Ολόκληρο καυγά έστησαν χτες ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ στην Ολομέλεια της ΓΣΕΕ για το αν έπρεπε ο πρόεδρος Χρ. Πολυζωγόπουλος να συναντήσει μόνος του ή μαζί με τα υπόλοιπα μέλη του προεδρείου τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Εναν καυγά για το θεαθήναι και για να δοθεί η ανάλογη τροφή στα ΜΜΕ. Αλλά, όπως παρατήρησε εύστοχα η Μαρία Τσαγκατάκη, στέλεχος του ΠΑΜΕ, παίρνοντας το λόγο στην Ολομέλεια, «εδώ μέσα, οι της πλειοψηφίας τσακώνεστε για το ποιος δείχνει σεβασμό ή όχι στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Ομως, όλοι σας δεν έχετε δείξει κανένα σεβασμό στην εργατική τάξη και στα προβλήματά της». Από εμάς περιττεύει κάθε σχόλιο.

«Το μέλλον για τη νεολαία δεν είναι ο καπιταλισμός. Ενας άλλος κόσμος είναι εφικτός». Το προαναφερόμενο σύνθημα ακούστηκε και πάλι στο πρόσφατο φεστιβάλ της Νεολαίας του ΣΥΝ. Και μπορεί το σύνθημα να «χαϊδεύει τ' αυτιά», αλλά σε κάθε σκεπτόμενο και λογικό άνθρωπο θα προκαλούσε μια σειρά ερωτήματα: Ποιος είναι αυτός ο «άλλος κόσμος»; Και πώς ξέρουμε ότι είναι εφικτός, χωρίς να προσδιορίσουμε, τουλάχιστον, τα βασικά χαρακτηριστικά του; Στο κάτω κάτω της γραφής, για ποιο μέλλον να παλέψει η νεολαία, όταν ο «άλλος κόσμος» είναι χαμένος σε πυκνή και αδιαπέραστη ομίχλη;

Κι αν κάποιος παραπέμψει για απαντήσεις στις υπόλοιπες θέσεις του ΣΥΝ, τότε οι αντιφάσεις γίνονται ακόμη περισσότερες και, κυρίως, μεγαλύτερες. Οι προτάσεις του τελευταίου περιγράφουν ουσιαστικά έναν «ανθρώπινο καπιταλισμό», όπου θα ζουν σ' ένα πλαίσιο κοινωνικής δικαιοσύνης και συνεργασίας κεφαλαιοκράτες και εργαζόμενοι. Περιγράφουν, δηλαδή, μια ψευδαίσθηση, έναν κόσμο ανέφικτο.

Με άλλα λόγια, ο ΣΥΝ καλλιεργεί αυταπάτες και ψεύτικες ελπίδες στη νεολαία, επιχειρώντας, ταυτόχρονα, να κρύψει απ' αυτή, ότι ο μόνος και εφικτός κόσμος, για τον οποίο αξίζει και πρέπει να παλέψει, είναι ο σοσιαλισμός.

«Οι πολίτες στις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές θα διαμορφώσουν μια νέα προοδευτική πλειοψηφία πρώτα απ' όλα σε τοπικό επίπεδο, αλλά σίγουρα και σε εθνικό επίπεδο» είπε ο Γ. Παπανδρέου, μιλώντας τις προάλλες στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ. Κι αν αναρωτιέστε, γιατί θα αποτελεί μια «προοδευτική πλειοψηφία» το ενδεχόμενο θετικών αποτελεσμάτων στις τοπικές εκλογές για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, η απάντηση είναι πολύ ...απλή: Ο «πράσινος» ευρωμονόδρομος, η «πράσινη» λιτότητα, οι «πράσινες» καπιταλιστικές μεταρρυθμίσεις και «απελευθερώσεις», τα «πράσινα» ξεπουλήματα των δημοσίων επιχειρήσεων, η «πράσινη» ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, οι «πράσινες» ρουσφετολογίες κλπ., κλπ. είναι... προοδευτικά, σε αντίθεση με τα αντίστοιχα «γαλάζια», τα οποία είναι συντηρητικά και δεξιά.

Οπως καταλαβαίνετε, τα πάντα είναι θέμα ...χρώματος. Υπάρχουν και οι κομμουνιστές, βέβαια, που λένε ότι όλα πρέπει να κρίνονται με βάση τα συμφέροντα των εργαζομένων και του λαού και, επομένως, το ΠΑΣΟΚ έχει εξίσου με τη ΝΔ συντηρητική και δεξιά πολιτική, αλλά αυτά είναι... αναχρονιστικά και... ξεπερασμένα και, σύμφωνα με ορισμένους (Γ. Φλωρίδης), ...ακροδεξιά. Η ...ουσία του σύγχρονου βρίσκεται στην ικανότητα - έτσι λένε σήμερα την απατεωνιά - να παρουσιάζεις το μαύρο ως άσπρο. ΄Η, μιλώντας με τους όρους της αγοράς, να πουλάς...