Το πρόβλημα είναι ότι πέφτοντας ξέχασε στην επιφάνεια το ...σάκο με την πολιτική της. Περνούσε τυχαία από εκεί ο Γιώργος Παπανδρέου του ΠΑΣΟΚ, τον πήρε, τον έβαλε στο ώμο και συνέχισε το δρόμο του.
Βιαζόταν, βλέπετε, γιατί έπρεπε να σώσει τη χώρα από την κρίση καθότι μόνο αυτός ξέρει και φυσικά μπορεί.
Κάπως έτσι πάει η ιστορία της ...διαδοχής. Γιατί έχει καταντήσει πλεονασμός πια το να μιλάμε ακόμη και για εναλλαγή κυβερνήσεων. Για απλή διαδοχή διαχειριστή στα προκαθορισμένα από τις Βρυξέλλες πρόκειται.
Οσο για τα πανηγύρια των ΠΑΣΟΚων περί «αλλαγής» και άλλων σχετικών, ας κάνουν έναν κόπο να ρωτήσουν ακόμη και αυτούς που τους ψήφισαν. Θα καταλάβουν ότι ούτε αυτούς δεν μπορούν να παραμυθιάσουν...
Αλλωστε, και τα στελέχη του «κινήματος» βιάστηκαν ήδη να ...ξεκαθαρίσουν τα πράγματα με τις λαλίστατες εμφανίσεις τους στις τηλεοράσεις και τα ραδιόφωνα.
Για «δύσκολους καιρούς» μιλάνε, για «γενναίες αποφάσεις», για «πατριωτικά μέτωπα» και για «ευθύνη όλων». Περίπου ό,τι έλεγε ο Καραμανλής προεκλογικά δηλαδή.
Εν ολίγοις το ...πιάσαμε το υπονοούμενο και θα το αντιληφθούμε πολύ καλύτερα στις επόμενες 100 μέρες και ιδίως στον προϋπολογισμό που είναι κοντά.
ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΗ ΝΔ, ομολογουμένως δεν είναι και στην καλύτερή της φόρμα. Ψάχνουν να βρούνε - λέει - τι φταίει. Φταίει ο Σουφλιάς; Φταίνε τα σκάνδαλα; Φταίνε οι σύμβουλοι; Οτιδήποτε άλλο εκτός από την πολιτική τους. Αυτή δε φταίει ποτέ...
Οσο για την ηγεσία... Το να έχεις να διαλέξεις μεταξύ Αβραμόπουλου, Σαμαρά και Μπακογιάννη (εκτός αν προστέθηκε κανένας άλλος και δεν το αντιληφθήκαμε) δεν είναι και ό,τι καλύτερο μπορεί να σου τύχει. Ετσι, για να το πούμε ευγενικά...