Το θέμα «καταπολέμηση της φοροδιαφυγής» είναι ένα από τα αγαπημένα θέματα, που αξιοποιείται από τους εκάστοτε κυβερνώντες, για τον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης. Ακολουθώντας την παράδοση, η κυβέρνηση προανήγγειλε την πρόθεσή της να εφαρμόσει για την «αποτελεσματικότερη» αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής και της διακίνησης του μαύρου χρήματος, «τα ηλεκτρονικά τιμολόγια» στις συναλλαγές των επιχειρήσεων!
Με το μέτρο αυτό, οι κυβερνώντες φιλοδοξούν να κατατροπώσουν τους φοροφυγάδες, καθώς οι συναλλαγές των επιχειρήσεων δε θα γίνονται με έντυπα, αλλά με ηλεκτρονικά τιμολόγια και οι πληροφορίες (ύψος συναλλαγής, συναλλασσόμενοι κ.λπ.) θα αποθηκεύονται με ασφάλεια σε ένα ηλεκτρονικό δίκτυο, γεγονός που επιτρέπει στις ελεγκτικές υπηρεσίες του υπουργείου Οικονομικών να έχουν άμεση πρόσβαση στα στοιχεία.
Στην ουσία, οι κυβερνώντες μάς δουλεύουν. Αν κάτι φταίει για τη φοροδιαφυγή, τη φοροκλοπή και άλλες μορφές καταλήστευσης του δημόσιου χρήματος - που αποτελούν το αγαπημένο «σπορ» των μεγαλοεπιχειρηματιών - αυτό, στην ουσία, είναι η έλλειψη πολιτικής βούλησης για ρήξεις με το μεγάλο κεφάλαιο και όχι η έλλειψη νόμων. Αν υπήρχε η πολιτική βούληση, τότε οι κυβερνώντες θα είχαν εκμηδενίσει τη φοροδιαφυγή και άλλες μορφές διασπάθισης του δημόσιου χρήματος, όπως το έκαναν με τους μισθωτούς και συνταξιούχους που δεν μπορούν να κρύψουν ούτε δεκάρα από την εφορία. Αλλά δεν υπάρχει, ακριβώς γιατί οι φοροφυγάδες είναι επιχειρηματίες και η πολιτική που εφαρμόζεται σ' όλους τους τομείς αυτούς εξυπηρετεί.
Ετσι, για να λέμε τα πράγματα με τ' όνομά τους.
Αγανάκτησαν, πια οι άνθρωποι! Νισάφι, σου λέει: «ήρθε η ώρα να ακουστεί και η δική μας φωνή»! Η διαμαρτυρία ανήκει στους εμποροβιομήχανους (!) (εξαγωγείς, βιομήχανοι τροφίμων, πολυκαταστήματα) που με κοινή τους ανακοίνωση από συνδικαλιστικούς τους φορείς και επιμελητήρια καλούν τους εργαζόμενους στα λιμάνια να αναστείλουν τις κινητοποιήσεις και την κυβέρνηση «να διασφαλίσει την ομαλή λειτουργία του ΟΛΠ και του ΟΛΘ» και «την ομαλή μετάβαση στο νέο καθεστώς λειτουργίας τους με κάθε πρόσφορο νόμιμο μέσο» (και ο νοών νοείτω). Βαστάζοι, μάλιστα, των μονοπωλίων και απόλυτα ευθυγραμμισμένοι με τα συμφέροντά τους εμφανίστηκαν συνυπογράφοντας το ίδιο κείμενο και εμπορικοί σύλλογοι, όπως της Αθήνας, του Πειραιά, της Γλυφάδας, του Αμαρουσίου, καθώς και το Βιοτεχνικό Επιμελητήριο της Αθήνας, δίνοντας πέρα από κάθε αμφιβολία το στίγμα των πλειοψηφιών. Ε, όχι! Τώρα είναι η ώρα των εργαζομένων να ακουστεί η φωνή τους!
Η γνώση είναι δύναμη. Και η κραυγαλέα απουσία πολύ πολύ συγκεκριμένων στοιχείων από την εκπαίδευση δεν οφείλεται σε παράλειψη, αλλά σε πολιτική επιδίωξη.
Για παράδειγμα, πρέπει οι νέοι να μαθαίνουν τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα που έχουν ήδη κατακτηθεί; Να γνωρίζουν για το οχτάωρο, για τις κατακτήσεις στα βαρέα και ανθυγιεινά; Να μαθαίνουν, να καταλαβαίνουν - και να μπορούν να διεκδικούν - το δικαίωμα στη δουλειά, στους αξιοπρεπείς μισθούς και συντάξεις, στην ασφάλιση, στη δημόσια δωρεάν υγεία - πρόνοια; Σε τελική ανάλυση, είναι υπόθεση και του σχολείου να μαθαίνει στους αυριανούς εργαζόμενους ότι βγαίνοντας στην αγορά εργασίας έχουν και πρέπει να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους;
Η απάντηση της πολιτικής που υπηρετεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου είναι ότι προφανώς και δεν πρέπει οι νέοι να τα γνωρίζουν αυτά. Αντιθέτως, οι νέοι πρέπει να γνωρίζουν για την επιχειρηματικότητα! Οχι, βέβαια, γιατί πρόκειται να γίνουν επιχειρηματίες... Ισα ίσα, επιχειρηματικότητα είναι να γαλουχηθούν οι νέοι στη λογική της ανταγωνιστικότητας, να είναι πεισμένοι υπερασπιστές της ίδιας τους της εκμετάλλευσης. Το παιδί του σήμερα, ο εργαζόμενος του αύριο, πρέπει να είναι «ευέλικτος» και με «υψηλό βαθμό προσαρμοστικότητας» στις συνεχείς αλλαγές... Γιατί να του μάθουν σήμερα τα δικαιώματα που σήμερα κιόλας ετοιμάζονται να τα αφαιρέσουν; Για να του μπουν ιδέες και εκτός από δημόσια και δωρεάν Παιδεία να διεκδικεί και δουλειά με δικαιώματα;
Και καλά οι κυβερνήσεις αυτή την εκπαίδευση θέλουν. Οι δάσκαλοι και οι εκπαιδευτικοί υποτάσσονται σ' αυτή ή συμφωνούν μ' αυτήν; Και τι κάνουν ως άνθρωποι με αποστολή να μορφώνουν παιδιά; Κρατούν παθητική στάση; Καμιά αντίσταση στη λαίλαπα;
Σε μας, πάντως, ορισμένα πράγματα φαίνονται ξεκάθαρα: Οπως, π.χ., οι δηλώσεις του Κ. Χατζηδάκη για την καταστροφή της «Ολυμπιακής Αεροπορίας».
`Η οι δηλώσεις της Φάνης Πετραλιά για συνέχιση της «ασφαλιστικής μεταρρύθμισης», δηλαδή της περικοπής ασφαλιστικών δικαιωμάτων.
Αρα, λοιπόν, για το ...πού το πάνε οι κυβερνώντες δε χρειάζεται καμία εξεταστική και δεν υπάρχει κανένα μπέρδεμα.
Μόνο που το ΠΑΣΟΚ δε θέλει να μιλάει γι' αυτά τα πράγματα. Προτιμάει να μιλά αποκλειστικά για σκάνδαλα.
Ακόμη κι αν βρεθούν μπλεγμένα στελέχη της κυβέρνησης Σημίτη, τους «κάθεται» καλύτερα αυτή η «πολιτική» αντιπαράθεση.
Δεν τους εκθέτει, βρε αδερφέ. Δεν τους αναγκάζει να πάρουν θέση γι' αυτά που όντως απασχολούν τον κόσμο.
Αλλωστε, ξέρουν πολύ καλά πού θα καταλήξουν οι εξεταστικές επιτροπές που ζητάνε, αν γίνουν αποδεκτές. Στο «κενό» και στο «τίποτα». Το έχουν ξαναπαίξει αυτό το παιγνίδι.
ΤΑ ΚΕΡΔΗ της γνωστής πετρελαϊκής εταιρείας BP αυξήθηκαν κατά 53%, έφθασαν στα 4,4 δισεκατομμύρια και γι' αυτό θα κάνει ...5.000 απολύσεις.
Σε μας δε φαίνεται καθόλου αντιφατικό αυτό. Τέτοιοι (και χειρότεροι) είναι οι «νόμοι» της «ελεύθερης αγοράς» και της αναζήτησης του υπερκέρδους με κάθε τίμημα.
Αραγε, έχουν καμία εξήγηση για το φαινόμενο όσοι σήμερα μας λένε ότι η «ανάπτυξη» (των εταιρειών φυσικά) είναι η μόνη λύση για την καταπολέμηση της ανεργίας;
Μήπως, επίσης, μπορούν να ερμηνεύσουν πώς γίνεται η ...ανεπτυγμένη Ευρωπαϊκή Ενωση να έχει 30 εκατομμύρια ανέργους και πολύ περισσότερους υποαπασχολούμενους;
Μάλλον αρκούνται στο να αντιλαμβάνονται την ανεργία ως ...φυσικό φαινόμενο.