ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σάββατο 8 Απρίλη 2000
Σελ. /28
Εξαχρείωση χωρίς όρια

Η Γ. Μαντζάρου, υποψήφια του ΚΚΕ στην Κέρκυρα στις προηγούμενες βουλευτικές εκλογές, είχε κάνει αίτηση το 1994, για πρόσληψή της στο δημόσιο. Από τότε πέρασαν έξι ολόκληρα χρόνια. Κύλησε πολύ νερό στ' αυλάκι. Η Γ. Μαντζάρου είχε ξεχάσει ακόμη και το γεγονός πως κάποτε είχε υποβάλει μια αίτηση.

Τη... θυμήθηκαν, όμως, οι «εκσυγχρονιστές» έμποροι της ελπίδας και «ψηφο-κυνηγοί» του κυβερνώντος κόμματος. Ετσι, προχτές, 6 Απρίλη, έλαβε μια επιστολή, από τη διεύθυνση Ηπείρου του ΟΑΕΔ, του υπουργείου Εργασίας, η οποία την πληροφορούσε, ότι της «έχουν προσμετρηθεί με βάση την ειδική εφ' άπαξ πριμοδότηση, που προβλέπει η διάταξη του άρθρου 14 παρ. 2 του Ν. 2643/98 200 μόρια». Αρα, μπορεί να ελπίζει κι αυτή, πως θα πάρει μια από τις εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις, που υπόσχεται το ΠΑΣΟΚ προεκλογικά. Αρκεί, βέβαια, να ξαναγίνει κυβέρνηση...

Προφανώς, η εξαχρείωση των κυβερνώντων δεν έχει όρια. Οπως και η ρουσφετολογική επιχείρηση διαφθοράς και εξαγοράς των συνειδήσεων. Αύριο θα πάρουν την απάντηση που τους ταιριάζει...

Η πρώτη γραμμή...

«Σήμερα μπαίνουμε στην ΟΝΕ με το σπαθί μας. Θα μείνουμε όμως στην πρώτη γραμμή της Ευρώπης;».

Το προαναφερόμενο, βαρύγδουπο ερώτημα απευθύνει στους ψηφοφόρους, αυτοπροσώπως ο Κ. Σημίτης, στα νέα τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά διαφημιστικά μηνύματα του κυβερνώντος κόμματος.

Εμείς, πάντως, απ' όσο ξέρουμε -και δεν κάνουμε λάθος, γιατί τα ίδια ακριβώς λένε και τα νούμερα της επίσημης στατιστικής υπηρεσίας της ΕΕ- πρώτη η χώρα μας είναι μόνο στους ρυθμούς αύξησης των υπερκερδών των ντόπιων μεγάλων επιχειρήσεων. Σε όλους τους άλλους δείκτες (μεροκάματα, επίπεδο ζωής, υγεία, παιδεία, πρόνοια, κλπ.) είμαστε είτε τελευταίοι, είτε προτελευταίοι πριν από την Πορτογαλία.

Για ποια πρώτη γραμμή μιλάει, λοιπόν, ο Κ. Σημίτης;

Και «λύκος» και επιλήσμων...

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Ο λύκος κι αν εγέρασε κι άσπρισε το μαλλί του, ούτε τη γνώση άλλαξε ούτε την κεφαλή του». Γάντι πάει η λαϊκή παροιμία στον Λεωνίδα Κύρκο. Ο Λ. Κύρκος, χολωμένος, μάλλον, από την αυξανόμενη επιρροή του ΚΚΕ στο λαό και την πολυπληθή προεκλογική συγκέντρωσή του στο Πεδίον του Αρεως, στην προχτεσινή εκπομπή του Παύλου Τσίμα στον «Φλας», έχυσε το αντικομμουνιστικό και προσβλητικότατο, για τους απελευθερωτικούς αγώνες του λαού μας, δηλητήριό του, λέγοντας ειρωνευόμενος: «Η κυρία Παπαρήγα καλεί το λαό για λαϊκό αντιιμπεριαλιστικό μέτωπο. Πρόκειται για ορθόδοξο, τον πιο ακραίο εθνικισμό, τον οποίο στον παρελθόν πλήρωσε πολύ ακριβά η Αριστερά». Και καθώς είναι και επηρμένος και εθισμένος στο ψεύδος που κάνει το μαύρο άσπρο, συνέχισε: «Είχαμε(!) στο "Συνασπισμό" την κυρία Παπαρήγα, αλλά έφυγε. Τώρα ο "Συνασπισμός" θα μπορούσε να ήταν το μέτωπο των πλατύτερων, ευρύτερων πολιτικών δυνάμεων».

Ποιος «είχε» ποιον, κύριε Κύρκο; Με τις δυνάμεις, τις «πλάτες» ποιου δημιουργήθηκε ο «Συνασπισμός»; Με του ΚΚΕ, ή με του «αποκόμματός» σας; Ως βέρος επιλήσμων που είστε, «ξεχάσατε» ότι με τις ψήφους του ΚΚΕ έγιναν βουλευτές και υπουργοί διάφορα στελέχη σας. Το κατανοούμε, σας «τσούζει» που δεν καταφέρατε να αλώσετε, να σβήσετε το ΚΚΕ και με το «αίμα» του να θρέφεστε ως «αριστεροί» συνδιαχειριστές του συστήματος. Σας «καίει» που το ΚΚΕ υπάρχει, αγωνίζεται και ξανακερδίζει μεγάλο έδαφος στη συνείδηση του λαού και των τίμιων αριστερών.

Μπορείτε να φανταστείτε;

Το λιγότερο ως πρόκληση θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ο ιδιότυπος πόλεμος ανακοινώσεων μεταξύ των ασφαλιστικών εταιριών «ΕΘΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ» και «ΙΝΤΕΡΑΜΕΡΙΚΑΝ», για το ποιος κατέχει το μεγαλύτερο μερίδιο στην αγορά και το ποιος εξασφαλίζει τα μεγαλύτερα κέρδη.

Εδώ που φτάσαμε, θα πείτε και λίγο είναι. Οταν, για χρόνια τώρα, ασκούνται οι γνωστές «πράσινες» και «γαλάζιες» πολιτικές της πολύμορφης ιδιωτικοποίησης των πάντων και τροφοδότησης των υπερκερδών του μεγάλου κεφαλαίου τα φαινόμενα αυτά είναι αναπόφευκτα. Οταν τα πάντα -ακόμη και η υγεία, η παιδεία και η ασφάλιση- υποτάσσονται στους «νόμους της αγοράς» και το κυνήγι του κέρδους έχει γίνει η υπέρτατη αξία, τότε, πράγματι και λίγο είναι.

Φανταστείτε, όμως, πού οδηγούνται τα πράγματα και πού θα φτάσουν, εάν το αποτέλεσμα των εκλογών της Κυριακής, δώσει τη δυνατότητα στους «πρασινογάλάζους» οπαδούς των «ευρω-μονόδρομων», να συνεχίζουν ανενόχλητοι το... έργο τους. Εάν δεν υπάρχει το αναγκαίο αντίπαλο δέος;

«Πρώτη θέση στην καρδιά μας», «Η νέα σας επιλογή», «Με την τόλμη του ονείρου», «Η Βουλή θα έχει ενδιαφέρον», «Εργο με τόλμη και ευαισθησία», «Το νέο πρόσωπο». Οχι, ούτε τίτλοι ταινιών είναι, ούτε διαφημίσεις νέων προϊόντων. Είναι μια μικρή και πρόχειρη σταχυολόγηση συνθημάτων, που συνοδεύουν τις έντυπες διαφημίσεις υποψηφίων βουλευτών του δικομματισμού.


Aστο καλύτερα

Γρηγοριάδης Κώστας

ΑΦΟΥ ΑΝΘΡΩΠΕ μου, δεν την μπορείς την πολυκοσμία. Κάτι παθαίνεις, σε πιάνει εκείνο το τρέμουλο, χάνεις τα λόγια σου κι όσο προσπαθείς να τα μπαλώσεις τόσο τα κάνεις χειρότερα!

Τι τις θες, τις συγκεντρώσεις;

Εντάξει, ο προκάτοχος το ...πήγαινε αυτό το παιγνίδι και σκάμπαζε από πλήθη.

Δεν μπορούμε να είμαστε όλοι ίδιοι, πώς να το κάνουμε, και, τέλος πάντων, φρόντισε να φαίνονται κάπως λιγότερο οι στιγμές που τον αντιγράφεις.

Εμείς σου συνιστούμε, πρωθυπουργέ (τουλάχιστον «μέχρι και αύριο πρωθυπουργέ»), να λειτουργήσεις με τους δικούς σου όρους και στο δικό σου γήπεδο.

Οπότε την επόμενη φορά θα πας εκεί στα «120 Ενωμένα Εργοστάσια» ή όπως αλλιώς τα λένε και θα παραγγείλεις καμιά 10αριά χιλιάδες καναπέδες...

Θα βάλεις τα καλόπαιδα της ΠΑΣΠ μετά να τους στήνουν τον έναν πίσω από τον άλλο εκεί μπροστά στο Πεδίον του Αρεως, για να κάθεται ο κόσμος και να κουνά τις σημαίες του, τις πλαστικούρες, ξεκούραστα.

Επίσης θα πεις στον σκηνοθέτη να σου φτιάξει μια γιγαντοοθόνη. Οπότε κάθεσαι εσύ ωραία και καλά στου Μαξίμου με τα γυαλάκια και τα τεφτέρια σου, έχεις και το κομπιουτεράκι στο πλάι να μην φαίνεται και αραδιάζεις τα στοιχεία σου και τους αριθμούς, πίνεις και λίγο νερό πριν «τα χώσεις» για το «κοινωνικό πρόσωπο» κι έχεις και τα πόδια στη λεκανίτσα με το ζεστό νεράκι χωρίς να το ξέρει κανένας.

Και μια σοβαρή επικοινωνιακού χαρακτήρα παρατήρηση: Αυτά που έλεγες περί της Ελλάδος που την έκανε το ΠΑΣΟΚ ένα «ασφαλές σπίτι», που θα έρθει να το γκρεμίσει η «φιλελεύθερη λαίλαπα», άστα καλύτερα.

Ολος ο κόσμος το σεισμό του Σεπτέμβρη σκέφθηκε και θυμήθηκε ότι ακόμα υπάρχουν άστεγοι στην Ελλάδα του ...κοινωνικού κράτους.


Παπαγεωργίου Βασίλης


Με τη σκέψη στην επόμενη μέρα

Λίγες ώρες πριν την ώρα της κάλπης, ας κάνουμε μια «υπόθεση εργασίας». Την Κυριακή το βράδυ, ο δικομματισμός να πανηγυρίζει, γιατί όχι μόνο διατήρησε τις δυνάμεις του, αλλά τις αύξησε. Την Κυριακή το βράδυ τα αφεντικά της «νέας τάξης» και το πολιτικό προσωπικό τους να τρίβουν τα χέρια τους, γιατί οι εκλεκτοί τους όχι μόνο κατάφεραν να βγουν αλώβητοι μετά από μια τετραετία σκληρής αντιλαϊκής επίθεσης, αλλά και να επιβραβεύονται με περισσότερες ψήφους από τα λαϊκά στρώματα. Την Κυριακή το βράδυ, ολόκληρο το καθεστώς που βυσσοδομεί χρόνια στις πλάτες του λαού να μην κρύβει τα χαμόγελά του, γιατί κατάφερε άλλη μια φορά να πάρει το πράσινο φως από τη λαϊκή ετυμηγορία να συνεχίσει πιο αποφασιστικά την αντιλαϊκή επέλαση!

Κι όμως. Μπροστά στην κάλπη, αυτή η εφιαλτική προοπτική πρέπει να απασχολήσει και τον κάθε εργαζόμενο ξεχωριστά, τον κάθε άνεργο, συνταξιούχο, αγρότη, γυναίκα, νεολαίο. Είναι επιτακτική ανάγκη να βασανίσει τον καθένα, που δεν έχει βολευτεί ή αποκτήσει ρίζες στο σύστημα η επόμενη μέρα των εκλογών. Μπροστά στην κάλπη δεν μπορεί να μετρήσει το στενό εγωιστικό συμφέρον και τα ψίχουλα που ίσως του έχουν δώσει, για να αποκοιμίσουν τη συνείδησή του. Κριτήριο για την ψήφο του πρέπει να είναι το συμφέρον της κοινωνικής τάξης του. Χρειάζεται ίσως μια σύντομη «ματιά» στα πάνδεινα που υπέφερε τα προηγούμενα χρόνια, να αναλογιστεί την εξαθλίωση και τη φτώχεια στην οποία βουλιάζουν όλο και περισσότεροι. Κανείς δεν μπορεί να αισθάνεται ασφαλής όσο τους αφήνουμε να συνεχίζουν απρόσκοπτα την κατεδάφιση κατακτήσεων δεκαετιών. Χρειάζεται, ίσως, να επαναφέρει στη μνήμη του την αθλιότητα των σχολείων, των νοσοκομείων, το λεγόμενο σύστημα κοινωνικής προστασίας και να λάβει σοβαρά υπόψη του ότι «η νέα τετραετία του κοινωνικού κράτους» που υπόσχονται δεν είναι παρά η χαριστική βολή για καθετί που έχει εναπομείνει στην αρμοδιότητα του κράτους. Δεν μπορεί κανείς να προσπεράσει ότι έσυραν τη χώρα σε ένα βρώμικο πόλεμο, ντροπιάζοντας έναν περήφανο λαό που σύσσωμος διατράνωνε την αντίθεσή του.

Χρειάζεται, ίσως, να θυμώσει και να οργιστεί για το πώς το σύστημα επιχειρεί ξεδιάντροπα να του κλέψει την ψήφο. Αφού επί τέσσερα χρόνια, οι ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ σε αγαστή συνεργασία εφάρμοσαν μια απάνθρωπη και βάρβαρη νεοφιλελεύθερη πολιτική, τώρα βάζουν τις μάσκες «των φίλων του λαού», μοιράζουν «δεσμεύσεις» για «καλύτερο μέλλον» και «καλύτερες Ελλάδες». Επιστρατεύουν τα πιο απίστευτα και τερατώδη ψέματα, χρησιμοποιούν τους πλέον αισχρούς εκβιασμούς, κάνουν τα πάντα για να παγιδεύσουν τις συνειδήσεις και τις ψήφους ανάμεσα στους δύο μονομάχους. Ομως και ο πλέον αφελής τούς έχει πάρει χαμπάρι. Θα τους χαρίσουμε λοιπόν την ψήφο μας;

Πάνω απ' όλα, όμως, χρειάζεται να σκεφτεί κάποιος τους λαϊκούς αγώνες της επόμενης μέρας. Ποια θα είναι τα όπλα των κατατρεγμένων μετά τις 10 Απρίλη; Πώς θα σταθεί όρθιος απέναντι στον οδοστρωτήρα της ΟΝΕ και της «νέας τάξης»; Μόνος του ο καθένας είναι χαμένος από χέρι. Το ζήτημα είναι αν θα βρίσκεται σε καλύτερη ή χειρότερη θέση, για να σηκώσει κεφάλι, αν μπορεί κάπου να στηριχτεί, αν οι δυνατότητες για αντίσταση «των κάτω» και η αντεπίθεσή τους μεγαλώσουν ή δυσκολέψουν. Οι πάντες γνωρίζουν ότι χωρίς το ΚΚΕ η επιστροφή στη βαρβαρότητα θα είχε προχωρήσει ανεξέλεγκτα. Οσο πιο δυνατό είναι το ΚΚΕ τόσο πιο γρήγορα μπορεί να γίνει το άλμα στο μέλλον. Αυτή τη φορά κάνε το βήμα: Με τους κόκκινους!



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ