ΡΕΠΟΡΤΑΖ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΡΕΠΟΡΤΑΖ

Παιδική εργασία

Η πόρτα έκλεισε πίσω του. Μέσα στο σκοτάδι, είδε δεκάδες ζευγάρια παιδικά μάτια να τον κοιτούν. Μάτια περίεργα, αλλά οικεία, μάτια παιδιών σαν κι αυτόν. Εφθασε στο μοναδικό άδειο κρεβάτι. Τουλάχιστον εδώ, στο ορφανοτροφείο, είχε κρεβάτι. Ενιωθε κατάκοπος από το ταξίδι. Ο Αμπούλ ξάπλωσε, νιώθοντας, για πρώτη φορά μετά από τόσον καιρό, μια πρωτόγνωρη αίσθηση ασφάλειας. Εκλεισε τα μάτια και προσπάθησε να κοιμηθεί. Μάταια. Στο μυαλό του στριφογύριζαν όσα άκουγε από όλους αυτούς τους άγνωστους μεγάλους που γνώρισε στο ταξίδι. Δεν καταλάβαινε ακριβώς πού είχε βρεθεί και πού είχε γυρίσει τώρα. Ενιωσε, όμως, να τον λούζει κρύος ιδρώτας, αναλογιζόμενος τα λόγια τους. Τον γλιτώσανε, λέει, από κίνδυνο μεγάλο. Οι άγνωστοι άνθρωποι, που τον είχαν πάρει από εκείνο το μέρος, που θυμάται ότι έλεγε σπίτι, τον προόριζαν για μια πολύ επικίνδυνη δουλιά. Δεν τον γέμισε αυτό με αγωνία. Αλλωστε, πολλά παιδιά που γνώρισε πριν το ταξίδι, αλλά και κατά τη διάρκειά του, παιδιά στην ηλικία του, 5 - 6 χρόνων, δούλευαν.

Η εικόνα, όμως, του εαυτού του πάνω σε μια αφηνιασμένη καμήλα τον φόβισε πολύ. Γιατί αυτό, λέει, θα τον έβαζαν να κάνει. Να είναι αναβάτης σε κούρσες με καμήλες. Θυμάται ότι αυτός που φώναζε μπαμπά, σε μια γλώσσα που τώρα έχει σχεδόν ξεχάσει, του έλεγε πόσο άγριες γίνονται οι καμήλες. Για να τρέξουν, πρέπει να τις τρομάξεις, να τις αφηνιάσεις. Οι άνθρωποι που τον έφεραν στο ορφανοτροφείο έλεγαν ότι γι' αυτό επιλέγονται παιδιά - αναβάτες. Οσο περισσότερο φοβούνται αυτά, τόσο φοβίζουν την καμήλα που τρέχει ξέφρενα, ενώ οι εμίρηδες στοιχηματίζουν αμύθητα ποσά στα ζώα τους. Σημασία έχει ποια καμήλα θα φθάσει στο τέρμα. Οσο για τον αναβάτη; Οι άνθρωποι αυτοί έλεγαν ότι συνήθως δε φθάνει στο τέρμα, γιατί τον ποδοπατά το τρομαγμένο ζώο. Αν φθάσει, πληρώνεται με ένα πιάτο φαϊ για τη "δουλιά" του.

Ανοιξε τα μάτια. Κοίταξε μέσα στο σκοτάδι τα άλλα παιδιά και ένιωσε ανακούφιση. Οι κούρσες ήταν πολύ μακριά πια. Αναρωτιόταν τι θα γίνει το επόμενο πρωί. Του φάνηκε περίεργο, που δεν του είπαν τι δουλιά θα κάνει. Του φάνηκε ακόμη πιο περίεργο, που έλεγαν ότι "τα παιδιά δεν πρέπει να δουλεύουν". Μα, δεν πήγαιναν όλοι για κούρσα με αφηνιασμένες καμήλες. Τα άλλα παιδιά δούλευαν μαζί με μεγάλους και έφτιαχναν τεράστια χαλιά, κατέβαιναν κάτω από τη γη και έβγαζαν περίεργες πέτρες, έπαιρναν μεγάλα σφυριά και έσπαγαν βράχους, έσκαβαν στους αγρούς, καθάριζαν σπίτια όμορφα και μεγάλα, τα κορίτσια έκαναν παρέα σε κυρίους. Και αν δεν έκαναν αυτά, τι θα έκαναν δηλαδή;

Θυμήθηκε τον φίλο του τον Κόκαν. Αυτός έλεγε κάτι τέτοια ότι "τα παιδιά δεν πρέπει να δουλεύουν, αλλά να διαβάζουν, να παίζουν". Ο Κόκαν είναι στην Αθήνα, τώρα, μαζί με παιδιά από άλλες χώρες. Θα πάνε και αλλού, για να φθάσουν τελικά σε μια μεγάλη πόλη, που θα ζητήσουν από τους πολύ δυνατούς να τιμωρούν όσους βάζουν τα παιδιά να δουλεύουν. Μα, και αυτοί που βάζουν τα παιδιά να δουλεύουν δυνατοί δεν είναι; - αναρωτήθηκε ο Αμπούλ. Οσο υπάρχουν δυνατοί με όμορφα σπίτια και λεφτά και όσο υπάρχουν μπαμπάδες στην έρημο χωρίς σπίτι και ψωμί θα δουλεύουμε, σκέφτηκε και ένα δάκρυ γλίστρησε στο μάγουλό του, γιατί συνειδητοποίησε ότι δεν μπορεί, πια, να θυμηθεί καλά το πρόσωπο του πατέρα.

Ελένη ΜΑΥΡΟΥΛΗ

ΔΗΜΟΣ ΚΑΛΛΙΘΕΑΣ

Επικίνδυνες συνθήκες εργασίας στην καθαριότητα

Κλιμάκιο της "Δημοκρατικής Δημοτικής Ενότητας", με επικεφαλής τον υποψήφιο δήμαρχο Αρ. Αβραμίδη, περιόδευσε χτες στο γκαράζ του δήμου και συνομίλησε με τους εργαζόμενους

Τριτοκοσμικές και άκρως επικίνδυνες είναι οι συνθήκες εργασίας, κάτω από τις οποίες οι εργαζόμενοι στον τομέα καθαριότητας του Δήμου Καλλιθέας παρέχουν τις υπηρεσίες τους στο λαό της πόλης. Αυτό διαπιστώθηκε στη διάρκεια περιοδείας, που πραγματοποίησαν χτες στο γκαράζ του δήμου μέλη της "Δημοκρατικής Δημοτικής Ενότητας" (ΔΔΕ), με επικεφαλής τον υποψήφιο δήμαρχο της παράταξης, Αρ. Αβραμίδη.

Χωρίς το στοιχειώδη τεχνικό και τεχνολογικό εξοπλισμό, χωρίς τα αναγκαία μέτρα προστασίας από τους κινδύνους ατυχημάτων ή μόλυνσης από τις ασθένειες που αναπτύσσονται στο χώρο, με άθλιους και χωρίς την αναγκαία υποδομή, χώρους ένδυσης και καθαριότητας, με μια τουαλέτα ανά 100 άτομα, με μια μόνο καθαρίστρια, που επιβαρύνεται μάλιστα με το έργο της καθαριότητας και στο σταθμό μεταμόρφωσης στην παραλία του Φαλήρου, και με δεκάδες άλλα προβλήματα και αιτήματα, που για χρόνια ολόκληρα παραμένουν άλυτα, οι εργαζόμενοι σ' αυτόν τον τομέα θέτουν καθημερινά την ίδια τους τη ζωή σε άμεσο κίνδυνο.

Εκεί, όμως, που η λογική ξεπερνάει τα όριά της είναι στο χώρο του ιατρείου όπου γίνονται οι εξετάσεις των εργαζομένων και παρέχονται οι πρώτες βοήθειες σε περίπτωση ατυχήματος. Σε ένα χώρο μόλις 2 επί 2 μέτρα, οι δύο γιατροί καταβάλλουν καθημερινά κάθε προσπάθεια για να προσφέρουν τις αναγκαίες υπηρεσίες στους εργαζόμενους. Δίπλα στους γιατρούς μια εργαζόμενη, που είχε προσληφθεί ως... καθαρίστρια, εκτελεί χρέη νοσοκόμας.

Η διοίκηση του δήμου γνωρίζει πολύ καλά τους κινδύνους που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι σ' αυτόν το τομέα.

Σύμφωνα με την ετήσια έκθεση πραχθέντων (1997) της μονάδας Ιατρικής της Εργασίας και Προληπτικής Ιατρικής του δήμου, από τις εργαστηριακές εξετάσεις που έγιναν μεταξύ άλλων προέκυψε ότι: Οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα σε ποσοστό 31,9% έχουν αναπτύξει αντισώματα ηπατίτιδας Β, 27,7% παρουσιάζουν διαταραχές του μεταβολισμού, 6,74% έχουν προσβληθεί από φυματίωση και 6,96% έχουν παθήσεις του αιμοποιητικού συστήματος.
Σύμφωνα με τη γνωμάτευση του ιατρού Εργασίας, θεωρείται αναγκαίο, μεταξύ άλλων, να γίνει υποχρεωτική η χρήση των ατομικών μέτρων προστασίας της εργασίας και να πραγματοποιηθεί εργαστηριακός έλεγχος για ορισμένες λοιμώξεις, εκτός ηπατίτιδας, που μπορούν να προέλθουν εξαιτίας της έκθεσης σε βλαπτικούς παράγοντες.

Πώς θα υλοποιηθούν όμως οι υποδείξεις των γιατρών, όταν η διοίκηση αδιαφορεί ακόμη και για την εφαρμογή των στοιχειωδών μέτρων προστασίας των εργαζομένων και τους αναγκάζει ουσιαστικά να εκτίθενται καθημερινά σε αμέτρητους κινδύνους; Ακόμη κι όταν στην τελευταία τους απεργία διεκδικούσαν την εφαρμογή αυτών των μέτρων, ο δήμαρχος θέλησε να προβάλει μόνο τα οικονομικά τους αιτήματα και να τους κατηγορήσει στο λαό της Καλλιθέας ότι "εξαιτίας τους κινδυνεύει η υγεία των πολιτών". Το γεγονός αυτό επισήμανε και ο Αρ. Αβραμίδης,επικεφαλής της "Δημοκρατικής Δημοτικής Ενότητας",ο οποίος τους προέτρεψε να συνεχίσουν τον αγώνα τους για τα δίκαια αιτήματά τους. "Να φοβάστε μόνο την απραξία και τη σιωπή", τόνισε μιλώντας στους εργαζόμενους. "Οταν σκεφτόμαστε δυνατά, υπερασπιζόμαστε τα κεκτημένα και κατακτάμε νέα".

Παράλληλα, ο Αρ. Αβραμίδης, μιλώντας στο "Ρ", κατήγγειλε την αδιαφορία της σημερινής διοίκησης του δήμου απέναντι στα τόσο σοβαρά και επείγοντα προβλήματα των εργαζομένων του δήμου και τόνισε: "Εμείς ως ΔΔΕ από τη θέση της αντιπολίτευσης παλέψαμε για την ανάδειξη και την επίλυση των προβλημάτων τους, στηρίζοντας τις διεκδικήσεις τους και τους αγώνες τους. Θα είναι όμως και από τα πρώτα πράγματα που θα φροντίσουμε όταν θα αναλάβουμε τη διοίκηση του δήμου. Θα ικανοποιήσουμε τα αιτήματά τους και πάντα θα ενεργούμε με τη σύμφωνη γνώμη και των εργαζομένων".