΑΚΗΣ), η οποία έχει πάρει εδώ και χρόνια την κάτω βόλτα και, σύμφωνα με τον τελευταίο ισολογισμό της, παρουσιάζει χρέη 14,5 δισεκατομμυρίων δραχμών.

Θα ξεπουλήσουμε που θα ξεπουλήσουμε - προφανώς, θα σκέφθηκαν οι κυβερνητικοί "εγκέφαλοι" - την υπερκερδοφόρα ΔΕΠ σε κάποιους ντόπιους ή ξένους αφεντάδες των πετρελαίων, να μην κάνουμε πρώτα κι ένα ...ψυχικό σ' έναν παλιό άρχοντα του κλάδου; Αλλωστε, τα δισεκατομμύρια δεν τα βγάζουν από την τσέπη τους. Από τον κρατικό κορβανά πληρώνονται.

Τέλος πάντων, εμείς έχουμε μείνει άφωνοι, από την κυβερνητική αυτή ενέργεια. Προτείνουμε δε, να καθιερώσει ο ΣΕΒ σχετικά βραβεία και να δώσει το πρώτο σ' όποιον είχε τη σχετική ιδέα...

Ακαταμάχητο... το επιχείρημα του κ. Ρέππα, σχετικά με τις δήθεν αθώες βιντεοσκοπήσεις των διαδηλώσεων από την Αστυνομία. Αφού τέτοιες κινηματογραφήσεις κάνουν τα ΜΜΕ, γιατί να μην κάνει και η Αστυνομία, αναρωτήθηκε με περισσή αφέλεια!

Κύριε Ρέππα, τα κανάλια κάνουν επίσης και ριάλιτι σόου. Μήπως υπάρχουν κάποιες σκέψεις να κάνει το ίδιο και η κυβέρνηση; Αν ναι, προτιμούμε στο ρόλο του κυρίου Λεωτσάκου, τον κύριο Τσουκάτο...