Αναλυτικά... όπως κάθε μέρα, τα σχετικά με την καθημερινή δραστηριότητα των προφυλακισμένων στον Κορυδαλλό ρεπορτάζ αναφέρονται χτες στις εφημερίδες, που επέλεξαν οι ίδιοι, να παραγγείλουν και να διαβάσουν. Εχουμε και λέμε λοιπόν: Οκτώ ζήτησαν φύλλα της εφημερίδας «Ελευθεροτυπία», δύο των «Νέων», δύο του «Εθνους», ένας της «Καθημερινής», ένας της εφημερίδας «Το Βήμα» κι ένας το περιοδικό «Εφοπλιστής». Κάποιο ιδιαίτερο σχόλιο για τις προτιμήσεις αυτές δεν προσέξαμε. Αναρωτιόμαστε, όμως, αν θα συνέβαινε το ίδιο, στην περίπτωση που κάποιος ή κάποιοι παράγγελναν «Ριζοσπάστη»...

Θα μπορούσε να είναι γελοία, αν δεν ήταν προκλητική, η τακτική της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Ανάπτυξης, όσον αφορά στο θέμα της κερδοσκοπίας στα καύσιμα, που φτάνουν να πωλούνται ακόμα και 15 λεπτά (70 έως 80 δραχμές) ακριβότερα από τις «ενδεικτικές» τιμές. Για άλλη μια φορά - λες και ανακάλυψε την ...Αμερική - το υπουργείο «έμαθε», μέσα στον Αύγουστο, ότι «τον τελευταίο καιρό παρατηρούνται κρούσματα αδικαιολόγητων ανατιμήσεων...» και ζητά τη διενέργεια ελέγχων από τις αρμόδιες Διευθύνσεις των Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων. Αν αυτό δεν είναι πρόκληση για τους καταναλωτές, τότε τι είναι; Διότι, πρώτον: Η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Ανάπτυξης γνωρίζει πολύ καλά ότι η κερδοσκοπία στα καύσιμα δεν είναι «εποχιακό είδος», αλλά ευδοκιμεί 365 μέρες το χρόνο. Και δεύτερον: Σε κάθε περίπτωση, η αντιμετώπιση του «φαινομένου» δεν είναι θέμα «ελέγχων», αλλά συνολικής αλλαγής της ασκούμενης πολιτικής της «απελευθέρωσης» των τιμών των καυσίμων, η οποία κάνει τα στραβά μάτια στην κερδοσκοπία, κυρίως, όταν αυτή προέρχεται από τα μονοπώλια του χώρου.

Βέβαια, η κερδοσκοπία δεν αφορά μόνο στα καύσιμα. Συμπεριλαμβάνει και άλλα καταναλωτικά αγαθά και υπηρεσίες. Οπως, για παράδειγμα, τα τρόφιμα και τα εμφιαλωμένα νερά, οι ανατιμήσεις των οποίων φθάνουν ακόμη και στο 50%, ιδιαίτερα στις τουριστικές περιοχές. Γεγονός, το οποίο γεννά εύλογες απορίες, του τύπου, πώς γίνεται να πέφτει ο επίσημος πληθωρισμός, ενώ οι ανατιμήσεις οργιάζουν. Κυρίως, όμως, γεννά δυσαρέσκεια και αγανάκτηση από τους εργαζόμενους, που βλέπουν καθημερινά, να μεγαλώνει η αδυναμία ανταπόκρισης του πορτοφολιού τους, ακόμη και στις πλέον στοιχειώδεις ανάγκες.

Αυτή είναι η πραγματικότητα. Κι ας πάψουν ορισμένοι, να μιλούν για «αδυναμία παρέμβασης από την πλευρά του κράτους» και «έλλειψη μεγάλων και δυνατών οργανώσεων καταναλωτών», επιχειρώντας να συσκοτίσουν τις πραγματικές αιτίες του προβλήματος. Η κερδοσκοπία είναι σύμφυτο φαινόμενο του καπιταλιστικού συστήματος και οξύνεται ακόμη περισσότερο, όταν εφαρμόζονται οι πολιτικές της λεγόμενης «απελευθέρωσης» των αγορών. Οταν, δηλαδή, οι πολιτικές των κυβερνώντων ενισχύουν και «κανακεύουν» ακόμη περισσότερο την κερδοσκοπική ασυδοσία του μεγάλου κεφαλαίου και της ολιγαρχίας.