ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Δεν τους ανήκει η τιμή

Παπαγεωργίου Βασίλης

Αν τον ανησυχούν οι άδειες πλατείες ρωτήθηκε προχτές στο πλαίσιο συνέντευξης Τύπου που παραχώρησε ο Αλ. Τσίπρας, με δεδομένο ότι νωρίτερα ο ίδιος είχε θέσει σαν μία βασική προϋπόθεση για την επιτυχία των διαπραγματεύσεων μιας κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ στη λυκοσυμμαχία, το λαό στους δρόμους.

Απαντώντας, αφού εξέφρασε την ανησυχία του για την καμπή του κινήματος, πρόσθεσε ότι στην Ελλάδα έχουν γίνει σημαντικοί αγώνες, πολλές απεργίες, και μάλιστα πρόβαλε σαν επιβεβαίωση το γεγονός ότι όποτε βρίσκεται στο εξωτερικό τον αντιμετωπίζουν με δέος και τον ρωτάνε, «πώς τα καταφέρνετε και βρίσκεστε στην πρώτη γραμμή της αντίστασης;».

Φανταζόμαστε ότι η απάντηση που παίρνουν οι συνομιλητές του ΣΥΡΙΖΑ στο εξωτερικό κάθε άλλο παρά τους διαφωτίζει. Για τον απλό, αναντίρρητο, λόγο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δεν βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της αντίστασης, αλλά κάνει ό,τι περνά απ' το χέρι του ώστε αυτή η αντίσταση να κινείται εντός αυστηρά οριοθετημένων πλαισίων και να είναι εντελώς ανώδυνη για το σύστημα που θέλει αυτός να διαχειριστεί. Για παράδειγμα, πράγματι στην Ελλάδα έγιναν πολλές απεργίες, αλλά απ' την προετοιμασία τους, την οργάνωσή τους, τη σκληρή μάχη για την επιτυχία τους μέσα στους χώρους δουλειάς και στις πύλες των εργοστασίων, ο ΣΥΡΙΖΑ απουσίαζε όπως και τα συνεταιράκια του στο συνδικαλιστικό κίνημα.

Η τιμή αυτή, λοιπόν, δεν του ανήκει και δεν μπορεί ούτε καν να την καπηλεύεται. Ισως στο εξωτερικό. Εντός Ελλάδας, όμως, όλοι γνωρίζουν το ρόλο του. Τον οποίο επιβεβαίωσε εμμέσως στη συνέντευξη Τύπου λέγοντας: «Δίνουμε πολιτικό στόχο, πολιτικοποιούμε αγώνες, υπερασπιζόμαστε έναν αγώνα στοχευμένο που θα φέρει την τελική νίκη». Οπου σαν τέτοια δεν εννοεί παρά την προαγωγή του κόμματός του στη θέση της κυβέρνησης. Τέτοιο κίνημα θέλει, σε ρόλο πυροσβέστη για την «κατάσβεση της πυρκαγιάς» στην ΕΕ, σε ρόλο επιταχυντή της δικομματικής εναλλαγής, σε ρόλο κλακαδόρου μιας διαχείρισης προς όφελος του κεφαλαίου και σε βάρος του λαού, όπως σαφέστατα δήλωσε χτες.

Δεν υπάρχει φιλολαϊκό μείγμα...

Είναι γνωστά τα εγκώμια του ΣΥΡΙΖΑ στην πολιτική της κυβέρνησης Ομπάμα. Τόσο πολύ τη θαυμάζουν που δηλώνουν ευθαρσώς ότι κάτι παρόμοιο θέλουν να εφαρμόσουν εάν και όταν γίνουν κυβέρνηση. Βεβαίως, όλοι γνωρίζουν - και η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ αποσιωπά σκοπίμως - την οικτρή κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει οι εργατικές - λαϊκές οικογένειες στις ΗΠΑ. Ο λαός είναι που και εκεί πληρώνει το «μάρμαρο», αφού το μείγμα διαχείρισης του Ομπάμα δεν διαφέρει σε τίποτα απ' αυτό της ευρωένωσης σε ό,τι αφορά στην επίθεση στο εισόδημα και στα δικαιώματα της φτωχολογιάς.

Το επιβεβαιώνουν οι στρατιές ανέργων, οι ουρές στα συσσίτια, οι τόσοι και τόσοι άστεγοι και οι αποκλεισμένοι από στοιχειώδεις υπηρεσίες Υγείας, Πρόνοιας κ.λπ. Χτες, τα ειδησεογραφικά πρακτορεία μετέδωσαν πως οι αυτόματες περικοπές δαπανών θα οδηγήσουν και περίπου 70.000 παιδιά να χάσουν την πρόσβασή τους στο Head Start, ένα πρόγραμμα που υποστηρίζει την προσχολική εκπαίδευση. Θα ακολουθήσουν περικοπές στα προγράμματα διατροφής και περίθαλψης. Ενώ ήδη έχουν επιβληθεί και δραστικές περικοπές στο πρόγραμμα Medicaid, οι μισοί από τους δικαιούχους του οποίου είναι παιδιά.

... διαχείρισης του καπιταλισμού

Ακόμα κι αυτοί οι πολιτικοί εκπρόσωποι των μονοπωλίων, όπως ο Τζεμπ Μπους, αναγκάζονται να παραδεχτούν: «Στη χώρα μας, αν έχεις γεννηθεί φτωχός, αν οι γονείς σου δεν πήγαν στο πανεπιστήμιο, αν δεν έχεις γνωρίσει τον πατέρα σου ή αν δεν μιλούν αγγλικά στο σπίτι σου, οι προοπτικές για τη ζωή σου είναι ζοφερές». Πρόκειται, φυσικά, για κυνική παραδοχή στο βαθμό που προέρχεται από εκείνους που εφαρμόζουν μια σκληρή αντιλαϊκή πολιτική εκτελώντας το χρέος τους ως εκπρόσωποι των μονοπωλίων και των συμφερόντων τους.

Σε κάθε περίπτωση κάθε νεότερη είδηση απ' τις ΗΠΑ επιβεβαιώνει ότι δεν υπάρχει φιλολαϊκό μείγμα διαχείρισης της εξουσίας των μονοπωλίων, είτε σε ανάπτυξη είτε, πολύ περισσότερο, σε κρίση. Είναι αυταπάτη κολοσσιαία και όσοι την υπερασπίζονται είναι υπόλογοι απέναντι στο λαό.

Κριτήριο τα συμφέροντα του λαού

Γρηγοριάδης Κώστας

Πριν λίγες μέρες στελέχη της καναδέζικης «Eldorado» (μητρική της «Ελληνικός Χρυσός», που, με τις πλάτες συγκυβέρνησης - ΕΕ, θέλει να εξορύξει χρυσό κι άλλα μεταλλεύματα σε Χαλκιδική και Θράκη πυροδοτώντας λαϊκές αντιδράσεις) έταξαν «επενδύσεις» στην Ελλάδα, θέσεις εργασίας, αυξήσεις στους μισθούς, χορηγίες στα γύρω χωριά. Χαρακτήρισαν τις κινητοποιήσεις των κατοίκων που αντιδρούν στα σχέδια της πολυεθνικής, ως «θορυβώδη μειοψηφία» που τάχα δεν εκπροσωπεί την πλειοψηφία του λαού. Οι ίδιοι, με βάση τα στοιχεία που παρουσίασαν, απέδειξαν ότι πάνε να βάλουν στο χέρι χρυσό αξίας 14,64 δισ. δολαρίων. Το ζήτημα δεν είναι αν η πολυεθνική τον αγόρασε ακριβά ή φτηνά, πόσα θα δώσει αργότερα στο Δημόσιο ως «μέρισμα», πόσα θα πάρουν οι κάτοικοι για να σιωπήσουν μπρος στην καταστροφή του τόπου τους. Η πολυδιαφημισμένη «επένδυση» δε θα φέρει ανάπτυξη σε όφελος του λαού, αλλά μόνο καταστροφή και υποβάθμιση της ζωής των κατοίκων για να θησαυρίσουν μονοπωλιακοί όμιλοι. Η τεχνολογία εξόρυξης χρυσού δεν μπορεί σήμερα να διασφαλίσει την περιοχή, ιδιαίτερα όσο έρευνα και μεταλλεία βρίσκονται στην ιδιοκτησία μονοπωλίων. Ο ορυκτός πλούτος της περιοχής και της χώρας γενικότερα είναι λαϊκή περιουσία και δεν μπορεί να παραχωρείται σε επιχειρηματικούς ομίλους. Η αξιοποίησή του πρέπει να γίνεται σε όφελος του λαού, με κεντρικό σχεδιασμό, εργατικό και κοινωνικό έλεγχο, και όχι για την αύξηση των κερδών του κεφαλαίου. Ειδικά οι εργαζόμενοι στα μεταλλεία πρέπει να κατανοήσουν ότι τα συμφέροντά τους δεν ταυτίζονται με αυτά της εργοδοσίας. Οντας τμήμα της εργατικής τάξης ζουν και θα ζήσουν ακόμη χειρότερα την κόλαση της αντιλαϊκής και αντεργατικής λαίλαπας. Η θέση τους είναι στην ίδια πλευρά, μαζί με τους υπόλοιπους εργαζόμενους της Χαλκιδικής, μαζί να παλέψουν ο ορυκτός πλούτος, η φύση, τα βασικά και συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής να γίνουν περιουσία του ίδιου του λαού. Κριτήριο για κάθε παραγωγική δραστηριότητα να είναι οι λαϊκές ανάγκες και όχι το κέρδος. Μόνο έτσι θα καρπώνονται τον πλούτο που με τα χέρια τους παράγουν, μόνο έτσι η ζωή τους δε θα ρημάζεται στις επιπτώσεις της σκληρής τους εργασίας.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Οι εξελίξεις με τη «λίστα Λαγκάρντ»

Φραστικές επιθέσεις, ύβρεις, χυδαία υπονοούμενα και προσωπικοί χαρακτηρισμοί συνθέτουν την εικόνα της προανακριτικής επιτροπής για τη «λίστα Λαγκάρντ», με ευθύνη των εκπροσώπων των κομμάτων της αστικής διαχείρισης. Οι αντιπαραθέσεις τους γίνονται μακριά και ενάντια στην ουσία, όπως από την πρώτη ώρα προειδοποίησε το ΚΚΕ, καλώντας το λαό να κρατάει μικρό καλάθι ως προς τα αποτελέσματα που μπορεί να δώσει η διερεύνηση υπαρκτών σκανδάλων από το αστικό κοινοβούλιο. Η τακτική τους υπηρετεί την επιλογή να μετατραπεί η διερεύνηση της υπόθεσης σε αρένα φτηνού θεάματος και ο λαός σε απαθή θεατή μιας ανούσιας «κοκορομαχίας».

Στόχος τους ήταν και παραμένει να μείνουν στο περιθώριο τα πραγματικά αίτια που γεννούν και αναπαράγουν υποθέσεις όπως αυτή της «λίστας Λαγκάρντ». Να μη θιγούν οι δομές του καπιταλιστικού συστήματος, οι ευρωενωσιακές συμφωνίες (Μάαστριχτ, στρατηγική της Λισαβόνας) και οι φιλομονοπωλιακοί νόμοι, που εξασφαλίζουν την ελεύθερη κίνηση κεφαλαίων και είναι η μήτρα για την εκκόλαψη φαινομένων όπως η «λίστα Λαγκάρντ». Η τακτική τους είναι ίδια απ' όταν ήρθε στην επιφάνεια η συγκεκριμένη υπόθεση. Τη δυσωδία από τη σαπίλα που ανάδινε η «λίστα», επιχείρησαν να την προσωποποιήσουν. Να την παρουσιάσουν σαν μια «ποινικού τύπου» υπόθεση κάποιων επίορκων πολιτικών, να την αποσυνδέσουν από την πολιτική που όλοι τους συνυπηρετούν και ταυτόχρονα να τη μετατρέψουν σε εργαλείο για αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος.

Αυτό επιχειρούν και σήμερα, μεταφέροντας την κούφια αντιπαράθεση μέσα στην επιτροπή της Βουλής, την «κορωνίδα» - όπως την αποκαλούν - της αστικής δημοκρατίας. Επιδίδονται σε προσωπικές επιθέσεις, διεκδικώντας ο καθένας για λογαριασμό του τον τίτλο του ικανότερου να διευθύνει την κάθαρση του σάπιου συστήματος, το οποίο υπηρετούν με την πολιτική τους. Οι διαξιφισμοί και οι αλληλοκατηγορίες θέλουν να κουκουλώσουν ότι προασπίζονται, ο καθένας από τη σκοπιά του και με άλλο μείγμα διαχείρισης, το αστικό πολιτικό σύστημα, τον κεφαλαιοκρατικό τρόπο παραγωγής. Τους νόμους της αγοράς, που δίνουν τη δυνατότητα στους κεφαλαιοκράτες, αφού πρώτα συσσωρεύσουν πλούτο από την εκμετάλλευση των εργαζομένων, στη συνέχεια να τον διακινούν νόμιμα και λιγότερο νόμιμα σε διάφορους φορολογικούς παραδείσους ανά τον κόσμο.

Αυτά τα «ιερά και τα όσια» του συστήματος δεν τα αμφισβητεί κανένα από τα κόμματα που πρωταγωνιστούν στις αντιπαραθέσεις μέσα κι έξω από την επιτροπή για τη «λίστα Λαγκάρντ», λειτουργώντας ταυτόχρονα σαν κράχτες για τον επαναπατρισμό κεφαλαίων, προκειμένου να επενδυθούν στην Ελλάδα. Το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή είχε ζητήσει τη δημοσιοποίηση των ονομάτων που περιέχονται στη «λίστα Λαγκάρντ» και τη διενέργεια ελέγχου με όλους τους τρόπους. Κάλεσε το λαό να απαιτήσει την πλήρη διερεύνηση της υπόθεσης και την απόδοση ευθυνών σε όλους όσοι εμπλέκονται, αλλά ταυτόχρονα να συνειδητοποιήσει ότι η υπόθεση της λίστας δεν είναι παρά μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Να τη συνδέσει με την πολιτική και το σύστημα που σε καθημερινή βάση συντρίβουν τη ζωή του, για να αυγατίζουν τα κέρδη μιας χούφτας πλουτοκρατών. Οι εξελίξεις με τη «λίστα Λαγκάρντ» δίνουν μια καλή αφορμή για να βγάλει ο λαός συμπεράσματα.

Παναγιώτης ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ