Παρά τις επανειλημμένες διαβεβαιώσεις του Γερμανού υπουργού Εξωτερικών, Κλάους Κίνκελ, ότι, δηλαδή, η Βόννη τηρεί τους πιο αυστηρούς όρους αναφορικά με το ύψος των εξαγωγών όπλων, κανείς, μέχρι σήμερα, δεν έχει πειστεί για κάτι τέτοιο, αφού στην πραγματικότητα σχετικά "γίνονται χρυσές δουλιές...". Ετσι, λοιπόν, τη στιγμή, που σε παγκόσμια κλίμακα παρατηρείται κάποια υποχώρηση στον τομέα των εξαγωγικών εξοπλισμών, στη διάρκεια του 1994, η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας έχει διπλασιάσει τις πωλήσεις όπλων και πολεμικών συσκευών. Τόσο η Στατιστική του Ινστιτούτου Ειρηνικών Ερευνών της Στοκχόλμης (SIPR), του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, καθώς και οι σχετικές έρευνες του Κογκρέσου των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, στους καταλόγους των εμπόρων του θανάτου, φέρουν την ιμπεριαλιστική αυτή χώρα να έχει καταλάβει ήδη τη δεύτερη θέση.

Στη διάρκεια ακόμα του 1994 - επίσης και σε περιοχές κρίσης, όπως η Τουρκία - έχουν εξαχθεί πάνω από 1.350 τανκς και τεθωρακισμένα πολεμικά οχήματα, 26 μαχητικά αεροπλάνα και ελικόπτερα, 546 μεγάλα πυροβόλα όπλα, 18 πολεμικά πλοία και άλλο στρατιωτικό υλικό. Και εδώ, όπως χαρακτηριστικά υπογραμμίζεται, δεν πρόκειται μόνο για έναν ισχυρό στο λόμπι εξοπλισμών, αλλά και για το ίδιο το γερμανικό κράτος, το οποίο αναπτύσσει πυρετώδεις δραστηριότητες σαν μεγαλέμπορος όπλων. Αυτό, όπως γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρο, έχει αναγάγει τους εξαγωγικούς εξοπλισμούς σε όργανο άσκησης της εξωτερικής του πολιτικής.

Μόλις πρόσφατα, Οργανώσεις Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ενόψει της περιπλοκής μιας άλλης ιμπεριαλιστική χώρας, της Μεγάλης Βρετανίας, "σε μυστικές δοσοληψίες όπλων" με το Ιράκ, έχουν απαιτήσει και πάλι από την Ευρωπαϊκή Ενωση την επιβολή δεσμευτικών όρων αναφορικά με τις πωλήσεις όπλων, αφού οι υπάρχουσες Συμφωνίες δεν είναι δεσμευτικές και κατά συνέπεια διάτρητες. Ομως, έτσι, όπως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση, ένας περιορισμός των εξαγωγικών εξοπλισμών "έχει καταντήσει ευσεβής επιθυμία", αφού στην πραγματικότητα αρμόδιοι κομισάριοι των Βρυξελλών και εκπρόσωποι του στρατιωτικού - βιομηχανικού συμπλέγματος, αναφορικά με τον σχετικό έλεγχο, έχουν από καιρό συμφωνήσει σε έναν ελάχιστο παρονομαστή. Ετσι, λοιπόν, χώρες που ασκούν πάρα πολύ μεγάλη επιρροή στην πολιτική εξαγωγής όπλων στην Ευρωπαϊκή Ενωση μαζί με τη Γερμανία, τη Γαλλία και τη Μεγάλη Βρετανία, είναι σήμερα οι μεγαλύτεροι εξαγωγείς όπλων.

Οι χώρες αυτές έχουν εντελώς άλλες φροντίδες... Τη στιγμή, που στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής "λίγοι είναι εκείνοι οι μεγάλοι που κυριαρχούν στην αγορά", Ευρωπαίοι επιχειρηματίες ανταγωνίζονται με παρόμοια προϊόντα. Ετσι, σήμερα, στην Ευρωπαϊκή Ενωση υπάρχουν περίπου δέκα φίρμες, οι οποίες κατασκευάζουν τεθωρακισμένα οχήματα, ενώ στις ΗΠΑ είναι μόνο δυο. Για το λόγο αυτό, πριν απ' όλα, η Βόννη και το Παρίσι καταβάλλουν επίμονες προσπάθειες για την ίδρυση ενός Συντονιστικού Ευρωπαϊκού Πρακτορείου, κάτω βέβαια από τη δική τους κυριαρχία.

Σε εποχές, όταν υπάρχει στενότητα χρήματος, είναι φυσικό ο ανταγωνισμός να γίνεται σκληρότερος... Χρειάζονται, λοιπόν, νέες αγορές, όπως σήμερα είναι η Ανατολική Ευρώπη, οι χώρες της οποίας, όπως είναι γνωστό, θέλουν με κάθε τρόπο να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ. Για παράδειγμα, η Πολωνία επιδιώκει να ενισχύσει τις ένοπλες δυνάμεις της με την αγορά από τις ΗΠΑ 100 "F-16". Κι όπως χαρακτηριστικά υπογραμμίζεται, η γερμανική πολεμική βιομηχανία αντιμετωπίζει με "ζήλια" την πρόθεση της πρώην αυτής σοσιαλιστικής χώρας. Στην περίπτωση, όμως, που αυτή έχει προβλήματα, τονίζει ο Κλάους Κίνκελ, τότε μπορεί γεμάτη εμπιστοσύνη ν' απευθυνθεί στο Υπουργείο Εξωτερικών της χώρας του.