Συμπληρώνονται σήμερα 55 χρόνια από την ιστορική Μάχη της Κρήτης. Την άνιση αυτή αναμέτρηση, που άφησε "άφωνη", για την έκβασή της, ολόκληρη την Ευρώπη. Τη μάχη, στη διάρκεια της οποίας γράφτηκαν ορισμένες από τις πλέον λαμπρές σελίδες της σύγχρονης ιστορίας του τόπου.

Ο στρατηγός Στούντεντ,επικεφαλής της επιχείρησης για την εφαρμογή του σχεδίου "Ερμής", είχε υποσχεθεί στις 25 του Απρίλη στον Χίτλερ ότι το νησί θα το καταλάμβαναν τα γερμανικά στρατεύματα μέσα σε τρεις μέρες με μικρές απώλειες. Αργότερα, ο ίδιος ήταν έτοιμος να αυτοκτονήσει κλεισμένος στο ξενοδοχείο "Μεγάλη Βρετάνια", όπου είχε στήσει το αρχηγείο του!

Το σχέδιο μπήκε σε εφαρμογή τη νύχτα της 20ής του Μάη και, σύμφωνα με αυτό, με την από αέρος επίθεση οι Γερμανοί ήλπιζαν ότι την πρώτη μέρα θα έπαιρναν τα αεροδρόμια και τα λιμάνια των Χανίων, Ρεθύμνου και Ηρακλείου. Τη δεύτερη μέρα, θα καταλάμβαναν τη "νευραλγική" θέση της Σούδας. Την ίδια μέρα, μονάδες της 5ης Ορεινής Μεραρχίας, που θα μεταφέρονταν με πλωτά μέσα, θα αποβιβάζονταν στην περιοχή Μάλεμε και σε άλλες "επίκαιρες" ακτές, για να ολοκληρώσουν τελικά την τρίτη μέρα την κατάληψη της Κρήτης. Οι δυνάμεις που θα χρησιμοποιούσαν έφταναν τους 22.750 άνδρες. Ο κύριος όγκος του στρατού ήταν οι αλεξιπτωτιστές, το καμάρι του Γ Ράιχ και του ίδιου του Γκέρινγκ, που θα εφορμούσαν στο νησί από αεροπλάνα. Μετά τη συγκεκριμένη επιχείρηση, οι αλεξιπτωτιστές δε θα πάρουν πλέον μέρος σε καμία επιχείρηση του Β Παγκοσμίου Πολέμου. Την επιχείρηση υποστήριζαν 1.370 αεροπλάνα και 70 σκάφη για τη μεταφορά των αποβατικών δυνάμεων.

Η δικτατορία του Μεταξά είχε φροντίσει να αφοπλίσει τον κρητικό λαό, ενώ παράλληλα ανέστειλε και την προσπάθεια συγκρότησης πολιτοφυλακής, που ξεκίνησε στη διάρκεια του ελληνοϊταλικού πολέμου. Οι Αγγλοι, από τη μεριά τους, είχαν υποσχεθεί την αποστολή στο νησί 10.000 τουφεκιών, από τα οποία έφτασαν μόνο τα 3.500! Η Κρήτη, λίγες μέρες πριν από την επίθεση, βρίσκεται "ξαρμάτωτη"... Κι όμως, γυναίκες, γέροι, παιδιά, πολέμησαν τα τμήματα των αλεξιπτωτιστών, τους "ομπρελάδες", όπως τους έλεγαν, με μαχαίρια, τσεκούρια, αξίνες και πέτρες, χωρίς ούτε στιγμή να δειλιάσουν. Η συμμετοχή του λαού ήρθε να ανατρέψει την κατάσταση που πήγε να δημιουργηθεί. "Εδώ στην Κρήτη- γράφει ο ιστορικός Στιούαρτ - οι Γερμανοί συναντούσαν τα πρώτα συγκλονιστικά δείγματα του καινούριου αυτού λαϊκού πολέμου, ο οποίος θα εκρηγνυόταν στο τέλος εναντίον τους από κάθε πλευρά στην κατεχόμενη Ευρώπη". Ο ίδιος ο Χίτλερ, κατά τη διάρκεια των μαχών, είχε πει: "Η λύσσα και η αγριότητα που πολέμησε ο πληθυσμός της Κρήτης τους στρατιώτες του Γ Ράιχ μόνο στην Πολωνία παρατηρήθηκαν. Εδωσα διαταγές στα γερμανικά στρατεύματα να διεξάγουν "ιπποτικό" πόλεμο. Αλλά οι "ένοχοι" κάτοικοι θα τιμωρηθούν σκληρά και οι υπεύθυνοι στρατιωτικοί θα παραπεμφθούν ενώπιον των γερμανικών στρατοδικείων".

"Στον αγώνα για την άμυνα της Κρήτης, που είναι ο αγώνας για την απελευθέρωση της Ελλάδας, οι κομμουνιστές πρέπει να 'ναι στις πρώτες γραμμές. Δεν υπάρχουν διαφωνίες ή επιφυλάξεις, που να μπορούν να τεθούν πάνω από το πρώτο, το κύριο, το μοναδικό για σήμερα αυτό καθήκον...". Με τα χαρακτηριστικά αυτά λόγια ο Μιλτιάδης Πορφυρογένης,ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ, με άρθρο του στην εφημερίδα του Ηρακλείου "Κρητικά Νέα", καλούσε τους κομμουνιστές και όλους τους πατριώτες να πολεμήσουν με όλες τους τις δυνάμεις τη χιτλεροφασιστική επιδρομή. Ο εξόριστος στην Κίμωλο κομμουνιστής ηγέτης είχε κατορθώσει να περάσει στην Κρήτη παράνομα, για να συνεχίσει τον αγώνα. Το κάλεσμα αυτό είχε τεράστια ανταπόκριση στον κρητικό λαό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, μια ομάδα Κρητών κομμουνιστών που δραπέτευσαν από τη Φολέγανδρο, με σκοπό να φτάσουν στην Κρήτη. Οταν έφτασαν στο νησί, οι Αγγλοι τούς συνέλαβαν και τούς οδήγησαν στα κρατητήρια της Ασφάλειας Ηρακλείου. Απέδρασαν και βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή της μάχης.

Η λαϊκή αυτοθυσία δε στάθηκε ικανή για να "γυρίσει" την πλάστιγγα σ' αυτόν τον άνισο αγώνα. Μετά από 10ήμερη μάχη, που στοίχισε ακριβά και στις δυο πλευρές (σκοτώθηκαν 2.000 Γερμανοί φαντάροι, ενώ άλλοι 1.900 ήταν αγνοούμενοι, ενώ οι ελληνοβρετανικές δυνάμεις έχασαν περίπου 2.300 άνδρες και πιάστηκαν αιχμάλωτοι περίπου 16.000), το νησί παραδόθηκε στους Γερμανούς. Το Γ Ράιχ δεν ξέχασε αυτήν την αντίσταση. Ολόκληρα χωριά πυρπολήθηκαν, εκτελέστηκαν χιλιάδες αγωνιστές, επιδιώχτηκε η εξόντωση ολόκληρου του αρσενικού πληθυσμού που τόλμησε να αντισταθεί. Τουλάχιστον 7.000 Κρητικοί σφαγιάστηκαν από τους ναζί.

Η Μάχη της Κρήτης καθυστέρησε το γερμανικό στρατό για ένα μήνα και οχτώ ολόκληρες μέρες, από την επίθεση κατά της Σοβιετικής Ενωσης. Η επιχείρηση "Μπαρμπαρόσα" βρήκε τους Γερμανούς να αντιμετωπίζουν πιο οργανωμένο το σοβιετικό στρατό, αλλά και συγχρόνως να "πέφτουν" πάνω στο βαρύ χειμώνα της χώρας των σοβιέτ.

Π. Θ.

Ο άνθρωπος, που "στεκόταν σούζα" και "χτυπούσε προσοχή" στα τηλεφωνήματα του Χόλμπρουκ τη νύχτα της κρίσης στην Ιμια κι έσπευσε να "τα βρει" με τον Τούρκο υπουργό Εξωτερικών, στην πρόσφατη συνάντησή τους στο Βουκουρέστι, τώρα εμφανίζεται στο ρόλο του "εθνικού παλικαρά".

Να πάρουμε τοις μετρητοίς ό,τι λέει ο Πάγκαλος; Ναι, γιατί - όπως λέει και ο λαός μας - "από μικρό κι από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια". Φαίνεται ότι οι υποκινούμενες από τις ΗΠΑ αντιπαραθέσεις στο Αιγαίο, ανάμεσα σε Τουρκία και Ελλάδα, ανοίγουν το δρόμο στους κυβερνώντες στη χώρα μας να προχωρήσουν σε στρατικοποίησή της.

Μια στρατικοποίηση, η οποία θα εξυπηρετεί τα τεράστια οικονομικά συμφέροντα των πολυεθνικών των ΗΠΑ που εφοδιάζουν τη χώρα μας - όπως και την Τουρκία, βεβαίως - με στρατιωτικό εξοπλισμό και θα βολεύει τα σχέδια και τις επιδιώξεις της Νέας Τάξης Πραγμάτων, που επιθυμεί και υποδαυλίζει τη συνεχή ένταση κι αντιπαράθεση στο Αιγαίο και στα Βαλκάνια.

Μια στρατικοποίηση, η οποία εμπεριέχει τον κίνδυνο άμεσης εμπλοκής της Ελλάδας σε πολεμικές περιπέτειες, για να βρουν δουλιά οι "ράμπο" του Πάγκαλου.

Θα συνεχίσουν να παλεύουν για την ειρήνη κι αν χρειαστεί, ο μη γένοιτο - αλλά με τον Πάγκαλο υπουργό Εξωτερικών όλα να τα περιμένει κανείς - θα υπερασπίσουν την πατρίδα από την επιθετικότητα των Τούρκων "ράμπο", στέλνοντας, ταυτόχρονα, "στον αγύριστο" και τους "ορίτζιναλ ράμπο" των ΗΠΑ.Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ

Γυναίκες, γέροι, παιδιά πολέμησαν τα τμήματα των αλεξιπτωτιστών, τους "ομπρελάδες", όπως τους έλεγαν, με μαχαίρια, τσεκούρια, αξίνες και πέτρες χωρίς ούτε στιγμή να δειλιάσουν