Από απλή περιέργεια και μόνο, θα θέλαμε να μάθουμε ποιοι λόγοι οδήγησαν ταυτόχρονα όλα τα πανελλαδικής εμβέλειας τηλεοπτικά κανάλια, μαζί και την κρατική ΝΕΤ, να μεταδώσουν, χτες το βράδυ, ζωντανά και σε απευθείας σύνδεση με το Λονδίνο, ολόκληρη τη συνέντευξη Τύπου του Γλίξμπουργκ. Αραγε, θεώρησαν τόσο σοβαρό το γεγονός; Τόσο σοβαρό, μάλιστα, που ορισμένα απ' αυτά έστειλαν δημοσιογράφους και τηλεοπτικά συνεργεία στο Λονδίνο, αποκλειστικά και μόνο, για να καλύψουν τη συνέντευξη; Πιστεύουν, δηλαδή, ότι το συγκεκριμένο γεγονός άξιζε περισσότερο από ένα-δυο λεπτά στην τελευταία σειρά των τηλεοπτικών δελτίων τους;

Απλά και μόνον αναρωτιόμαστε. Οπως αναρωτιούνται και πολλοί, πάμπολλοι τηλεθεατές...

«Εμείς, πολιτικά και συνδικαλιστικά στελέχη της Αριστεράς από διάφορες χώρες της Ευρώπης, που παραβρεθήκαμε στη διημερίδα που διοργάνωσε ο ΣΥΝ στα πλαίσια της ομάδας GUENGL, υποστηρίζουμε την αντιστροφή της εξέλιξης στην Ευρώπη, ώστε να οδηγηθούμε σε μία κοινωνική Ευρώπη των ενισχυμένων εργατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων σε αντίθεση με το σημερινό τρόπο οικοδόμησης, όπου κυριαρχεί η νεοφιλελεύθερη λογική και η αγορά υπερτερεί έναντι των κοινωνικών αγαθών». Ετσι ξεκινά η απόφαση, στην οποία κατέληξε η προαναφερόμενη διημερίδα του ΣΥΝ, όπου συμμετείχαν κόμματα και συνδικαλιστές από την Ελλάδα και χώρες της Ευρώπης. Και το σημειώνουμε, γιατί - σε ό,τι αφορά τον ΣΥΝ - το απόσπασμα αυτό βρίσκεται σε αντίφαση με τις λογικές των «ευρω-μονόδρομων», την υπόκλιση στην πολιτική ενοποίησης της ΕΕ, τη διεύρυνσή της κλπ., κλπ., που χαρακτηρίζουν την πολιτική του. Βρίσκεται σε αντίφαση, επίσης, με την αποδοχή των λογικών και πρακτικών του «κοινωνικού διαλόγου» και της συναίνεσης, της συμπόρευσης με τις δυνάμεις του κυβερνητικού συνδικαλισμού σε κρίσιμα ζητήματα κλπ., κλπ..

Εκτός και η ηγεσία του ΣΥΝ πιστεύει ότι «η αντιστροφή της εξέλιξης» και η «κοινωνική Ευρώπη» μπορεί να γίνει σε πλαίσια «κοινωνικού διαλόγου» και... αρμονικής συνύπαρξης των εργαζομένων και των πολυεθνικών...

Βέβαια, το παραπάνω απόσπασμα δεν αναδείχνει μόνον τις προαναφερόμενες αντιφάσεις. Γεννά και μια σειρά ερωτημάτων. Για παράδειγμα, τι σημαίνει ο στόχος «μία κοινωνική Ευρώπη των ενισχυμένων εργατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων»; Απλώς και μόνο μια λιγότερο άσχημη από τη σημερινή κατάσταση, ή η ουσιαστική και πλήρης ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών των εργαζομένων στην εργασία, στην Ασφάλιση, στην Υγεία, στην Παιδεία, κλπ.; Αν είναι το πρώτο - ακόμη και στην περίπτωση, που αυτό είναι εφικτό - τότε δεν έχουμε «αντιστροφή της εξέλιξης», όπως καταλαβαίνει ο καθένας. Αν είναι το δεύτερο, τότε γεννιούνται ένα σωρό ερωτήματα, για το πώς αυτό μπορεί να γίνει. Σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ενωσης και, μάλιστα, στα πλαίσια των σημερινών θεσμικών κανόνων και λειτουργιών της; Σε επίπεδο κάθε χώρας χωριστά, παίρνοντας, βέβαια, υπόψη τους γενικότερους συσχετισμούς και την επίδρασή τους; Συμβιβάζεται η υλοποίηση του προαναφερομένου, με την ύπαρξη και λειτουργία της εξουσίας του μεγάλου κεφαλαίου; Μπορεί να εξασφαλιστεί πλήρης απασχόληση, ικανοποιητική αμοιβή και Ασφάλιση, ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών στην Υγεία, στην Παιδεία, κλπ., στους εργαζόμενους και στις οικογένειές τους μιας χώρας, όταν την ίδια στιγμή θα υπάρχουν μονοπώλια και οι κεφαλαιοκράτες ιδιοκτήτες τους θα εξουσιάζουν την υλική παραγωγή, τις τράπεζες, το εμπόριο και τις υπηρεσίες, τις εισαγωγές και εξαγωγές, κλπ., κλπ.;

Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε πολλά ακόμη. Νομίζουμε, όμως, πως είναι αρκετά τα παραπάνω, για να καταλάβει ο καθένας, πως δε φτάνει το αράδιασμα και μόνον κάποιων λέξεων και συνθημάτων...