Ως κυβερνητική επιτυχία εμφάνισε ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, Αθ. Τσαυτάρης, το ότι ολοκληρώθηκε ο διαγωνισμός για τη δωρεάν διανομή τροφίμων για 800.000 περίπου άπορους. Ομως πίσω και απ' αυτήν την ανακοίνωση κρύβεται μέγιστη υποκρισία και θλιβερή κοροϊδία. Το ποσό που θα δοθεί είναι 23 εκατ. ευρώ ετησίως, πράγμα που σημαίνει ότι αντιστοιχούν γύρω στα 28 ευρώ για τον καθένα από τους 800.000 άπορους, όπως τους εμφανίζει αριθμητικά η κυβέρνηση. Γιατί προφανώς ο αριθμός των απόρων έχει γίνει πλέον πολύ μεγαλύτερος. Είναι εμφανές πως πρόκειται για μια ψευτοβοήθεια, που σε καμία περίπτωση δεν ανακουφίζει και δεν προσφέρει κάτι ουσιαστικό, στους άπορους της χώρας. Δηλαδή, πόσο ρύζι, πόσα μακαρόνια, πόση φέτα και γραβιέρα και πόσο λάδι, θα δοθεί στις οικογένειες των απόρων, στις οικογένειες των πολύτεκνων;.. Και για πόσες μέρες του χρόνου θα τους λυθεί το πρόβλημα του φαγητού;.. Δυστυχώς η βάρβαρη πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση, που υπηρετεί και ο Αθ. Τσαυτάρης, δημιουργεί όλο και περισσότερους άπορους, χωρίς εισόδημα επιβίωσης, χωρίς δουλειά και χωρίς φαγητό. Ταυτόχρονα τα κέρδη των τραπεζών και των μονοπωλίων όλο και αυξάνονται προκλητικά, ενώ οι φτωχοί γίνονται όλο και φτωχότεροι, όλο και περισσότεροι. Και όσο η βάρβαρη πολιτική της ΕΕ, του ΔΝΤ και των κυβερνώντων συνεχίζει να εφαρμόζεται σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων, το κακό όλο και θα χειροτερεύει και καμία επισιτιστική βοήθεια, κρατική ή εθελοντική δεν θα λύσει το πρόβλημα. Η λύση είναι στην ανατροπή αυτής της ολέθριας πολιτικής που έφτασε πλέον να φοροχαρατσώνει ακόμα και τους άπορους και τους πολύτεκνους. Μια πολιτική που μόνο φτώχεια και δεινά φέρνει στο λαό.

Σε πολύμορφες κινητοποιήσεις και καταλήψεις έχουν προχωρήσει οι μαθητές σε πολλές περιοχές της χώρας, με αιτήματα που πηγάζουν από την πραγματικότητα που ζουν στο σχολείο και το σπίτι. Αλλωστε η κατάσταση που ζουν σήμερα τα παιδιά δεν έχει προηγούμενο, με τα αδιέξοδα να υψώνονται ασφυκτικά τριγύρω τους, τη φτώχεια και την ανεργία στο σπίτι, τις ελλείψεις και την ιδιωτικοποίηση στο σχολείο. Τους γονείς τους να φτάνουν να διαλέγουν ποιο από τα παιδιά τους θα πάει φροντιστήριο και θα σπουδάσει, ποιο θα πάει νωρίς στην κατάρτιση για να φέρει χρήματα στο σπίτι...

Κάποιοι διευθυντάδες, όμως, φροντίζουν να παραδώσουν μαθήματα υποταγής με αστυνομία στα σχολεία, με το ποινολόγιο κλπ. για να κλείσουν τους μαθητές στους τέσσερις τοίχους του σχολείου, να τους διαπαιδαγωγήσουν στην υποταγή στο σύστημα που τους αφαιρεί τη μόρφωση, τους καταδικάζει στην ανεργία και τις οικογένειές τους στη φτώχεια. Τα παιδιά καλούνται να παλέψουν ακόμα και για να κάνουν γενική συνέλευση απέναντι στους ίδιους που τα κατηγορούν ότι κινητοποιούνται χωρίς συλλογικές αποφάσεις.

Οι μαθητές δίνουν όμως και οι ίδιοι μαθήματα. Δεν έλειψαν μάλιστα οι περιπτώσεις που η καταστολή αντί να τους τρομάξει, τους συσπείρωσε, με πρόσφατα παραδείγματα το Λύκειο του Χολαργού όπου αντέδρασαν στην παρουσία της αστυνομίας στο υπό κατάληψη σχολείο και οι μαθητές που δεν συμφωνούσαν με τη μορφή της κινητοποίησης ή στο Γυμνάσιο της Ελευσίνας όπου προχώρησαν όλοι σε αποχή για να παρθούν πίσω οι αποβολές που επιβλήθηκαν σε συμμαθητές τους με αφορμή την κινητοποίηση που έγινε τη μέρα της πανεργατικής απεργίας στις 26 Σεπτέμβρη.

Να πώς μαθαίνουν από τρυφερή ηλικία ότι στη ζωή συγκρούονται δυο κόσμοι...