ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Πέμπτη 7 Μάη 2009
Σελ. /40

Παπαγεωργίου Βασίλης

Και πάλι οι ΝΑΤΟικοί δολοφόνησαν δεκάδες αμάχους και μεταξύ τους μικρά παιδιά στο Αφγανιστάν...

*****

Είναι αμφίβολο αν έχουν κάνει μία επιχείρηση χωρίς να δολοφονήσουν αμάχους...

******

Και όπως είναι γνωστό, τόσες πολλές συμπτώσεις και «λάθη» αποκλείονται...

******

Το κατά λάθος εξεπίτηδες είναι πιο πιθανό, όπως άλλωστε κάνει όλα του τα εγκλήματα ο ιμπεριαλισμός....

******

Οι TV άκουσαν έμαθαν τίποτα;;;;

******

Ολοι αυτοί από ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ, που «άλλαζαν σελίδα» όταν ο Ομπάμας έγινε πρόεδρος των ΗΠΑ, άκουσαν, έμαθαν τίποτα;;;

*******

Αυτοί (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ), που έχουν στείλει εκεί Ελληνες στρατιώτες, άκουσαν έμαθαν τίποτα;;;

*******

Στα ύψη το πολιτικό θερμόμετρο τόσο από την υπόθεση Παυλίδη όσο και από την υπόθεση «Siemens» (ΝΕΤ)....

*****

Σιγά μη ζαλιστείτε από το πολύ ύψος και πέσετε κάτω...

******

Ομως αυτούς που θέλετε να ζαλίσετε είναι τους τηλέπαθους, για να μη σκέπτονται αυτά που πραγματικά αφορούν τη ζωή τους...

******

Αλλο «θαύμα» μας προέκυψε τώρα... Το Φινλανδικό...

*******

Αυτό, λέει, είναι της διαφάνειας και της λειτουργίας των θεσμών...

*******

Οι Γιούνκερ (πρόεδρος του Eurogroup) και Σπίντλα (κομισάριος Κοινωνικών Υποθέσεων) πρόβλεψαν κοινωνικές εκρήξεις...

******

Γιατί;;; Εκαναν τίποτα μαζί με τους ομοίους τους στην ΕΕ και περιμένουν τις συνέπειες;;;

******

Πάντως, για να προβλέπουν, όλο και κάτι θα ξέρουν...


Παπαγεωργίου Βασίλης


ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ
Στο αεροπλάνο

Από την Αθήνα για τη Νέα Υόρκη, ύστερα από πέντε ώρες ακινησίας στο κάθισμά μου, πάνω από τα μισά του Ατλαντικού Ωκεανού, σηκώθηκα για ένα μικρό περίπατο στους διαδρόμους του αεροπλάνου.

Κάποιος επιβάτης, με όλα τα ελληνικά χαρακτηριστικά, από ανάστημα μέχρι μαλλιά και μαύρα διαπεραστικά μάτια, με σημάδεψε με τον αντίχειρα του δεξιού του χεριού ανασηκωμένο και το δείκτη προτεταμένο σ' εμένα, ρωτώντας με, αλλά με βεβαιότητα, αν ήμουν εγώ.

Ημουν... Είχε να με δει ίσως περισσότερα από εικοσιπέντε χρόνια, αλλά με αναγνώρισε. Δε συνέβαινε το ίδιο και μ' εμένα.Ο Μπάμπης είμαι, είπε. Με θυμόταν από τα χρόνια των κινητοποιήσεων στη Νέα Υόρκη ενάντια στη δικτατορία των συνταγματαρχών τον Απρίλη του 1967. Δεν μπορούσα να πιστέψω τον αριθμό των δεκαετιών που είχαν μεσολαβήσει. Αρχίσαμε να μιλάμε για εκείνα τα χρόνια. Πόσο δεμένοι ήμασταν οι αντιφασίστες και πόσο είχαμε ελπίσει για μια άλλη Ελλάδα, όταν θα ανατρεπόταν η χούντα. Τώρα η ελληνική κοινότητα έχει άλλους προσανατολισμούς. Η πολιτικοποίηση, στην οποία επιμέναμε, έχει υποχωρήσει.

Δεν είναι μόνο τα οικονομικά θέματα που τους κρατούν μακριά, γιατί αυτά ακριβώς έπρεπε να τους ξεσηκώνουν, αλλά η δημιουργημένη τάση για μια πρόσκαιρη καλοπέραση χωρίς θεμέλια. Σε διαβάζω κάθε Πέμπτη, είπε, ή βρίσκομαι στην Ελλάδα ή στη Νέα Υόρκη. Την τελευταία φορά που έγραψες στα «Διακριτικά», Ο Νίκος, έψαχνα όλες τις περασμένες εκδόσεις για να τον ξαναδιαβάσω. Τον «Ριζοσπάστη» τον φυλάω σαν αρχείο. Μιλήσαμε λίγο για τον Νίκο Αντωνάκο.

Επαναπατριζόταν στην Αμερική ύστερα από είκοσι χρόνια που είχε επαναπατριστεί για να μεγαλώσει τις δυο κόρες του στην Ελλάδα, αλλά τα οικονομικά της επιχείρησης που είχε στήσει δεν πήγαν καλά. Ακουγόταν ειρωνικό. Και η οικονομική κρίση στην Αμερική; Είναι φτιαχτή, απάντησε, και άρχισε τις αναλύσεις του. Τον άκουγα χαμογελώντας. Εξάλλου, εγώ ανήκω στην εργατική τάξη, συνέχισε. Αν δεν κάνω τη μια δουλειά, θα κάνω την άλλη. Βγήκαμε χωριστά από το αεροδρόμιο.

Ο Μπάμπης με γύρισε πίσω σε γεγονότα και πρόσωπα. Στους φίλους μου ποιητές Θεοδόση Αθα και Νίκο Σπάνια, με τους οποίους φτιάχναμε ένα διαφορετικό τρίγωνο από εκείνο του Ιψεν. Ο πρώτος, εκτός από την ποίηση, διατηρούσε το πιο αγαπημένο ραδιοφωνικό πρόγραμμα, με λογοτεχνικές αξιώσεις, και στα χρόνια της χούντας στην Ελλάδα είχε γράψει αλληγορικά ποιήματα και εκδώσει την ποιητική συλλογή, «Στην Εποχή του Σιγάν». Λεπτός και ψηλός, με παιδικό πρόσωπο, γεννημένος στην Αμερική με καταγωγή από το Νεστόριο Ορεστικόν, που τους βρήκε, οικογενειακώς, ο πόλεμος του 1940, γι' αυτό και με ελληνική παιδεία, πέθανε το 1973, σε ηλικία 36 χρόνων.

Ο δεύτερος, είχε υπάρξει ΕΠΟΝίτης και ΕΛΑΣίτης, στο Χασάνι όπως λεγόταν η περιοχή του άλλοτε αεροδρομίου στο Ελληνικό, συνομήλικος με τον Μίκη Θεοδωράκη,, που γνώριζε και άλλους συναγωνιστές του, ποιητής και μεταφραστής συνεργαζόταν μαζί με τον Θεοδόση Αθα στο ραδιόφωνο, έγραφε στην καθημερινή «Εθνικός Κήρυξ» και στη διάρκεια της χούντας, είχε τη δική του στήλη στο εβδομαδιαίο «Ελληνικός Ταχυδρόμος» του Χρήστου Κολύβα, που εκδιδόταν στο Μοντρεάλ, Καναδά. Πέθανε το 1991 από εγκαύματα ζεστού νερού στην μπανιέρα. Τους επιθυμώ. Θα ήθελα να ήμασταν το τρίο και να μετρούσαμε τις δεκαετίες μας, τις εμπειρίες μας και τις ρυτίδες μας.


Ιωάννα ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ