Εχουν τόσο απορροφηθεί και τυφλωθεί οι εκσυγχρονιστές κυβερνώντες στην προσπάθειά τους να δίνουν καθημερινά αποτελέσματα στα μεγάλα αφεντικά για την πρόοδο που σημειώνει η αντιλαϊκή επέλαση, ώστε αδιαφορούν επιδεικτικά αν η χώρα μετατρέπεται σε κρανίου τόπου, με τη μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων να εξωθούνται στη φτώχεια και την εξαθλίωση.

Δεν έχουν περάσει τρεις βδομάδες από την υποτίμηση του εισοδήματος των εργαζομένων κατά 14% και δε διστάζουν να εμφανίζονται μπροστά τους και να τους λένε κατάμουτρα ότι δεν μπορούν να δοθούν αυξήσεις πάνω από ...2,5%. Προσέξτε τη θρασύτατη μεθόδευση για να εμφανίσουν αυτή την ολέθρια για τους εργαζόμενους εξέλιξη ως αδήριτη αναγκαιότητα. Σε πρώτη δόση επικαλούνται "νέα" οδηγία της Νομισματικής Επιτροπής της Ευρωπαϊκής Ενωσης, σύμφωνα με την οποία πρέπει να εφαρμοστεί "σφικτή εισοδηματική πολιτική", γιατί υπάρχει κίνδυνος "να αναζωπυρωθεί ...ο πληθωρισμός". Λες και την όποια πτώση του πληθωρισμού δεν την έχουν πληρώσει βαριά και αποκλειστικά οι εργαζόμενοι, χωρίς βέβαια να ωφεληθούν τίποτα από αυτήν.

Ταυτόχρονα, βγαίνει ο ντόπιος θεματοφύλακας της Μπούντεσμπανκ, ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, και υπερθεματίζει στην ίδια κατεύθυνση. "Θα χάσουμε το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα που μας πρόσφερε η υποτίμηση της δραχμής", αν δοθούν επιπλέον αυξήσεις του 2,5%, κράζουν όλα μαζί τα κοράκια. Λες και δε χάνεται το "ανταγωνιστικό πλεονέκτημα" από τις ανατιμήσεις στα προϊόντα και την επίθεση κερδοσκοπίας.

Το παραμύθι του ανταγωνισμού επικαλούνται - με πρώτο και καλύτερο τον Ν. Μπερνς - για να ανατρέψουν τις εργασιακές σχέσεις, να καταργήσουν το 8ωρο, να καθιερώσουν τη μερική απασχόληση, να απελευθερώσουν τις απολύσεις κ. ο.κ. Ταυτόχρονα, να ξεπουληθούν οι δημόσιες επιχειρήσεις, με ό,τι συνεπάγεται για τους εκεί εργαζόμενους. Αλήθεια, είδατε εσείς κανένα μέτρο υπέρ των εργαζομένων. Δεν υπάρχει ούτε ένα!!!

Είναι επείγουσα ανάγκη "να βγει ο κόσμος στους δρόμους". Αλλιώς μπορεί και να πιστέψουν ότι εργάζονται για το καλό του.

Ισως, βέβαια, αντιτείνει κάποιος ότι ναι μεν είναι υπαρκτές οι προτάσεις αυτές του ΚΚΕ, αλλά προϋποθέτουν γενικότερες πολιτικές ανακατατάξεις, τη ριζική αλλαγή του συσχετισμού των πολιτικών δυνάμεων στη χώρα και μια λαϊκή εξουσία.

Οντως, έτσι είναι και δεν το κρύβουμε. Αλλωστε, αυτό είναι και το πραγματικό πρόβλημα. Η "Ολυμπιακή Αεροπορία" και η κάθε ΔΕΚΟ μπορούν να εξυπηρετούν το μεγάλο κεφάλαιο και τις ρουσφετολογικές ανάγκες του εκάστοτε κυβερνώντος κόμματος, είτε είναι δημόσιες - όπως συμβαίνει μέχρι σήμερα - είτε ξεπουληθούν και περάσουν κατ' ευθείαν στα χέρια της ολιγαρχίας. Και δεν είναι μόνο ή κυρίως το γεγονός πως η διαφορά των δυο προηγούμενων εκδοχών είναι μικρή. Το κύριο είναι πως έχει φτάσει ο κόμπος στο χτένι. Οι ΔΕΚΟ, ο δημόσιος τομέας γενικότερα, οι εργασιακές σχέσεις, το ασφαλιστικό, η υγεία, η παιδεία, ουσιαστικά όλοι οι τομείς της δημόσιας ζωής, η ζωή του καθενός εργαζόμενου, δέχονται μια άνευ προηγούμενου επίθεση. Κινδυνεύουν να γυρίσουν πίσω δεκαετίες κι ακόμη περισσότερο. Υπονομεύεται δραματικά το αναπτυξιακό μέλλον της χώρας. Κι όλ' αυτά, γιατί έτσι υπαγορεύουν τα συμφέροντα των πολυεθνικών, ο μεταξύ τους ανταγωνισμός, η αναβαθμισμένη και "εκσυγχρονισμένη" δίψα τους για συσσώρευση πλούτου και δύναμης.

Να γιατί σημειώνουμε πως έχει φτάσει ο κόμπος στο χτένι. Στο δίστρατο, που στέκει μπροστά μας, ας πάρει ο καθένας τις ευθύνες του.

Δύο οι δρόμοι ανάπτυξης της ελληνικής κοινωνίας, λέει χρόνια τώρα το ΚΚΕ και αντιμετωπίζεται, συνήθως, με αφορισμούς. Ελα, όμως, που η ζωή επιβεβαιώνει καθημερινά αυτη την εκτίμηση. Ενα τελευταίο, χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η περίπτωση της "Ολυμπιακής".

Τις κυβερνητικές θέσεις τις γνωρίζετε. Στην ίδια λογική, κινούνται και αυτές της ΝΔ, συμπληρωμένες με την ανάγκη για άμεσο και όσο - όσο ξεπούλημα της "Ολυμπιακής". Ο ΣΥΝ προσεγγίζει ακόμη περισσότερο τις θέσεις της κυβέρνησης. Αποδέχεται όλο το πλαίσιο, περί ανταγωνιστικότητας, εξυγίανσης, ακόμη και τα περί "στρατηγικού συμμάχου" κλπ. και διαφοροποιείται απλά και μόνο στην ανάγκη της συνέχισης του διαλόγου, ώστε να εξευρεθεί "κοινά αποδεκτή λύση". Ακόμη κι αν πάρουμε τοις μετρητοίς όλα όσα λέει, η μόνη διαφορά του βρίσκεται στην ένταση των αντεργατικών μέτρων και πουθενά αλλού. Την ανάγκη διακομματικής συναίνεσης δεν τη λογαριάζουμε, αφού συνοδεύει, ως μαϊντανός, όλες τις προτάσεις του... Το ΔΗΚΚΙ έχει εκδηλώσει τη γενικόλογη διαφωνία του, με τις κυβερνητικές θέσεις, αλλά αποφεύγει να κάνει την παραμικρή πρόταση...

Μόνο το ΚΚΕ έχει μια ριζικά διαφορετική πολιτική πρόταση, για την "Ολυμπιακή Αεροπορία" και, γενικότερα, για όλες τις ΔΕΚΟ. Μόνον οι προτάσεις αυτές βάζουν τις ΔΕΚΟ πραγματικά στην υπηρεσία του λαού, προχωρώντας σε ριζικές αλλαγές του χαρακτήρα και της λειτουργίας τους και, ταυτόχρονα, προστατεύουν και διευρύνουν τα δικαιώματα των εργαζόμενων σ' αυτές.

Στην πλάτη

πάνω κουβαλώ,

απ' το κουτό μου

το μυαλό,

παπάδες άθλιους

πολλούς,

πότε "κοντούς"

πότε "ψηλούς"!

Στην πλάτη

πάνω από καιρό,

σαβούρα έχω

ένα σωρό

και προχωράω

στα μουγκά

ή αντιδρώ

με κάνα "γκα"!

Στην πλάτη

πάνω, ε, αρκεί,

αλλάζω νου

και τακτική,

απ' το "υποζύγιο"

στο εξής

ψήφο δεν παίρνει

μπαταξής!

Ο οίστρος