«Ούτε κατά διάνοια η συμμετοχή του κ. Κληρίδη στο δείπνο στο σπίτι του Ρ. Ντενκτάς σημαίνει έστω και έμμεση αναγνώριση του κατοχικού καθεστώτος». Αυτό δήλωσε χτες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος στη Λευκωσία ανακοινώνοντας ότι ο Κύπριος Πρόεδρος αποδέχτηκε την πρόσκληση του Ντενκτάς να παρακαθήσει σε δείπνο στο σπίτι του προς τιμήν του ντε Σότο. Μα τότε γιατί πρόκειται; Υπήρχε, άραγε, καλύτερος τρόπος από το να σταλεί το μήνυμα ότι η κυπριακή κυβέρνηση είναι έτοιμη για όλα, ακόμα και να συζητήσει για τη νομιμοποίηση του άλλοτε(;) ψευδοκράτους;
Γιατί η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, αλλά και η Τράπεζα της Ελλάδας, εισάγουν βαμβάκι από τρίτες χώρες και δεν προτιμούν το ελληνικό βαμβάκι, για την κατασκευή των τραπεζογραμματίων ευρώ, ρωτήθηκε προχθές ο Λ. Παπαδήμος, από το «Ρ». Και ιδού η απάντηση: «Δεν είμαι ειδικός στο θέμα. Απλώς γνωρίζω ότι τα υλικά κατασκευής του ευρώ έπρεπε να ικανοποιούν ορισμένες κοινές και αυστηρές προδιαγραφές. Στα πλαίσια αυτά οι κεντρικές Τράπεζες απευθύνθηκαν σε εξειδικευμένες εταιρίες που εκπλήρωναν τους όρους αυτούς».
Με άλλα λόγια, δηλαδή, ανέθεσαν τη δουλιά σε κάποιες «εξειδικευμένες εταιρίες» κι από κει και πέρα κανονίζουν οι «νόμοι της αγοράς». Βολεύει τις «εξειδικευμένες εταιρίες» και τη μεγιστοποίηση των κερδών τους, η εισαγωγή βάμβακος από την Ασία; Αυτό και κάνουν. Τι τις νοιάζει αυτές, για το ελληνικό ή το ισπανικό βαμβάκι και τους εκατοντάδες χιλιάδες βαμβακοπαραγωγούς. Στο κάτω κάτω της γραφής η ανταγωνιστικότητα είναι ο ιερός και απαραβίαστος νόμος της ΕΕ και της «παγκοσμιοποίησης» και όχι το εισόδημα, το σήμερα και το αύριο των μικρομεσαίων αγροτών...
Υ.Γ. Επειδή, όμως, ο κ. Παπαδήμος άφησε να αιωρείται η «υποψία», ότι το ελληνικό βαμβάκι δε διέθετε τις απαραίτητες προδιαγραφές, θα θέλαμε μια ξεκάθαρη απάντηση και γι' αυτό.
Ως «εθιμοτυπική» παρουσιάστηκε η πρόσφατη επίσκεψη του «ανθυπάτου» των ΗΠΑ στη χώρα μας, Τ. Μίλερ, στην «Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία» (ΕΑΒ), αλλά απ' ό,τι μάθαμε, στη συνάντησή του με τη διοίκηση της εταιρίας, άλλα πράγματα, καθαρά «εμπορικού» χαρακτήρα και περιεχομένου, συγκέντρωσαν το ενδιαφέρον των παραβρισκομένων. Οπως, για παράδειγμα, το υπό εξέλιξη πρόγραμμα αυτοπροστασίας των ελληνικών F-16, ύψους 100 δισεκ. δραχμών και για το οποίο έχουν δείξει ενδιαφέρον οι ΗΠΑ, με την εταιρεία «Λίτον» και το Ισραήλ, με αντίστοιχη εταιρία.
Σωστές δεν είναι οι πληροφορίες μας;
Το κακό είναι, όμως, ότι ξέρουν πάρα πολύ καλά τι θέλουν, όπως επίσης ξέρουν πολύ καλά ότι οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι δεν το θέλουν! Διότι την άνοιξη που μας πέρασε στις προτάσεις που έκαναν για την Κοινωνική Ασφάλιση ήταν σαφέστατοι οι κυβερνώντες.
Σωστά, λοιπόν, αντιλαμβάνεται κανείς το όλο θέμα ως «τεστ αντοχής» των κυβερνητικών προτάσεων για το Ασφαλιστικό. Το κακό είναι ότι μετά τη δοκιμή έρχεται και η προσπάθεια εφαρμογής.
ΠΙΟ ΙΣΧΥΡΗ διεθνώς θα είναι η Ελλάδα το 2004, λέει ο Σημίτης. Δεν έχουμε κανέναν λόγο όμως να τον πιστέψουμε. Αν έλεγε πως η Ελλάδα θα είναι πιο «ανίσχυρη εθνικώς», θα είχαμε πολλούς λόγους να το δεχτούμε.
Οσο για τα περί «νέου ξεκινήματος», που ακούσαμε, τι να πει κανείς... Ολο ξεκινάμε σε αυτή τη χώρα. Το πρόβλημα με αυτούς είναι ότι ποτέ δε φτάνουμε.
Ε ΝΑΙ, ΠΡΟΦΑΝΩΣ δεν αποτελεί στόχο των Ισραηλινών ο Γιάσερ Αραφάτ, όπως υποστηρίζουν. Τους πιστεύουμε. Στόχος τους είναι κάθε Παλαιστίνιος, μια και οι επιθέσεις που πραγματοποιούν δείχνουν ότι πάνε για ολοκληρωτική εξολόθρευση των πάντων.
Οσο γι' αυτόν τον περίφημο ΟΗΕ, κάνει πως δεν ακούει τις εκκλήσεις της Παλαιστίνης είτε για διεθνείς παρατηρητές είτε για προσπάθεια εκτόνωσης της κατάστασης. Μήπως κι αυτός αναγνωρίζει το δικαίωμα της αυτοάμυνας, για το οποίο μίλησε και ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ;
Βλέπετε, ορισμένες φορές δε χρειάζεται να πεις κάτι για να συμφωνήσεις με ένα έγκλημα. Αρκεί να σιωπήσεις όταν πρέπει και ακριβώς αυτό κάνει ο εν λόγω οργανισμός.