Παρά τις επανειλημμένες διαβεβαιώσεις του Γερμανού υπουργού Εξωτερικών, Κλάους Κίνκελ, ότι, δηλαδή, η Βόννη τηρεί τους πιο αυστηρούς όρους αναφορικά με το ύψος των εξαγωγών όπλων, κανείς, μέχρι σήμερα, δεν έχει πειστεί για κάτι τέτοιο, αφού στην πραγματικότητα σχετικά "γίνονται χρυσές δουλιές...". Ετσι, λοιπόν, τη στιγμή, που σε παγκόσμια κλίμακα παρατηρείται κάποια υποχώρηση στον τομέα των εξαγωγικών εξοπλισμών, στη διάρκεια του 1994, η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας έχει διπλασιάσει τις πωλήσεις όπλων και πολεμικών συσκευών. Τόσο η Στατιστική του Ινστιτούτου Ειρηνικών Ερευνών της Στοκχόλμης (SIPR), του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, καθώς και οι σχετικές έρευνες του Κογκρέσου των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, στους καταλόγους των εμπόρων του θανάτου, φέρουν την ιμπεριαλιστική αυτή χώρα να έχει καταλάβει ήδη τη δεύτερη θέση.

Στη διάρκεια ακόμα του 1994 - επίσης και σε περιοχές κρίσης, όπως η Τουρκία - έχουν εξαχθεί πάνω από 1.350 τανκς και τεθωρακισμένα πολεμικά οχήματα, 26 μαχητικά αεροπλάνα και ελικόπτερα, 546 μεγάλα πυροβόλα όπλα, 18 πολεμικά πλοία και άλλο στρατιωτικό υλικό. Και εδώ, όπως χαρακτηριστικά υπογραμμίζεται, δεν πρόκειται μόνο για έναν ισχυρό στο λόμπι εξοπλισμών, αλλά και για το ίδιο το γερμανικό κράτος, το οποίο αναπτύσσει πυρετώδεις δραστηριότητες σαν μεγαλέμπορος όπλων. Αυτό, όπως γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρο, έχει αναγάγει τους εξαγωγικούς εξοπλισμούς σε όργανο άσκησης της εξωτερικής του πολιτικής.

Μόλις πρόσφατα, Οργανώσεις Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ενόψει της περιπλοκής μιας άλλης ιμπεριαλιστική χώρας, της Μεγάλης Βρετανίας, "σε μυστικές δοσοληψίες όπλων" με το Ιράκ, έχουν απαιτήσει και πάλι από την Ευρωπαϊκή Ενωση την επιβολή δεσμευτικών όρων αναφορικά με τις πωλήσεις όπλων, αφού οι υπάρχουσες Συμφωνίες δεν είναι δεσμευτικές και κατά συνέπεια διάτρητες. Ομως, έτσι, όπως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση, ένας περιορισμός των εξαγωγικών εξοπλισμών "έχει καταντήσει ευσεβής επιθυμία", αφού στην πραγματικότητα αρμόδιοι κομισάριοι των Βρυξελλών και εκπρόσωποι του στρατιωτικού - βιομηχανικού συμπλέγματος, αναφορικά με τον σχετικό έλεγχο, έχουν από καιρό συμφωνήσει σε έναν ελάχιστο παρονομαστή. Ετσι, λοιπόν, χώρες που ασκούν πάρα πολύ μεγάλη επιρροή στην πολιτική εξαγωγής όπλων στην Ευρωπαϊκή Ενωση μαζί με τη Γερμανία, τη Γαλλία και τη Μεγάλη Βρετανία, είναι σήμερα οι μεγαλύτεροι εξαγωγείς όπλων.

Οι χώρες αυτές έχουν εντελώς άλλες φροντίδες... Τη στιγμή, που στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής "λίγοι είναι εκείνοι οι μεγάλοι που κυριαρχούν στην αγορά", Ευρωπαίοι επιχειρηματίες ανταγωνίζονται με παρόμοια προϊόντα. Ετσι, σήμερα, στην Ευρωπαϊκή Ενωση υπάρχουν περίπου δέκα φίρμες, οι οποίες κατασκευάζουν τεθωρακισμένα οχήματα, ενώ στις ΗΠΑ είναι μόνο δυο. Για το λόγο αυτό, πριν απ' όλα, η Βόννη και το Παρίσι καταβάλλουν επίμονες προσπάθειες για την ίδρυση ενός Συντονιστικού Ευρωπαϊκού Πρακτορείου, κάτω βέβαια από τη δική τους κυριαρχία.

Σε εποχές, όταν υπάρχει στενότητα χρήματος, είναι φυσικό ο ανταγωνισμός να γίνεται σκληρότερος... Χρειάζονται, λοιπόν, νέες αγορές, όπως σήμερα είναι η Ανατολική Ευρώπη, οι χώρες της οποίας, όπως είναι γνωστό, θέλουν με κάθε τρόπο να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ. Για παράδειγμα, η Πολωνία επιδιώκει να ενισχύσει τις ένοπλες δυνάμεις της με την αγορά από τις ΗΠΑ 100 "F-16". Κι όπως χαρακτηριστικά υπογραμμίζεται, η γερμανική πολεμική βιομηχανία αντιμετωπίζει με "ζήλια" την πρόθεση της πρώην αυτής σοσιαλιστικής χώρας. Στην περίπτωση, όμως, που αυτή έχει προβλήματα, τονίζει ο Κλάους Κίνκελ, τότε μπορεί γεμάτη εμπιστοσύνη ν' απευθυνθεί στο Υπουργείο Εξωτερικών της χώρας του.

ΜΟΣΧΑ (ανταπόκριση Ν. ΓΚΑΡΙΦΟΥΛΙΝΑ).-

Ο γραμματέας της Κομματικής Επιτροπής Κέμεροβο του Κομμουνιστικού Κόμματος Ρωσικής Ομοσπονδίας, βουλευτής της Κρατικής Δούμας Τεϊμουράζ Αβαλιάνι με πικρία μίλησε στο "Ρ" για την τραγική τύχη αυτού του γίγαντα, που μόλις πρόσφατα ήταν το καύχημα της εθνικής μηχανοκατασκευαστικής βιομηχανίας. Σήμερα στην επιχείρηση εργάζονται μόνο 12.000 άτομα κατά 2,5 φορές λιγότεροι. Οι εργαζόμενοι δεν έχουν πάρει 6 μήνες τους μισθούς τους, αν και ο Πρόεδρος Μπορίς Γιέλτσιν έχει υπογράψει τέσσερα διατάγματα, σύμφωνα με τα οποία οι διευθυντές, που καθυστερούν την καταβολή των μισθών, θα τιμωρούνται, αλλά, ως γνωστό, στη Ρωσία τα διατάγματα γι' αυτό και εκδίδονται για να μην τηρούνται. Η εργασιακή κολεκτίβα δεν έχει καθόλου ιδέα για το πώς έγινε η ιδιωτικοποίηση, η μετοχοποίηση της επιχείρησης και αν γενικά έγινε μετοχοποίηση. Τα πάντα καλύπτονται από αοριστίες, διότι, τάχατες, πρόκειται για στρατιωτικό - διαστημικό εργοστασιακό σύμπλεγμα, για κρατικά μυστικά και με το πρόσχημα αυτό δε λένε τίποτα στους εργάτες. Στην ουσία, συντελείται πραγματική καταλήστευση των εργαζομένων: οι τιμές καλπάζουν, τα χρήματα λόγω του πληθωρισμού χάνουν την αξία τους, επομένως, όπως είπε ο Αβαλιάνι, το 10% του μισθού των εργατών κατακλέβεται.

Το πιο εξοργιστικό, όμως, είναι ότι ο μισός μισθός δίνεται σε κουπόνια, με τα οποία ο εργάτης αναγκαστικά πηγαίνει στο κατάστημα του εργοστασίου, που ανήκει στη διοίκηση, να ψωνίσει τα προσφερόμενα εμπορεύματα, διότι πουθενά αλλού τα κουπόνια δεν περνάνε. Επίσης, οι τιμές στο κατάστημα αυτό είναι υψηλότερες από κείνες στην πόλη κατά 20%. Συνεπώς, ο εργάτης χάνει άλλο ένα 20% από το μισθό του.

- Και το συνδικάτο τι κάνει;

- "Το συνδικάτο, φυσικά, έχει την υποχρέωση να κάνει αγωγή για όλες τις μη καταβολές των μισθών στους εργάτες, για τις καθυστερήσεις των μισθών, έχει την υποχρέωση να ελέγχει την πορεία της μετοχοποίησης και της ιδιωτικοποίησης, να παρεμβαίνει αν παραβιάζεται ο νόμος, αλλά δεν κάνει τίποτα. Καμία προσφυγή δεν έχει γίνει ούτε στην Εισαγγελία, ούτε σε δικαστήριο! Δυο χρόνια τώρα οι εργάτες απαιτούν να γίνει λογιστικός έλεγχος, αλλά μάταια. Από τους εργαζόμενους αποκρύπτεται η δουλιά των αλλοδαπών αντιπροσωπειών του εργοστασίου, αποσιωπάται η δραστηριότητα των θυγατρικών εταιριών που δημιουργήθηκαν άμεσα κατά τη συνένωση. Και το κυριότερο είναι ότι το μοναδικό εργοστάσιο διαστημικής τεχνολογίας, η υψηλότατης κλάσης εργατική κολεκτίβα δε λειτουργεί ούτε με το 20% του δυναμικού της", κλείνει τη θλιβερή εισήγησή του ο Τ. Αβαλιάνι.

Στη συνάντηση μαζί μου ήταν και δυο εργάτες του εργοστασίου της Γιουργκά, οι Σεργκέι Γκουζόκ και Αλεξάντρ Γιαροστσούκ, οι οποίοι ήρθαν στη Μόσχα για να παρουσιάσουν τη δύσκολη κατάσταση της επιχείρησης. Η συνδιάσκεψη του εργοστασίου δεν είχε εμπιστοσύνη ούτε στον πρόεδρο του Συμβουλίου της κολεκτίβας των εργαζομένων, ούτε στον πρόεδρο του συνδικάτου να εκπροσωπήσουν στη Μόσχα, στο υπουργείο του κλάδου, τα συμφέροντα των εργαζομένων και γι' αυτό έστειλαν δυο απλούς εργάτες να πάρουν μέρος στις συνομιλίες.

"Εξι μήνες έχουμε να πάρουμε τους μισθούς, στέλνουν τους ανθρώπους σε αναγκαστική άδεια. Πρόκειται για λανθάνουσα ανεργία. Η τους μεταφέρουν σε τετραήμερη βδομάδα εργασίας. Ετσι δεν μπορούμε πλέον ούτε να εργαζόμαστε, ούτε να ζούμε", είπαν. Οι εργάτες μού έδειξαν την επιστολή προς τον Πρόεδρο Μπορίς Γιέλτσιν και τον πρωθυπουργό Βίκτορ Τσερνομίρντιν, στην οποία περιγράφεται η τρομερή κατάσταση της μοναδικής επιχείρησης - η δόξα και το δημιούργημα ολόκληρης της Σοβιετικής Ενωσης. Ζητούν να καταβληθεί το χρέος για τους μισθούς, να γίνει επειγόντως λογιστικός έλεγχος, ακόμα περισσότερο που η διεύθυνση εντείνει τις προσπάθειες να περάσει γρήγορα τη μετοχοποίηση. "Εξαντλήθηκαν τα όρια της υπομονής των εργαζομένων, οι ενέργειες των απεγνωσμένων ανθρώπων παίρνουν όλο και πιο έντονη μορφή, λίγο έμεινε να ξεσπάσει αυθόρμητη εξέγερση, που θα προκαλέσει μόνο περιττά θύματα. Η μη καταβολή των μισθών επί 6 μήνες, η υποαπασχόληση, η έλλειψη μέσων για τη λειτουργία της επιχείρησης μας αναγκάζουν να αντιτασσόμαστε στις οικονομικές μεταρρυθμίσεις, που γίνονται στη βιομηχανία, και γι' αυτό το λόγο δε θα εμπιστευτούμε τον πρόεδρο και την κυβέρνηση στις επικείμενες εκλογές", αναφέρεται στην επιστολή.

Οι απεσταλμένοι του εργοστασίου πρόσθεσαν ότι θα ψηφίσουν μόνο τον πρόεδρο της ΚΕ του Κομμουνιστικού Κόμματος Ρωσικής Ομοσπονδίας, Γκενάντι Ζιουγκάνοφ, διαφορετικά το σημερινό καθεστώς θα αφήσει τους εργάτες στους πέντε δρόμους με απλωμένο το χέρι και μαζί με τους εργάτες ολόκληρη τη χώρα.

Μια από τις κάποτε πιο ισχυρές οικονομίες του κόσμου αντιμετωπίζει τώρα σοβαρά αδιέξοδα

Σύμφωνα με ένα γκάλοπ, το Μάρτη του 1945, είχε ταχθεί υπέρ μιας μεταπολεμικής συμμαχίας με τη Σοβιετική Ενωση το 55% από τους ερωτηθέντες Αμερικανούς (μάλιστα, απ' αυτούς με γυμνασιακή μόρφωση το 62%) και μόνο το 31% ήταν εναντίον

Γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρο ότι η Γερμανία έχει αναγάγει τους εξαγωγικούς εξοπλισμούς σε όργανο άσκησης της εξωτερικής της πολιτικής