Πίσω από τα σόου με τις γραβάτες κρύβεται το «ψητό» του προωθούμενου νέου αντιλαϊκού «μεσοπρόθεσμου», με δεδομένη τη μόνιμη εποπτεία, την «ανταγωνιστικότητα» και τα ματωμένα «πλεονάσματα»

«Πρέπει να έχουμε χρόνο για να ετοιμάσουμε το δικό μας μεσοπρόθεσμο σχέδιο με τις αναγκαίες, σαρωτικές μεταρρυθμίσεις», είναι το μήνυμα που απέστειλε ο Αλ. Τσίπρας. Τη σύμπλευση, σε αυτήν την κατεύθυνση ανέδειξε και ο Μ. Ρέντσι, λέγοντας ότι είμαστε «έτοιμοι να βαδίσουμε προς τις μεταρρυθμίσεις, να αφουγκραστούμε τους νεωτερισμούς στην οικονομική πολιτική σε ευρωπαϊκό επίπεδο».

Και, βέβαια, ο συνδετικός κρίκος είναι το προωθούμενο μείγμα της αντιλαϊκής πολιτικής που αφορά στην ενίσχυση των ευρωπαϊκών μονοπωλίων και του κεφαλαίου μέσω των μέτρων «χαλάρωσης» της νομισματικής πολιτικής και τη διοχέτευση κεφαλαίων από το επενδυτικό «πακέτο Γιούνκερ».

Χαρακτηριστικές είναι οι δηλώσεις του Αλ. Τσίπρα, ο οποίος εστίασε και στα παρακάτω:

-- Στην ανάγκη «εθνικού σχεδίου ανασυγκρότησης». Με αυτό, η κυβέρνησή του θα δεσμευτεί ότι δε θα δημιουργήσει νέα ελλείμματα, ενώ η αντιμετώπιση της «ανθρωπιστικής κρίσης», δηλαδή η διαχείριση ακραίων φαινομένων φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού, θα γίνει σε συνθήκες «δημοσιονομικής ισορροπίας».

-- Σε ό,τι αφορά τη διαχείριση του κρατικού χρέους, σημείωσε ότι θα «καταθέσουμε ιδέες και προτάσεις» με γνώμονα μια «κοινή αμοιβαία επωφελή λύση στο πρόβλημα που υπάρχει σήμερα».

-- Εκτόξευσε «βέλη» στην τρόικα, αλλά από τη σκοπιά του κεφαλαίου. Σε αυτό το πλαίσιο, σημείωσε πως «αντί να βοηθήσει τον φοροεισπρακτικό μηχανισμό, τον διέλυσε», ότι «συρρίκνωσε τις αξίες στο χρηματιστήριο» και ακόμη ότι «έδιωξε τις επενδύσεις», προσθέτοντας πως δημιούργησε «περιβάλλον κοινωνικού δράματος».

-- Διαβεβαίωσε πως η Ελλάδα θα μπορέσει να ανταποκριθεί στις «δανειακές υποχρεώσεις» της, λέγοντας ότι με τη νέα κυβέρνηση δεν έχουν να φοβούνται οι Ευρωπαίοι πολίτες και οι πιστωτές.

-- Σημείωσε ότι στην Ελλάδα υπάρχει ακόμα ένα «κράτος διαφθοράς και διαπλοκής» στη βάση του οποίου επιχειρηματολόγησε για την ανάγκη των «σαρωτικών μεταρρυθμίσεων», με αναφορές που θυμίζουν ανάλογες δηλώσεις προηγούμενων κυβερνήσεων (π.χ. ανάλογες αναφορές του πρώην πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου).

Από την πλευρά του, ο Μ. Ρέντσι σημείωσε πως η πρόταση τη ελληνικής κυβέρνησης για το χρέος, «δεν συζητήθηκε σε βάθος», παραπέμποντας στις αποφάσεις που θα ληφθούν σε επίπεδο Γιούρογκρουπ.

Στο μεταξύ, συνάντηση με τον Ιταλό ομόλογό του Π. Παντοάν είχε χτες στη Ρώμη και ο υπουργός Οικονομικών Γ. Βαρουφάκης, σύμφωνα με τον οποίο «σημασία έχει η ουσία και όχι το πώς θα ονομάσουμε τη λύση για απομείωση του χρέους».

«Διαχειριστικά ζόρια» ανακύπτουν γύρω από την τελική διαμόρφωση του αντιλαϊκού «προγράμματος - γέφυρα» που σχεδιάζει η συγκυβέρνηση, το οποίο προϋποθέτει την ομαλή αναχρηματοδότηση τόσο του κρατικού χρέους, όσο και των ελληνικών τραπεζικών ομίλων.

Σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) φαίνεται αντίθετη στο ενδεχόμενο αύξησης των εντόκων γραμματίων του Ελληνικού Δημοσίου κατά 10 δισ. ευρώ (στα 25 δισ. ευρώ, έναντι πλαφόν 15 δισ. σήμερα), προκειμένου να καλυφθούν οι χρηματοδοτικές ανάγκες του κρατικού προϋπολογισμού για το επόμενο διάστημα.

«Το ελληνικό πρόγραμμα βασίζεται πλήρως στην ΕΚΤ», παρατήρησε αξιωματούχος της Ευρωζώνης, σύμφωνα με τον οποίο «η ΕΚΤ θα κρατήσει σκληρή στάση». Σε αυτό το πλαίσιο, κοντύτερα έρχεται το ενδεχόμενο νέας παράτασης του μνημονίου, το οποίο με τη σημερινή του μορφή λήγει στις 28 Φλεβάρη.

Σήμερα, Τετάρτη, συνεδριάζει το ΔΣ της ΕΚΤ με ατζέντα την έγκριση της αναχρηματοδότησης των ελληνικών τραπεζών μέσω του «έκτακτου μηχανισμού παροχής ρευστότητας» (Emergency Liquidity Assistance - ELA). Ο συγκεκριμένος μηχανισμός διοχέτευσης ρευστότητας τελεί υπό την εποπτεία της Τράπεζας της Ελλάδας (τοπικό παράρτημα της ΕΚΤ), ενώ η χορήγηση ρευστότητας στις ελληνικές τράπεζες (χωρίς την καταβολή εγγυήσεων) τοκίζεται με 1,55%, έναντι μόλις 0,05% με το οποίο τους χορηγεί ρευστότητα η ΕΚΤ (με την καταβολή εγγυήσεων). Με τη σειρά τους, οι ελληνικές τράπεζες δανείζουν μέχρι 15 δισ. το Ελληνικό Δημόσιο (βραχυπρόθεσμα δάνεια) με τη μορφή εντόκων γραμματίων. Πάντως η έγκριση της αναχρηματοδότησης μέσω του «έκτακτου μηχανισμού» θεωρείται τυπική διαδικασία.

Σύμφωνα με άλλες πληροφορίες, η ΕΚΤ εμφανίζεται αντίθετη και στην πρόταση της ελληνικής κυβέρνησης σχετικά με τη «διαχείριση» των ελληνικών ομολόγων που η ίδια διακατέχει, καθώς και στην πρόταση για την αποδέσμευση ποσού ύψους 1,9 δισ. ευρώ, που αφορούν στα κέρδη της από τα «ακούρευτα» ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου. Ορος και προϋπόθεση για την επιστροφή του συγκεκριμένου ποσού είναι το κλείδωμα της νέας αντιλαϊκής συμφωνίας.

Σε αυτό το πλαίσιο, ο πρωθυπουργός, Αλ. Τσίπρας, συναντάται σήμερα με τον πρόεδρο της Κομισιόν, Ζ. Κ. Γιούνκερ, καθώς και με τον Πρόεδρο της Γαλλίας, Φρ. Ολάντ.

Από την πλευρά του ο υπουργός Οικονομικών, Γ. Βαρουφάκης, θα συναντηθεί σήμερα στη Φρανκφούρτη με τον επικεφαλής της ΕΚΤ, Μ. Ντράγκι, ενώ για αύριο Πέμπτη προγραμματίζεται η συνάντησή του με τον Γερμανό ομόλογό του, Β. Σόιμπλε, μετά τη διαμεσολάβηση του επιτρόπου Οικονομικών Π. Μοσκοβισί. Σύμφωνα με γερμανικά μέσα ενημέρωσης, ο Β. Σόιμπλε διαμηνύει στην Κομισιόν και στον Γιούνκερ να μην προχωρήσουν σε «υποσχέσεις» σχετικά με το ελληνικό κρατικό χρέος.

Τα αποτελέσματα των διαβουλεύσεων αναμένεται να συζητηθούν σε επίπεδο Γιούρογκρουπ (συμβούλιο υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης), το οποίο είναι πιθανό να συνεδριάσει εκτάκτως ειδικά για το ελληνικό ζήτημα στις 11 Φλεβάρη, μια μέρα πριν από τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ και πέντε μέρες πριν από την επόμενη, τακτική σύνοδό του.

Στην αποπληρωμή του ελληνικού κρατικού χρέους με «ρήτρα ανάπτυξης» της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας, παράλληλα με τη μεταφορά ενός σημαντικού μέρους του στο απώτατο μέλλον, συνοψίζεται η πρόταση της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, προκειμένου αυτό να γίνει «βιώσιμο» και εξυπηρετήσιμο, χωρίς δηλαδή να προκαλεί αβεβαιότητα και ανησυχίες στους «επενδυτές».

Η πρόταση παρουσιάστηκε από τον υπουργό Οικονομικών, Γ. Βαρουφάκη, σε τραπεζίτες στο Σίτι του Λονδίνου (και δημοσίως με δήλωση στην εφημερίδα «Financial Times») και αν κρίνει κανείς από τις πρώτες αντιδράσεις στο Χρηματιστήριο της Αθήνας και στις χρηματαγορές, έτυχε θερμής υποδοχής από τους «επενδυτές». Και βέβαια οι τεχνικές διαχείρισης του κρατικού χρέους έρχονται να «κουμπώσουν» με τη συνεχή «παραγωγή» των αιματοβαμμένων πρωτογενών πλεονασμάτων σε όλα τα επόμενα χρόνια.

Η πρόταση που σήμερα βάζει στο αντιλαϊκό τραπέζι η συγκυβέρνηση προβλέπει τα παρακάτω:

-- Ανταλλαγή του σημερινού χρέους προς τα κράτη της Ευρωζώνης, με την έκδοση νέων ομολόγων και την αποπληρωμή τους ανάλογα με τους ρυθμούς αύξησης του ΑΕΠ. Εν ολίγοις, η όποια ανάκαμψη στην οικονομία, για την οποία έτσι κι αλλιώς ματώνουν το λαό, θα σημάνει αύξηση των πληρωμών από τον πλούτο που παράγουν οι εργαζόμενοι για την εξυπηρέτηση του χρέους που προκάλεσαν οι καπιταλιστές.

-- Το νέο στοιχείο, όπως προκύπτει από τις σχετικές δηλώσεις του υπουργού Οικονομικών, είναι η διαχείριση του χρέους που διακατέχεται από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ). Σε αυτήν την περίπτωση, προτείνεται η έκδοση ομολόγων στο «διηνεκές», δηλαδή χωρίς προκαθορισμένη ημερομηνία λήξης, προκειμένου να σταματήσουν οι αποπληρωμές του αρχικού κεφαλαίου κατά τα αμέσως προσεχή χρόνια, μέσα στα οποία λήγουν τα ομόλογα που διακατέχονται από την ΕΚΤ.

-- Και βέβαια, στο απυρόβλητο και της πρότασης που κατέθεσε η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ είναι τα δάνεια προς το ΔΝΤ.

Σε κάθε περίπτωση, το προτεινόμενο αντιλαϊκό μείγμα δίνει «ανάσες» στους επιχειρηματικούς ομίλους, καθώς για τα προσεχή χρόνια (χωρίς «κούρεμα») δίνονται δυνατότητες ανακατανομής κρατικών εσόδων από την αποπληρωμή του χρέους στο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων.

Σε αυτό το πλαίσιο, ο λαός θα συνεχίζει να ματώνει για μια υπόθεση που δεν αφορά στα δικά του συμφέροντα αλλά, αντίθετα, στη διαχείριση των ζητημάτων του κεφαλαίου.

Το ίδιο το κρατικό χρέος (κοντά στα 320 δισ. ευρώ σήμερα) που θα συνεχίσει να πληρώνει ο λαός, ανεξαρτήτως της όποιας «τεχνικής ελάφρυνσής» του ενδεχομένως επιλεγεί, σωρεύτηκε προκειμένου να στηριχτεί η καπιταλιστική ανάπτυξη στην προηγούμενη φάση, διοχετεύτηκε από τις κυβερνήσεις για τη χρηματοδότηση των ισχυρών επιχειρηματικών ομίλων που ανέλαβαν να κατασκευάσουν και να αξιοποιήσουν νευραλγικές υποδομές, μεταφορικά δίκτυα, οδικούς άξονες, λιμάνια, αεροδρόμια κ.ά. Διογκώθηκε με την πληρωμή υπέρογκων πολεμικών δαπανών, στο πλαίσιο της συμμετοχής του αστικού κράτους στο ΝΑΤΟ και άλλες ιμπεριαλιστικές ενώσεις, με τις κρατικές ενισχύσεις που δόθηκαν μέσω των «αναπτυξιακών» νόμων σε ιδιωτικές καπιταλιστικές επενδύσεις, με τις φοροελαφρύνσεις στους επιχειρηματίες κ.ο.κ.