«Στην αίθουσα της διαπραγμάτευσης είναι κάποιοι υπαλληλίσκοι, δευτεροκλασάτοι του ΔΝΤ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης από τη μια μεριά και εσείς από την άλλη που είστε έτοιμοι να δώσετε ό,τι σας ζητήσουν και πολλές φορές και περισσότερα απ' όσα σας ζητήσουν», άστραψε και βρόντηξε χτες στη Βουλή ο επικεφαλής του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Τσίπρας, κατά τη συζήτηση Επίκαιρης Ερώτησής του στον υπουργό Οικονομικών, Ε. Βενιζέλο. Είμαστε, ωστόσο, βέβαιοι ότι τέτοιου είδους «μομφές» οι κυβερνώντες δεν έχουν καμία δυσκολία να τις αποκρούσουν.
Τι πάει να πει, δηλαδή, «υπαλληλίσκοι, δευτεροκλασάτοι»; Θα άλλαζε κάτι ως προς το περιεχόμενο της ασκούμενης πολιτικής αν το ΔΝΤ εκπροσωπούσε απευθείας η διευθύντριά του, κ. Λαγκάρντ; Αν η ΕΕ εκπροσωπούνταν στο ανώτερο δυνατό επίπεδο στις συζητήσεις με την ελληνική κυβέρνηση; Οι εκπρόσωποι της τρόικας, όποιου επιπέδου κι αν είναι, δε «μιλούν» με τη «φωνή» των κεφαλαιοκρατών τους οποίους η τρόικα εκφράζει; Στον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ αρέσουν τα πυροτεχνήματα για τις εντυπώσεις. Αλλά η ουσία βρίσκεται αλλού. Η κυβέρνηση και οι εκπρόσωποι της τρόικας βρίσκονται στην ίδια πλευρά, ενωμένοι σαν μια γροθιά απέναντι στο λαό. Το σκέλος της πολιτικής που αφορά στο πετσόκομμα εργασιακών και λαϊκών δικαιωμάτων το έχουν προ πολλού συνομολογήσει, από χρόνια συνιστά στρατηγική της ευρωένωσης που ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ προσκυνάει.
Η όποια μάχη δίνει η κυβέρνηση αφορά στο να χάσει όσο το δυνατόν λιγότερα η ντόπια άρχουσα τάξη στο πλαίσιο της καταστροφής κεφαλαίου που απαιτείται για την πρόσκαιρη έξοδο απ' την καπιταλιστική κρίση. Για τους λαούς έχουν ήδη φροντίσει ώστε να βρίσκονται ριγμένοι στο καναβάτσο για να αποκαταστήσει η πλουτοκρατία τα κέρδη της και να ενισχύσει την ανταγωνιστικότητά της. Αυτή είναι η ιστορία. Ούτε ποιοι διαπραγματεύονται με ποιους, ούτε το χρέος που ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ έχει αναγάγει σε μείζον καταθέτοντας κάθε μέρα κι από μία πρόταση διαχείρισής του, αναγνωρίζοντας σαν ευθύνη του λαού να το αποπληρώσει για να συνεχίσει η πλουτοκρατία να μπουκώνει ζεστό χρήμα.
«Αν ο επίτροπος είναι αναγκαίος για την πλουτοκρατία θα τον δεχτούν», τόνιζε στο σχόλιό του το περασμένο Σάββατο το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ με αφορμή τα δημοσιεύματα για διορισμό επιτρόπου για τον προϋπολογισμό από το Γιούρογκρουπ. «Πριν αλέκτορα φωνήσαι» όλα δείχνουν ότι στην κατεύθυνση αυτή κινείται ολοταχώς η πλουτοκρατία και τα κόμματά της, όπως μαρτυράει η προχτεσινή αρθρογραφία του αστικού Τύπου, που μπορεί να διαπιστώνει έμπλεος «εθνικής περηφάνιας» ότι η γερμανική κυβέρνηση έκανε πίσω στο διορισμό επιτρόπου για θέματα προϋπολογισμού, αλλά σπεύδει να υπερθεματίσει για το διορισμό ενός «δικού μας» επιτρόπου, που όμως θα κάνει την ίδια «δουλειά», θα διασφαλίζει δηλαδή πρώτα και κύρια τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας και των δανειστών και συμμάχων της. «Μήπως είναι καιρός να εξετάσουμε το πλέον θεμελιώδες νομοθέτημα του κράτους (σ.σ. εννοούν τον προϋπολογισμό) με πνεύμα υπεράνω κομμάτων και πολιτικών εξελίξεων; π.χ. με την εκλογή (δικού μας) επιτρόπου επί του προϋπολογισμού, όπως ήδη προτείνεται;», αναρωτιούνται με νόημα στο πρωτοσέλιδο σχόλιό τους τα «Νέα». Πιο ξεκάθαρη η «Καθημερινή» στο δικό της άρθρο υποστηρίζει: «Ας μην είμαστε καθόλου βέβαιοι ότι ένας Ευρωπαίος επίτροπος θα σεβόταν λιγότερο από πολλούς Ελληνες πολιτικούς τον ιδρώτα του ελληνικού λαού». Και συμπληρώνει: «Επίσης, καλό θα ήταν να μην ξεχνάμε σε ποια ακριβώς θέση βρίσκεται η χώρα και πόσο δυστυχώς εξαρτάται από τα δάνεια των εταίρων της για να πληρώνει μισθούς και συντάξεις». Και επειδή, όπως διαπιστώνει, απηχώντας την κυρίαρχη αστική αντίληψη, «χάσαμε την αξιοπρέπεια και την κυριαρχία μας», ακόμα και ένας ξένος επίτροπος θα ήταν ευπρόσδεκτος...
Ο Βενιζέλος εκβίαζε χθες από την Βουλή με την λογική ή μέτρα ή χρεοκοπία. Οι μέρες είναι «κρίσιμες» όσο ποτέ και θα καθορίσουν την επόμενη δεκαετία.
Μέχρι και διαρροές ότι ο Λ. Παπαδήμος τα είδε σκούρα και σκέφτεται να παραιτηθεί την Δευτέρα ακούστηκαν.
Εξυπακούεται ότι είναι σταθερό το μόνιμο επιχείρημα που λέει ότι αν δεν αποδεχθούμε όσα ετοιμάζουν, τα επόμενα χρόνια ...θα ζούμε σε σπηλιές και η διατροφή μας θα στηρίζεται αποκλειστικά στο κυνήγι ζώων και στο ψάρεμα.
Εχουμε δηλαδή να διαλέξουμε ανάμεσα στην ... εποχή του Λίθου και στον 19ο αιώνα. Διαλέγετε και παίρνετε.
Γιατί ειδικά στα εργασιακά, αυτό που επιχειρούν δεν είναι καν η επιστροφή στις αρχές του 20ού αιώνα, το πάνε ακόμη παραπίσω... Γιατί πόσο διαφορετικό μπορεί να είναι, η κατάργηση συμβάσεων, 8ώρων και δικαιωμάτων γενικώς;
ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ εντωμεταξύ χθες, από τον υπουργό Οικονομίας! Τα περισσότερα λεφτά που έφυγαν από τις ελληνικές τράπεζες δεν πήγαν λέει τελικά στην Ελβετία αλλά στην ...Βρετανία!
Γιατί αυτό είναι το μεγάλο θέμα, το πού ακριβώς ...ταξίδεψαν και ποιος είναι ο καλύτερος επενδυτικός προορισμός αν έχεις στην άκρη μερικά εκατομμύρια ευρώ...
Αυτό που φυσικά δεν μας αποκάλυψε ο Ε. Βενιζέλος, είναι ...ποιανού είναι αυτά τα χρήματα και το πώς βρέθηκαν στις τσέπες επιχειρηματιών, εφοπλιστών και βιομηχάνων (γιατί ...προφανώς δεν είναι χρήματα εργατών αυτά).
Γιατί; Γιατί δεν θέλει να μας πει ότι πρόκειται για τον ιδρώτα των εργαζόμενων, που αργά ή γρήγορα θα τον διεκδικήσουν με την δική τους την λαϊκή εξουσία.