Με απαράδεκτες και παράνομες μεθοδεύσεις επιχειρεί η κυβέρνηση να μετατρέψει την παραλιακή περιοχή Ποντολίβου Καβάλας σε ένα νέο «Θριάσιο» προκειμένου να εξυπηρετήσει τρεις εταιρίες πετρελαιοειδών που επιδιώκουν να δημιουργήσουν εκεί τεράστιες εγκαταστάσεις μεταφοράς, αποθήκευσης και διακίνησης καυσίμων και αερίων!

Πρόκειται για μια υπόθεση «που μυρίζει σκάνδαλο», τονίζει σε χτεσινή ανακοίνωσή του το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας, με πρώτες και άμεσες περιβαλλοντικές και αναπτυξιακές επιπτώσεις:

• Την καταστροφή μιας προστατευόμενης περιοχής γεωργικής και ιχθυολογικής καλλιέργειας με ήδη σημαντικές αποδόσεις στην οικονομία του νομού.
• Τον κίνδυνο απομάκρυνσης σημαντικών βιομηχανιών τροφίμων με εκατοντάδες απασχολούμενους.
• Τη σώρευση σε μικρής έκτασης παραλιακό μέτωπο (περίπου 700 μέτρων) μεγάλων και επικίνδυνων εγκαταστάσεων και τη δημιουργία αγκυροβολίων όπου θα συνωστίζονται καθημερινά δεκάδες δεξαμενόπλοια, με προφανείς τους κινδύνους για την περιοχή.
• Την περαιτέρω και σημαντική επιβάρυνση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης στην περιοχή της Καβάλας.

Οπως τονίζει το ΤΕΕ, η χωροθέτηση βασίστηκε σε Κοινή Υπουργική Απόφαση του 1980 «περί οργανώσεως του χώρου και των δραστηριοτήτων του ΚΕΠΑ Καβάλας και της ευρύτερης περιοχής του για την έγκριση και αντίστοιχου Ρυθμιστικού και Χωροταξικού Σχεδίου», η οποία όχι μόνο έχει ξεπεραστεί από τα πράγματα (ανάπτυξη της περιοχής σε διαφορετικά πρότυπα), αλλά έρχεται σε ευθεία αντίθεση με τη νομοθεσία η οποία θεσπίστηκε έκτοτε στη χώρα μας. Με έγγραφό του μάλιστα προς την υπουργό ΠΕΧΩΔΕ - η οποία ξεκίνησε από χτες τριήμερη περιοδεία στην περιοχή - το ΤΕΕ της ζητά να επέμβει και να ζητήσει από όλες τις αρμόδιες υπηρεσίες να συμμορφωθούν με τη νομοθεσία και να μην επιτρέψουν τη σκανδαλώδη αυτή χωροθέτηση.

Το ΤΕΕ παραθέτει έκθεση ομάδας εργασίας την οποία έχει συγκροτήσει για το θέμα αυτό, από την οποία προκύπτουν επιπλέον τα εξής αποκαλυπτικά: Οι αποφάσεις «προέγκρισης χωροθέτησης» των εγκαταστάσεων καυσίμων βασίστηκαν αποκλειστικά μόνο στην άποψη των ενδιαφερομένων εταιριών «Αιγαίον Οιλ», «Μότορ Οιλ» και «Leon Gas», ότι αυτή είναι θεσμικά κατοχυρωμένη με την απόφαση του 1980. Η εγκατάσταση της τελευταίας εταιρίας βρίσκεται εκτός της περιοχής που όριζε και αυτή ακόμη η απόφαση του '80. Η δημιουργία του ΚΕΠΕ προέβλεπε την υποστήριξή του από την Εγνατία Οδό, της οποίας η χάραξη άλλαξε για να μην καταστραφεί γεωργική έκταση υψηλής παραγωγικότητας. Στο μεταξύ έχουν αναπτυχθεί πολλές ιχθυοκαλλιέργειες που δεν μπορούν να συνυπάρξουν με βιομηχανίες υψηλής όχλησης και ρύπανσης.

Μπορεί να γίνεται αναγκαστική κατάσχεση στα έσοδα των δήμων από τα Τέλη Ακίνητης Περιουσίας (ΤΑΠ) σε περίπτωση που ο δήμος δεν εκπληρώνει οφειλές του σε τρίτα πρόσωπα ή εταιρίες. Αντίθετα, δεν μπορεί να γίνει κατάσχεση στα έσοδα από δημοτικά τέλη, καθαριότητας, φωτισμού και απορριμμάτων λόγω του ανταποδοτικού τους χαρακτήρα. Η παραπάνω απόφαση - βόμβα ανήκει στην Ολομέλεια του Αρείου Πάγου και ανατρέπει τα μέχρι τώρα ισχύοντα στις οικονομικές δοσοληψίες των δήμων με τους πελάτες του.

Συγκεκριμένα, η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου έκανε δεκτή εν μέρει αίτηση της εταιρίας «Μέριλιντς» και αναίρεσε εν μέρει την υπ' αριθμό 411/2000 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, με την οποία είχε απορριφθεί αίτημά της για αναγκαστική κατάσχεση, προκειμένου να ικανοποιηθεί χρηματική απαίτησή της κατά του Δήμου Πειραιά, η οποία της είχε επιδικαστεί με απόφαση αλλοδαπού δικαστηρίου, κηρυχθείσα εκτελεστή και στην ημεδαπή.

Ουσιαστικά, στην Ολομέλεια του Αρείου Πάγου τέθηκε το ερώτημα αν μπορούν να κατασχεθούν: Πρώτον, απαιτήσεις των ΟΤΑ από δημοτικά τέλη καθαριότητας, φωτισμού και απορριμμάτων και δεύτερον, από τέλη ακίνητης περιουσίας. Να σημειωθεί ότι το Πρωτοδικείο αρχικά είχε δεχτεί ότι τα παραπάνω τέλη είναι ακατάσχετα.

Στις αποφάσεις του ο Αρειος Πάγος (17 και 18/2002) δέχτηκε ότι στην ιδιωτική περιουσία των ΟΤΑ περιλαμβάνονται όλες οι απαιτήσεις άσχετα από την αιτία γέννησής τους, είτε ανάγονται στο ιδιωτικό είτε στο δημόσιο δίκαιο και πως οι απαιτήσεις των ΟΤΑ από φόρους και τέλη περιέρχονται στην Τοπική Αυτοδιοίκηση αορίστως, χωρίς αντιστοιχία συγκεκριμένων εσόδων προς συγκεκριμένες δαπάνες, για τους σκοπούς των ΟΤΑ μεταξύ των οποίων και η εξόφληση οφειλών προς τρίτους. Το δικαστήριο δέχτηκε ότι τα έσοδα αυτά αποτελούν το μεγαλύτερο τμήμα των εσόδων για την Τοπική Αυτοδιοίκηση και αν δεν μπορούσαν να κατασχεθούν, τότε η δυνατότητα αναγκαστικής εκτέλεσης κατά των ΟΤΑ θα απέβαλε σχεδόν κάθε περιεχόμενο.

Αντίθετα, το δικαστήριο δέχτηκε ότι είναι ακατάσχετα τα υπόλοιπα τέλη, εξαιτίας του ανταποδοτικού τους χαρακτήρα, γιατί πρόκειται για απαιτήσεις που εξαρτώνται από αντιπαροχή και δε θα ήταν δυνατή διαφορετικά η εξυπηρέτηση της αντίστοιχης υπηρεσίας.