ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τρίτη 8 Απρίλη 2003
Σελ. /40
Πρώτοι ... και στη φτώχεια

Παπαγεωργίου Βασίλης

Στο όριο της φτώχειας ζουν 56 περίπου εκατομμύρια άνθρωποι στην ΕΕ ή το 15% των πολιτών. Στην Ελλάδα, το αντίστοιχο ποσοστό των ανθρώπων ανέρχεται στο 21%. Ποσοστό, που κατατάσσει τη χώρα μας στην ...πρώτη θέση, μαζί με την Πορτογαλία.

Τα στοιχεία είναι της «Γιουροστάτ», της επίσημης στατιστικής υπηρεσίας της ΕΕ, αφορούν στο 1999 και δόθηκαν χτες στη δημοσιότητα. Το μικρότερο ποσοστό εμφανίζουν η Σουηδία με 9% και η Γερμανία, η Δανία, η Ολλανδία και η Φινλανδία με 11% η καθεμία. Σύμφωνα με την έρευνα, το ποσοστό των πολιτών της ΕΕ που βρίσκονται στο όριο της φτώχειας θα ήταν μεγαλύτερο κατά εννιά ποσοστιαίες μονάδες - φτάνοντας το 24% των πολιτών της ΕΕ - αν δεν υπήρχαν οι κοινωνικές δαπάνες στα κράτη-μέλη. Οι κοινωνικές δαπάνες, όπως επιδόματα ανεργίας και οικογενειακά επιδόματα, μειώνουν το ποσοστό των πολιτών που ζουν στο όριο της φτώχειας, κυρίως στη Σουηδία (κατά 19 ποσοστιαίες μονάδες) και στη Δανία (κατά 13 μονάδες), ενώ έχουν πολύ μικρότερο αποτέλεσμα στην Ιταλία (μείωση κατά τρεις μονάδες) και στην Ελλάδα (μείωση μιας μονάδας).

Εμείς να συμπληρώσουμε ότι, σήμερα, τα προαναφερόμενα ποσοστά είναι αρκετά μεγαλύτερα...

Πού κατατάσσονται οι διευκολύνσεις;

Δήλωση του υφυπουργού Τύπου, Τηλέμαχου Χυτήρη: «Η επιχείρηση "Σοκ και Δέος" μου προκαλεί και σοκ και δέος. Σοκ για τα θύματα και τις συνέπειες στο διεθνές σύστημα ασφαλείας και δέος για την ανθρωπιστική και περιβαλλοντική καταστροφή που συντελείται σε μια ιστορική κοιτίδα της ανθρωπότητας».

Αραγε, τις παρεχόμενες από την κυβέρνηση πολεμικές διευκολύνσεις πού τις κατατάσσει ο κ. Χυτήρης, στο σοκ ή στο δέος..;

Το δέος και η οργή

«Η Παγκόσμια Ημέρα Υγείας συμπίπτει φέτος με τις πολεμικές συγκρούσεις στο Ιράκ. Οι εικόνες από τα νοσοκομεία και τους τραυματίες αμάχους προκαλούν δέος. Ταυτόχρονα, όμως, μας κάνουν όλους να αντιληφθούμε, και μέσα από τη φρίκη του πολέμου, πόσο πολύτιμο αγαθό είναι η υγεία».

Ετσι αρχίζει το χτεσινό μήνυμά του ο υπουργός Υγείας Κ. Στεφανής. Και, πράγματι, προκαλούν δέος οι εικόνες απ' τα νοσοκομεία της Βαγδάτης. Προκαλούν όμως και οργή οι εικόνες με τα κατακρεουργημένα παιδιά, τις γυναίκες και τους γέροντες. Κι όποιοι νιώθουν ιερή αγανάκτηση δεν μπορούν να μην εξεγερθούν εναντίον των φονιάδων του ιρακινού λαού και εκείνων που συνδράμουν το δολοφονικό έργο τους.

Αλήθεια, πόσοι από τους σκοτωμένους και τους τραυματίες, που προκαλούν δέος, μπορεί να ακρωτηριάστηκαν από πυραύλους που μεταφορτώθηκαν στην πατρίδα μας; ΄Η, από βομβαρδισμούς αεροπλάνων, όπως τα υπερ-φρούρια «Β-52», που πέρασαν από τον εναέριο χώρο της Ελλάδας;

Και δεν έχουμε, βέβαια, την παραμικρή αντίρρηση ότι η υγεία είναι πολύτιμο αγαθό και ακόμη περισσότερο η ίδια η ζωή. Τόσο η τελευταία, όμως, όπως και υγεία, προστατεύονται και υμνούνται με έργα και όχι με λόγια - τα οποία σε αντίθετη περίπτωση αποτελούν υποκρισία και άλλοθι για τη συγκάλυψη ευθυνών.

Τα δισ. του πολέμου

Με μια άνετη σχετικά πλειοψηφία, το αμερικανικό Κογκρέσο ενέκρινε προχτές τα αιτούμενα από τον Τζ. Μπους συμπληρωματικά οικονομικά κονδύλια για τον πόλεμο. Κι όχι μόνον τα ενέκρινε. Περίπου 75 δισ. δολάρια ζήτησε ο ένοικος του Λευκού Οίκου, περίπου 80 τού ενέκριναν οι Αμερικανοί γερουσιαστές.

Βέβαια, αμερικανικά ινστιτούτα και αναλυτές εκτιμούν ότι τα ποσά αυτά, παρά το το δυσθεώρητο μέγεθός τους, δεν αποτελούν παρά μόνον την προκαταβολή του συνολικού οικονομικού κόστους του άδικου και εγκληματικού πολέμου ενάντια στο Ιράκ. Μερικοί, μάλιστα, ανεβάζουν το τελευταίο σε αρκετές εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια. Ετσι ή αλλιώς, πάντως, ο ιρακινός και οι άλλοι λαοί θα πληρώσουν τα σπασμένα, ενώ οι κεφαλαιοκράτες και, ιδιαίτερα, οι μεγαλομέτοχοι των πολυεθνικών των όπλων τρίβουν τα χέρια τους. Μόλις πρόσφατα, οι μεγάλες αμερικανικές βιομηχανίες «Λόκχιντ», «Ρέιθον» και «Ελιεντ» πήραν νέες παραγγελίες, ύψους 3,7 δισεκατομμυρίων δολαρίων, για να αντικαταστήσουν τους πυραύλους και τις βόμβες, που σκορπίζουν το θάνατο και την καταστροφή στον πολύπαθο ιρακινό λαό.


Της «επόμενης μέρας»...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ, όταν τα πράγματα ζορίζουν και οι αντιθέσεις οξύνονται, τότε πολλοί αναγκάζονται να μιλήσουν τη γλώσσα της αλήθειας. Η διεθνής διαμάχη, λοιπόν, αφήνει τους τύπους ...και μπαίνει στην ουσία. Αμερικανοί, Γάλλοι, Γερμανοί και λοιποί παραδέχονται ευθέως πλέον ότι έχουν σοβαρό πρόβλημα με τη διάθεση των πετρελαίων του Ιράκ και επιδιώκουν να φέρουν το όλο θέμα στον ΟΗΕ.

Οπως καταλαβαίνετε, η υπόθεση «επόμενη μέρα στο Ιράκ» αρχίζει να μπαίνει ...σε νέα βάση, με τους Αμερικάνους να προαναγγέλλουν κυβέρνηση στα χνάρια της μεταπολεμικής Γερμανίας και κατοχή χωρίς αρχή και τέλος. Να είστε βέβαιοι ότι θα βρεθούν πολλοί «αντίθετοι» να τη νομιμοποιήσουν. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, πως καθυστερούν οι σχετικές επίσημες ανακοινώσεις.

Αυτά, την ίδια ώρα που τα διεθνή Χρηματιστήρια αποδεικνύονται «βρικόλακες» και το αίμα που τρέχει στη Βαγδάτη, στη Βασόρα, στο Κιρκούκ και τη Μοσούλη τα τρέφει τόσο καλά, ώστε να παρουσιάζουν μεγάλη άνοδο.

ΔΕ ΘΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕΙ τις διαδηλώσεις η κυβέρνηση στις 16 του μήνα, όπου θα μας επισκεφθούν εδώ όλα τα ...καλά παιδιά, όπως ο Τόνι Μπλερ και ο Χοσέ Μαρία Αθνάρ. Απλά - λέει - η Αστυνομία θα αποφασίσει τους χώρους πρόσβασης.

Αν αυτό το συνδυάσει κανείς με τα σχέδια ...εκδίωξης των Αθηναίων από την πόλη για το εν λόγω τριήμερο, μπορείτε να κάνετε τη σχετική ...μετάφραση και να καταλάβετε τι εννοεί.

ΚΑΙ Η ΓΝΩΣΤΗ ιστορία με τις χωματερές ξανά στο προσκήνιο, με την Βάσω Παπανδρέου να δηλώνει «αποφασισμένη για λύσεις», τους κυβερνητικούς βουλευτές και δημάρχους να αγωνίζονται να της αλλάξουν γνώμη, κι όλοι μαζί να ταλαιπωρούν τους δημότες...

Και αυτή η ιστορία με τις χωματερές, όπως καταλαβαίνετε, δεν κινείται σε ...διαφορετικό πλαίσιο από αυτό που μέχρι τώρα χαρακτηρίζει τις σχέσεις κυβέρνησης και Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Μετάθεση ευθυνών, κανένας διάλογος, καθόλου χρήμα. Η γνωστή συνταγή...

Γρηγοριάδης Κώστας

Ο «ρεαλισμός» της υποταγής

Πυκνώνουν, τις τελευταίες μέρες, οι φωνές «της λογικής και του ρεαλισμού». Πολιτικοί των δύο μεγάλων κομμάτων, γνωστοί αρθρογράφοι, ραδιοτηλεοπτικοί σχολιαστές, ζητούν από τον ελληνικό λαό να προσγειωθεί στην «πραγματικότητα», όπως αυτή διαμορφώνεται στο Ιράκ. Στην πραγματικότητα των χωρίς τέλος εγκληματικών βομβαρδισμών, των χιλιάδων άμαχων νεκρών, της θηριωδίας των εισβολέων, των ακρωτηριασμένων παιδιών, των απελπισμένων ανθρώπων...

Μάταιη η αντίσταση του ιρακινού λαού, άσκοπη αιματοχυσία, αφού η τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει την αμερικανοβρετανική πολεμική μηχανή, λένε οι κήρυκες του «ρεαλισμού» και συμπληρώνουν: Ποιος ο λόγος για να είμαστε εμείς μ' αυτούς που είναι, από χέρι, χαμένοι;

Καλούν λοιπόν τους εργαζόμενους, τη νεολαία, τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού να εγκαταλείψουν τις αντιπολεμικές διαδηλώσεις, γιατί αυτές δεν είναι μόνο «εκτός πραγματικότητας», αλλά και επικίνδυνες αφού μπορούν να προκαλέσουν οργή των «νικητών».

Το γεγονός ότι αυτές οι φωνές πυκνώνουν τα τελευταία εικοσιτετράωρα, είναι μια απόδειξη για το ποιος και πόσο ενοχλείται από το γεγονός ότι τρεις βδομάδες μετά από την έναρξη της ιμπεριαλιστικής επιδρομής κατά του Ιράκ, ο ελληνικός λαός βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του παγκόσμιου αντιπολεμικού κινήματος.

Είναι, βεβαίως, η αμερικανική κυβέρνηση και ο τοποτηρητής της στην Ελλάδα Τόμας Μίλερ, σφόδρα δυσαρεστημένοι. Γι' αυτό εξάλλου ο Αμερικανός πρέσβης δε χάνει ευκαιρία να προτρέπει τους συνομιλητές του, πολιτικούς, ιδιοκτήτες μέσων ενημέρωσης, «διαμορφωτές» της κοινής γνώμης, να «πέσουν οι τόνοι», να ανακοπεί αυτό το κύμα του «αντιαμερικανισμού».

Είναι, όμως, και η ελληνική κυβέρνηση που θέλει να αποσιωπηθούν οι ευθύνες της για τη συμμετοχή σ' αυτό το έγκλημα, που θέλει τώρα να εμφανίσει ως «εθνικό συμφέρον» τη συμμετοχή της στο πλιάτσικο του κατακρεουργημένου Ιράκ.

Το δυστύχημα για τους θιασώτες του «ρεαλισμού», δηλαδή της υποταγής, είναι ότι αυτός ο λαός έχει μια ιστορία γεμάτη από τέτοιους «μάταιους», «εξωπραγματικούς», «άνισους» αγώνες. Από την Επανάσταση του '21, στον Οκτώβρη του 1940, στην Εθνική Αντίσταση, στο Πολυτεχνείο... Μέσα σ' αυτούς τους αγώνες συνέτριψε τη μοιρολατρία και την ηττοπάθεια, έγινε παράδειγμα για ολόκληρη την ανθρωπότητα.

«Ωστόσο - ποιος ξέρει - ίσως εκεί που κάποιος αντιστέκεται χωρίς ελπίδα, ίσως εκεί να αρχίζει η ανθρώπινη ιστορία, που λέμε, κι η ομορφιά του ανθρώπου ανάμεσα σε σκουριασμένα σίδερα και κόκαλα ταύρων και αλόγων...» έγραφε ο «ποιητής της Ρωμιοσύνης», ο Γιάννης Ρίτσος, δίνοντας την απάντηση σ' αυτούς που μας ζητάνε τώρα να ζήσουμε με σκυμμένο κεφάλι και μας προκαλούν, ζητώντας να βαφτίσουμε το «εθνικό συμφέρον» στο αίμα ενός λαού.


Δάνης ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ