Βέβαια, το παραπάνω απόσπασμα δεν αναδείχνει μόνον τις προαναφερόμενες αντιφάσεις. Γεννά και μια σειρά ερωτημάτων. Για παράδειγμα, τι σημαίνει ο στόχος «μία κοινωνική Ευρώπη των ενισχυμένων εργατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων»; Απλώς και μόνο μια λιγότερο άσχημη από τη σημερινή κατάσταση, ή η ουσιαστική και πλήρης ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών των εργαζομένων στην εργασία, στην Ασφάλιση, στην Υγεία, στην Παιδεία, κλπ.; Αν είναι το πρώτο - ακόμη και στην περίπτωση, που αυτό είναι εφικτό - τότε δεν έχουμε «αντιστροφή της εξέλιξης», όπως καταλαβαίνει ο καθένας. Αν είναι το δεύτερο, τότε γεννιούνται ένα σωρό ερωτήματα, για το πώς αυτό μπορεί να γίνει. Σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ενωσης και, μάλιστα, στα πλαίσια των σημερινών θεσμικών κανόνων και λειτουργιών της; Σε επίπεδο κάθε χώρας χωριστά, παίρνοντας, βέβαια, υπόψη τους γενικότερους συσχετισμούς και την επίδρασή τους; Συμβιβάζεται η υλοποίηση του προαναφερομένου, με την ύπαρξη και λειτουργία της εξουσίας του μεγάλου κεφαλαίου; Μπορεί να εξασφαλιστεί πλήρης απασχόληση, ικανοποιητική αμοιβή και Ασφάλιση, ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών στην Υγεία, στην Παιδεία, κλπ., στους εργαζόμενους και στις οικογένειές τους μιας χώρας, όταν την ίδια στιγμή θα υπάρχουν μονοπώλια και οι κεφαλαιοκράτες ιδιοκτήτες τους θα εξουσιάζουν την υλική παραγωγή, τις τράπεζες, το εμπόριο και τις υπηρεσίες, τις εισαγωγές και εξαγωγές, κλπ., κλπ.;

Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε πολλά ακόμη. Νομίζουμε, όμως, πως είναι αρκετά τα παραπάνω, για να καταλάβει ο καθένας, πως δε φτάνει το αράδιασμα και μόνον κάποιων λέξεων και συνθημάτων...