ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Δύναμη στους ταξικούς αγώνες

Τα αποτελέσματα που προέκυψαν από τις εκλογές της Κυριακής παραμένουν σε πολύ μεγάλο βαθμό αναντίστοιχα με τις θετικές διεργασίες που γίνονται - με ιδιαίτερη μάλιστα ένταση τα τελευταία χρόνια - στις λαϊκές συνειδήσεις. Με μεγάλη σιγουριά είναι αναντίστοιχα με την πείρα που έχουν αποκομίσει από τις κυβερνήσεις του δικομματισμού η εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Απέχουν δε σημαντικά από την απήχηση των θέσεων και της δράσης του ΚΚΕ στα εργατικά λαϊκά στρώματα και τη νεολαία. Αλλά ταυτόχρονα είναι και σε αναντιστοιχία με τις ανάγκες και τα οξυμένα προβλήματά τους. Εκφράστηκε από ψηφοφόρους των λαϊκών στρωμάτων η αντίληψη του «μικρότερου κακού» σαν βασικό κριτήριο ψήφου, ενώ αρκετοί, που εκτιμούν την πολιτική και τη δράση του ΚΚΕ, υπέκυψαν την τελευταία στιγμή στα εκβιαστικά διλήμματα.

Αποκαλυπτικές είναι και οι αναλύσεις για το αποτέλεσμα που κάνουν την επόμενη μέρα στο σύνολό τους τα αστικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, από τη δική τους διαχειριστική σκοπιά. Στην πλειοψηφία τους, προβάλλουν την εξής άποψη: Αν η διαφορά ΠΑΣΟΚ - ΝΔ ήταν ίση ή μικρότερη από τις έξι μονάδες, τότε το άγχος της διακυβέρνησης θα ήταν μικρότερο για το ΠΑΣΟΚ, αφού η εκλογή του θα ήταν καθαρά θέμα καταδίκης της ΝΔ και όχι έγκρισης της δικής του πολιτικής. Τώρα που η διαφορά κοντεύει τις δέκα μονάδες, αποτυπώνονται στο εκλογικό αποτέλεσμα και κάποιες προσδοκίες από τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ, γεγονός που κάνει μεγαλύτερο το άγχος της διακυβέρνησης.

Δηλαδή: Διαφορά μέχρι έξι μονάδες θα σήμαινε απλά καταδίκη του χειρότερου διαχειριστή. Ενώ διαφορά δέκα μονάδων σημαίνει απλά και κάποιες λαϊκές προσδοκίες από το νέο διαχειριστή! Προεκλογικά μεγάλα τμήματα των λαϊκών στρωμάτων ενώ έλεγαν ότι ψηφίζουν ΠΑΣΟΚ, την επιλογή τους αυτή δεν την εμφάνιζαν σαν επιβράβευση - εντολή - επιλογή της στρατηγικής που υπηρετεί το ΠΑΣΟΚ. Ακόμα και αυτή η ανάλυση της επόμενης μέρας δείχνει ότι η επιλογή ΠΑΣΟΚ έγινε με «κρύα καρδιά» από τα λαϊκά στρώματα. Παραμένει ωστόσο γεγονός ότι για μια ακόμη εκλογική μάχη δεν έγινε το αποφασιστικό βήμα για τη συντριπτική καταδίκη του δικομματισμού από τα πλατιά λαϊκά στρώματα. Και η εκλογική αυτή συμπεριφορά έχει αντικειμενική βάση.

Για να αντιστοιχηθεί η ψήφος του λαού με την πείρα και τις πραγματικές του ανάγκες πρέπει η συνείδηση να αλλάξει και αυτό μπορεί να γίνεται μέσα στις διαδικασίες του κινήματος που δρα με κατεύθυνση και στόχους αντιμονοπωλιακούς, αντιιμπεριαλιστικούς. Δεν αρκεί σήμερα κάποιος εργάτης να αγανακτεί με την πραγματικότητα που βιώνει. Ούτε αρκεί να μπορεί αδρά να ξεχωρίζει τον πολιτικό ένοχο. Για να ωριμάσει πολιτικά η συνείδηση, πρέπει να φτάσει στο σημείο να παλεύει καθημερινά ενάντια σ' αυτόν τον αντίπαλο και συνέχεια αυτής της μάχης να είναι η καταδίκη του στην κάλπη. Στους δρόμους των ταξικών ριζοσπαστικών αγώνων χτίζεται η συνείδηση ενάντια στο δικομματισμό και τη στρατηγική του, χτυπιέται ο οπορτουνισμός, αναδεικνύεται και ισχυροποιείται ο δρόμος της πραγματικής φιλολαϊκής διεξόδου. Από αυτή την άποψη, η εκλογική δύναμη του ΚΚΕ ήταν, είναι και θα είναι συνάρτηση της κατάστασης που επικρατεί στο κίνημα. Σ' αυτό επενδύει το ΚΚΕ τη δύναμή του. Για την ισχυροποίηση των ταξικών αγώνων παλεύει από σήμερα κιόλας το Κόμμα μας, ενισχυμένο και με μεγαλύτερη ακόμα αποφασιστικότητα και ορμή.

Περικλής ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ

Οι «συμβουλές» του «Βήματος»

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Οσο για τα μικρά κόμματα, η ηγεσία του ΚΚΕ θα πρέπει ίσως να επανεξετάσει τα μονότονα συνθήματα που κι αυτά δεν απέδωσαν καρπούς». Σ' αυτή τη φράση συνοψίζει το χτεσινό «Βήμα» τα συμπεράσματα των εκλογών, σε ό,τι αφορά το ΚΚΕ. Μια τέτοια εκτίμηση θα μπορούσε και να περάσει «στο ντούκου», αν δεν προερχόταν από τη ναυαρχίδα του συγκροτήματος Λαμπράκη και τα γνωστά συμφέροντα που αυτή εκφράζει και εκπροσωπεί. Επί της ουσίας, το άγχος του «Βήματος», και της τάξης για λογαριασμό της οποίας μιλάει, είναι η στρατηγική του ΚΚΕ. Τι λέει κατά συνέπεια το «Βήμα», δήθεν συμβουλευτικά προς το ΚΚΕ; Οτι πρέπει να αλλάξει τη στρατηγική του. Γιατί είναι φανερό ότι δεν καίγονται για τα συνθήματα του ΚΚΕ «το Βήμα» και η αστική τάξη. Ξέρουν καλά πως το κεντρικό σύνθημα για παράδειγμα αυτών των εκλογών, που έλεγε «Δυνατό ΚΚΕ δυνατός ο λαός», εκφράζει και συμπυκνώνει μιαν ολόκληρη στρατηγική, επικίνδυνη για τα συμφέροντα του κυρίαρχου αστικού πολιτικού συστήματος, που υπηρετεί και το «Βήμα». Εκεί θέλουν να ασκήσουν πίεση, παρεμβαίνοντας στις λαϊκές συνειδήσεις πονηρά, δηλαδή δείχνοντάς τους ότι το ΚΚΕ δεν μπορούν να το εμπιστεύονται, αν δε βάλει νερό στο κρασί του. Πιστεύουν ότι θα το κάνουν κόμμα του χεριού τους; Το ίδιο, βεβαίως, έκαναν και το 2007, όταν έλεγαν ότι το ΚΚΕ πρέπει να χρησιμοποιήσει με σύνεση το τότε ποσοστό του και να το αθροίσει στην κεντροαριστερά που τότε οραματίζονταν οι Λαμπράκηδες και η τάξη τους. Να το χτυπήσουν στις λαϊκές συνειδήσεις με τη λογική του «καρότου», για την ώρα, επιδιώκουν. Φρούδες οι ελπίδες και οι προσδοκίες τους. Το ΚΚΕ δεν πρόκειται να αλλάξει όχθη, όσο κι αν σκούξουν. Θα βρίσκεται πάντα στην πρωτοπορία των λαϊκών αγώνων, ανειρήνευτος πολέμιος της πολιτικής της πλουτοκρατίας. Η ορθότητα αυτής της στρατηγικής επιβεβαιώνεται και από το αποτέλεσμα των προχτεσινών εκλογών, όσο και αν η ανάγνωση που κάνουν οι γραφίδες της αστικής τάξης προσπαθεί να πείσει για το αντίθετο...

Καινούρια μαθηματικά

«Μείωση της επιρροής του ΚΚΕ» διαπιστώνει το χτεσινό «Εθνος» και συμπληρώνει στον τίτλο του σχετικού ρεπορτάζ: «Το αποτέλεσμα δείχνει ότι δεν μπορεί να προσεγγίσει τα υψηλά ποσοστά του πρόσφατου παρελθόντος». Διαβάζοντας το σχετικό πόνημα του συντάκτη του, αντιλαμβανόμαστε ότι τα «υψηλά ποσοστά του πρόσφατου παρελθόντος» στα οποία αναφέρεται είναι το 8,15% των εθνικών εκλογών του 2007. Με δεδομένο ότι το ΚΚΕ πήρε σ' αυτές τις εκλογές 7,54% (δηλαδή μόλις 0,61% λιγότερο), δυσκολευόμαστε πραγματικά να καταλάβουμε, ακόμα και με λογική μπακαλικής, ποιο ποσοστό θα ήταν ικανοποιητικό για το «Εθνος» ώστε να εκτιμήσει ότι το ΚΚΕ προσεγγίζει τα υψηλά ποσοστά του πρόσφατου παρελθόντος. Είναι προφανής η λαθροχειρία της εφημερίδας και η προσπάθειά της να δημιουργήσει εντυπώσεις. Δεν είναι άλλωστε η πρώτη φορά που στον αστικό Τύπο διαβάζουμε ένα ρεπορτάζ γραμμένο από την προηγούμενη μέρα, που προσπαθεί να προσαρμόσει στις ανάγκες της - ΠΑΣΟΚικής στη συγκεκριμένη περίπτωση - προπαγάνδας την πραγματικότητα της επόμενης μέρας. Σ' αυτή τους την προσπάθεια είναι βέβαιο ότι ορισμένοι μπορούν ακόμα και να εφεύρουν καινούρια μαθηματικά, εκτός από πολιτικά τερτίπια...

Ανοησίες ή κουτοπονηριές;

Ανοίξαμε τεφτέρια, ξεσκονίσαμε την ιστορία και τα καταστατικά, ξεφυλλίσαμε ακόμα και την παραχαραγμένη ιστορία και ακόμα δεν έχουμε καταφέρει να βγάλουμε άκρη. Τι θέλει να πει ο Α. Τσίπρας όταν στο βιογραφικό του αναφέρει ότι «ως μαθητής οργανώθηκε στην αριστερά στις γραμμές της, ενιαίας τότε, ΚΝΕ»; Πιστεύει ότι η ΚΝΕ ήταν κάποτε ενιαία και όχι πια; Μήπως πιστεύει ότι και το ΚΚΕ ήταν κάποτε ενιαίο και τώρα όχι; Μπορεί ο πρόεδρος του ΣΥΝ να παρασύρθηκε από το πολύ «μπίρι μπίρι» για τη δήθεν ενότητα της αριστεράς και προκειμένου να εμφανιστεί «ενωτικός» κότσαρε και ένα «ενιαία τότε» πριν από την ΚΝΕ. Εκτός κι αν δεν ήξερε πού συμμετείχε ως μαθητής ο Α. Τσίπρας. 'Η αν δεν καταλαβαίνει πως ο χαρακτηρισμός «ενιαίος τότε», που απευθύνεται στον ΣΥΝ, αφορά την περίοδο που ο ΣΥΝ αποτελούσε συνασπισμό κομμάτων. Η ΚΝΕ, όπως και το ΚΚΕ, δεν αποτέλεσαν ποτέ «συνασπισμό κομμάτων». Το ΚΚΕ είναι κόμμα της εργατικής τάξης και η ΚΝΕ η νεολαία του. Μια νεολαία, όχι πολλές. Τα περί «ενιαίας» και μη είναι ή ανοησία ή κουτοπονηριά.

Ικανοποίηση

Ικανοποιημένοι για την ανάδειξη αυτοδύναμης κυβέρνησης, δήλωσαν οι εμποροβιομήχανοι του Ελληνοαμερικανικού Επιμελητηρίου, «καλή επιτυχία» ευχήθηκαν οι εμποροβιομήχανοι του ΕΒΕΑ και όλοι διαμήνυσαν στη νέα κυβέρνηση τις προσδοκίες τους που συνοψίζονται στην προώθηση των διαρθρωτικών μέτρων που απαιτεί το μεγάλο κεφάλαιο με «αποφασιστικότητα και πυγμή μη υπολογίζοντας το πολιτικό κόστος». Εχουν κάθε λόγο να είναι ικανοποιημένοι οι εκπρόσωποι του μεγάλου κεφαλαίου, που έχουν ήδη τις δεσμεύσεις του ΠΑΣΟΚ, όπως τις είχαν και από τη ΝΔ. Αντίθετα, οι εργαζόμενοι για τους ίδιους λόγους πρέπει να είναι πανέτοιμοι για ανυποχώρητες και σκληρές μάχες μπροστά στα χειρότερα που έρχονται.

Διαδοχή διαχειριστή αντιλαϊκής πολιτικής...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΠΟΛΛΟΙ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ότι η Νέα Δημοκρατία κατέρρευσε, η αλήθεια όμως είναι ότι ...ακόμη καταρρέει. Για την ακρίβεια έπεσε σε πηγάδι βαθύ που κανείς δε γνωρίζει πού τελειώνει.

Το πρόβλημα είναι ότι πέφτοντας ξέχασε στην επιφάνεια το ...σάκο με την πολιτική της. Περνούσε τυχαία από εκεί ο Γιώργος Παπανδρέου του ΠΑΣΟΚ, τον πήρε, τον έβαλε στο ώμο και συνέχισε το δρόμο του.

Βιαζόταν, βλέπετε, γιατί έπρεπε να σώσει τη χώρα από την κρίση καθότι μόνο αυτός ξέρει και φυσικά μπορεί.

Κάπως έτσι πάει η ιστορία της ...διαδοχής. Γιατί έχει καταντήσει πλεονασμός πια το να μιλάμε ακόμη και για εναλλαγή κυβερνήσεων. Για απλή διαδοχή διαχειριστή στα προκαθορισμένα από τις Βρυξέλλες πρόκειται.

Οσο για τα πανηγύρια των ΠΑΣΟΚων περί «αλλαγής» και άλλων σχετικών, ας κάνουν έναν κόπο να ρωτήσουν ακόμη και αυτούς που τους ψήφισαν. Θα καταλάβουν ότι ούτε αυτούς δεν μπορούν να παραμυθιάσουν...

Αλλωστε, και τα στελέχη του «κινήματος» βιάστηκαν ήδη να ...ξεκαθαρίσουν τα πράγματα με τις λαλίστατες εμφανίσεις τους στις τηλεοράσεις και τα ραδιόφωνα.

Για «δύσκολους καιρούς» μιλάνε, για «γενναίες αποφάσεις», για «πατριωτικά μέτωπα» και για «ευθύνη όλων». Περίπου ό,τι έλεγε ο Καραμανλής προεκλογικά δηλαδή.

Εν ολίγοις το ...πιάσαμε το υπονοούμενο και θα το αντιληφθούμε πολύ καλύτερα στις επόμενες 100 μέρες και ιδίως στον προϋπολογισμό που είναι κοντά.

ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΗ ΝΔ, ομολογουμένως δεν είναι και στην καλύτερή της φόρμα. Ψάχνουν να βρούνε - λέει - τι φταίει. Φταίει ο Σουφλιάς; Φταίνε τα σκάνδαλα; Φταίνε οι σύμβουλοι; Οτιδήποτε άλλο εκτός από την πολιτική τους. Αυτή δε φταίει ποτέ...

Οσο για την ηγεσία... Το να έχεις να διαλέξεις μεταξύ Αβραμόπουλου, Σαμαρά και Μπακογιάννη (εκτός αν προστέθηκε κανένας άλλος και δεν το αντιληφθήκαμε) δεν είναι και ό,τι καλύτερο μπορεί να σου τύχει. Ετσι, για να το πούμε ευγενικά...