Η καλύτερη απόδειξη για τον πόλεμο που έχει κηρύξει η κυβέρνηση σε όσους αντιστέκονται στην αντιλαϊκή λαίλαπα είναι η λειτουργία της περιβόητης Επιτροπής Διαχείρισης Κρίσεων. Αυτό το "άτυπο" όργανο για τη χειραγώγηση και καταστολή των λαϊκών αγώνων με κάθε μέσο, που συνεδριάζει κάθε φορά που μια κινητοποίηση δεν ελέγχεται με άλλους τρόπους και "απειλεί" την εφαρμογή της κυβερνητικής πολιτικής, είναι το σύμβολο του τρόπου άσκησης της εξουσίας από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Και μόνο η "σκιώδης" λειτουργία του παραπέμπει σε αντίστοιχα όργανα που έχουν συσταθεί στο πλαίσιο ...του ΝΑΤΟ, όταν βρίσκεται μπροστά στη λήψη αποφάσεων για στρατιωτική επέμβαση. Τέτοιες επιτροπές συγκροτούν και οι ιμπεριαλιστές, όταν εκτιμούν ότι διακυβεύεται η "νέα τάξη πραγμάτων" και αποφασίζουν να ματοκυλήσουν τους λαούς. Η κυβέρνηση Σημίτη, επειδή προφανώς θεωρεί ότι πρόκειται για καλό και αποτελεσματικό πρότυπο, αποφάσισε να το μεταφέρει και στην αντιμετώπιση της "εσωτερικής απειλής".

Δε θα σωθεί όμως, όπως δε θα σωθούν και οι "ισχυροί" προστάτες τους. Ολα αυτά τα μυστικοσυμβούλια και οι σκοτεινές επιτροπές τους θα σαρωθούν, όταν ξεσπάσει η οργή του λαού, των λαών.

"Εξήντα έξι άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, εξαιτίας του ψύχους που πλήττει την Πολωνία από τις 16 Νοέμβρη, σύμφωνα με νεότερο απολογισμό που ανακοινώθηκε σήμερα από την Αστυνομία. Ο προηγούμενος απολογισμός έκανε λόγο για 63 νεκρούς. Ενας 15χρονος μετά από χρήση ναρκωτικής ουσίας αποκοιμήθηκε σε πάρκο στην πόλη Λουμπαζόφ (νοτιοανατολικά), με αποτέλεσμα να χάσει τη ζωή του. Μια 77χρονη βρέθηκε νεκρή στον δρόμο, ενώ ένας άνδρας πέθανε από το ψύχος σε δάσος κοντά στο Γκντανσκ, αφού προηγουμένως είχε χάσει τις αισθήσεις του από χρήση αλκοόλ".

Η μακάβρια αυτή είδηση - που αποτελείται από 88 μόλις λέξεις - μεταδόθηκε πρόσφατα από τη Βαρσοβία (πρωτεύουσα της Πολωνίας). Παρόμοιες ειδήσεις δε σκιαγραφούν μόνο το αποκρουστικό πρόσωπο του καπιταλισμού στην Πολωνία και άλλες πρώην σοσιαλιστικές χώρες, παραμονές του 2000. Ειδήσεις σαν κι αυτή σκιαγραφούν και το πραγματικά ανθρώπινο πρόσωπο του σοσιαλισμού που ίσχυε στην Πολωνία και άλλες χώρες πριν 10 και πλέον χρόνια. Απόδειξη, το γεγονός ότι τότε οι ανταποκριτές των διεθνών πρακτορείων δε μετέδιδαν από την Πολωνία ειδήσεις για νεκρούς από το ψύχος (γιατί τότε όλοι οι Πολωνοί είχαν και εργασία και φαγητό και στέγη και ζεστασιά), αλλά για τον αγώνα του Βαλέσα και άλλα παρόμοια...

Τι λένε σήμερα οι διάφοροι υποστηρικτές του Βαλέσα και του κάθε Βαλέσα, που έβαλαν πλάτες για την ανατροπή του σοσιαλισμού στην Πολωνία και τις άλλες χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού;

"Να επικοινωνήσετε με τους γονείς και κηδεμόνες των μελών του 15μελούς μαθητικού συμβουλίου και να ζητήσετε από εκείνους που δεν εγκρίνουν τη συμμετοχή του παιδιού τους στην κατάληψη, γραπτή δήλωση, για να αποφύγουν τις συνέπειες της ενδεχόμενης δικαστικής ταλαιπωρίας".

Αυτά γράφει, ανάμεσα σε άλλα παρόμοια, ο προϊστάμενος του 2ου Γραφείου της Διεύθυνσης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Πειραιά, σε έγγραφό του προς τους διευθυντές των σχολείων. Λίγο παραπάνω, στο ίδιο έγγραφο, ζητά από τους διευθυντές, να... ενημερώσουν τους μαθητές, ότι θα υπάρξει προσφυγή στη Δικαιοσύνη και υποβολή του αιτήματος "της δέσμευσης της περιουσίας των γονέων τους για να αποκατασταθούν οι ζημιές, που θα γίνουν κατά την περίοδο της κατάληψης".

Τι να πρωτοπεί και τι να σχολιάσει κανείς;

Πόση διαφορά έχουν αλήθεια οι ενέργειες αυτές, με τα αντίστοιχα, που έκανε το "σπουδαστικό" της Ασφάλειας στον καιρό της επτάχρονης χούντας; Μήπως, και τότε, η προσπάθεια εκφοβισμού και εκβιασμού των γονέων, δεν ήταν μία από τις πρώτες τους ενέργειες, για τον "συνετισμό" των φοιτητών και σπουδαστών, που συμμετείχαν στο αντιδικτατορικό κίνημα;

Ισως, η μόνη διαφορά, είναι πως οι τωρινοί φορείς των αντιλήψεων αυτών και εμπνευστές των προαναφερόμενων ενεργειών είναι οι αρμόδιοι για τη μόρφωση και τη διαπαιδαγώγηση της ελληνικής νεολαίας! Χρειάζονται, άραγε κι άλλες αποδείξεις, για την - τουλάχιστον - παντελή ακαταλληλότητά τους..;

Βέβαια, μη νομίζετε πως μόνο στην Πολωνία συμβαίνουν τέτοια ή παρόμοια τραγικά φαινόμενα.

Το βράδυ της περασμένης Τρίτης, πέθανε ένας 43χρονος δάσκαλος, στην πόλη Ουλιανόφσκ (τη γενέτειρα πόλη του Λένιν), μετά από δέκα μέρες απεργίας πείνας, διαμαρτυρόμενος για την πολύμηνη καθυστέρηση των μισθών του. Ο άτυχος απεργός πείνας ήταν βετεράνος του Αφγανιστάν και πατέρας δυο παιδιών.

Να σημειωθεί πως όλοι οι δάσκαλοι των δέκα σχολείων της πόλης Ουλιανόφσκ έχουν προχωρήσει σε απεργία πείνας, αφού απέτυχαν όλες οι κινητοποιήσεις, που οργάνωσαν για να τους καταβληθούν οι μισθοί τους.

Και δεν είναι μόνον αυτοί. Αλλοι 6.000 εκπαιδευτικοί από 123 σχολεία στην περιοχή του Ιρκούτσκ απέχουν από την εργασία τους, ενώ στην πόλη Ουλκάν οι εκπαιδευτικοί άρχισαν και αυτοί απεργία πείνας.

Κι όλ' αυτά στη χώρα, της οποίας η παιδεία αποτελούσε - μέχρι πριν 10 χρόνια - το παγκόσμιο παράδειγμα και πρότυπο.

Αυτός είναι ο καπιταλισμός.