Μόνο αυτό γνωρίζει τα βήματά μας

Το χώμα αυτό που το πατούμε

Τα βήματά μας γνωρίζουν αυτό το χώμα

/

Αυτό το χώμα είναι ποτισμένο από το αίμα μας

Αυτό το χώμα είναι ποτισμένο από το αίμα

Από το αίμα είναι ποτισμένο των προγόνων μας

/

Οι προγονοί μας πότισαν αυτό το χώμα

Κι από το χώμα ορθώνεται μια στήλη φωτός

Ορθώνεται φθάνει έως τα ουράνια

Κι αυτά κλειδώνουν τα σύννεφα

/

Για να μην μπορούν να δακρύσουν

Για να μην μπορούν να χύσουν δάκρυα

Οχι είναι τα μάτια στεγνά από δάκρυα

Αυτά τα μάτια κοιτάζουν μπροστά

/

Δεν θα λιποψυχήσουμε δεν θα υποχωρήσουμε

Αυτός ο αγώνας οδηγεί προς την νίκη

Αυτός ο αγώνας θα είναι νικηφόρος

Αυτός ο αγώνας είναι σαν μια γροθιά

/

Αυτά τα μάτια κοιτάζουν μπροστά

Αυτά τα μάτια είναι σαν δυο πυρακτωμένοι κλίβανοι

Είναι καυτά σαν δυο αναβράζουσες χύτρες

Δεν μπορούν αυτά τα μάτια να δακρύσουν

/

Εχουν εξατμισθεί τα δάκρυα από τις ψηλές θερμοκρασίες

Δεν δακρύζουν αυτές οι δύο οπές της οργής

Είναι δυο τρύπες που ξερνούν φωτιές

Είναι οι φωτιές που καίνε την αδικία

/

Είναι οι φωτιές που θ' ανάψουν την ημέρα της νίκης

Ο νικηφόρος αγώνας ήδη καίει και καταλάμπει

Γι' αυτό τα μάτια όλων μας δεν μπορούν να κλάψουν

/

Θα μείνει ανοιχτό το εργοστάσιο δεν θα παγώσει η υψικάμινος

Η υψικάμινος θα παραμείνει καυτή νικώντας τον θάνατο

Η υψικάμινος δεν θα προλάβει να κρυώσει

Γιατί την κρατάμε σε υψηλές θερμοκρασίες

/

Εμείς οι εργάτες με τα μαυρισμένα πρόσωπα

Εμείς οι εργάτες με τα καμένα πρόσωπα

Εμείς οι εργάτες με τα καρβουνιασμένα χέρια

Εμείς οι εργάτες με τα παραμορφωμένα δάχτυλα

Εμείς οι εργάτες με τα κομμένα δάχτυλα

Εμείς οι εργάτες που ζητάμε το δίκιο μας

Εμείς οι εργάτες με τα κατάμαυρα ρούχα

Εμείς οι εργάτες με τα κατεστραμμένα υποδήματα

Εμείς οι εργάτες με την δουλειά μας θα κρατήσουμε

/

Ανοιχτό το εργοστάσιο δεν θα μας πάρουν τα σπίτια μας

Δεν θα μας πάρουν τα σπίτια μας θα κρατήσουμε

Ανοιχτό το εργοστάσιο δεν θα μας το κλείσουν

Οχι δεν θα μας το κλείσουν δεν θα μας πετάξουν

Από τα σπίτια μας δεν θα μας ξεσπιτώσουν

/

Ενας για όλους κι όλοι για έναν

Ολοι για έναν όλοι μαζί σαν μια γροθιά

Δεν θα υποχωρήσουμε δεν θα υποχωρήσουμε

Εμείς οι εργάτες που θάψαμε τους νεκρούς μας

/

Οι νεκροί μας ζητάν δικαίωση οι νεκροί εργάτες

Οι νεκροί εργάτες δεν πέθαναν ποτέ

/

Βρίσκονται ανάμεσά μας ολοζώντανοι

Ο αγώνας είναι μια καύτρα τσιγάρου

Π' ανάβει μες στην νύχτα στην μνήμη τους

Ασβεστη η μνήμη τους άσβεστη η υψικάμινος

Θα κρατήσουμε ζωντανή την μνήμη τους

Δεν θα την αφήσουμε ξεχασμένη στα νεκροταφεία

/

Οι νεκροί εργάτες δεν πέθαναν ποτέ

Είναι πάντα ζωντανοί βρίσκονται ανάμεσά μας

/

Κυκλοφορούν στα μαυρισμένα δρομάκια που οδηγούν

Στα σπίτια μας. Οχι δεν θα μας πάρουν τα σπίτια μας

Δεν θα μας θάψουν ζωντανούς μέσα στα χώματα

/

Αυτά τα χώματα είναι τα δικά μας χώματα

Χώματα ποτισμένα από το αίμα μας

Χώματα ποτισμένα από το αίμα των προγόνων μας

Οι νεκροί εργάτες δεν πέθαναν ποτέ

Είναι πάντα ζωντανοί - ακούμε την αναπνοή τους

Αναπνέουμε μαζί τους γιατί δεν είναι νεκροί

Μας ζητούν να κρατήσουμε το εργοστάσιο ανοιχτό

Δεν θα το κλείσουμε το εργοστάσιο

/

Αυτό το εργοστάσιο είναι δικό μας

Αίμα από το αίμα μας

/

Αυτό το εργοστάσιο είναι δικό μας

Σώμα από το σώμα μας

/

Αυτό το εργοστάσιο είναι δικό μας

Αναπνοή από την αναπνοή μας

/

Αυτό το εργοστάσιο είναι δικό μας

Ζωή από τη ζωή μας.

Εργάτες με το πλατύ χαμόγελο

Εργάτες που δεν το βάζετε κάτω

Εργάτες με τα ανασηκωμένα φρύδια

Εργάτες με τα φωτεινά μάτια

/

Ο αγώνας σας είναι το μέλλον μας

Ο αγώνας σας είναι δικαιωμένος από τώρα

Ο αγώνας σας είναι το δίκιο του εργάτη

Ο αγώνας είναι το δίκιο όλων μας

/

Γι' αυτό είμαστε μαζί σας γι' αυτό είμαστε ένα μ' εσάς

Γιατί το σήμερα δεν αναβάλλεται για αύριο

Γιατί το σήμερα είναι εκτάκτου ανάγκης

Γιατί το σήμερα είναι εδώ και τώρα

/

Εδώ και τώρα με μια φωνή που φθάνει έως τα ουράνια

Κρατά κλειδωμένα ο ουρανός το σήμερα

Το κρατά στην αγκαλιά του για να μην κλάψει

Εχουν στερέψει τα κλάματα έχουν βουβαθεί

/

Οι εργάτες δοκιμάζουν να ξαναπούν

Τα πράγματα να τα πουν με τ' όνομά τους

Δεν οπισθοχωρούν οι εργάτες δεν πισωγυρίζουν

Η σημαία κυματίζει τον αγώνα τον δίκαιο

Η σημαία τον αγώνα τον δίκαιο ανεμίζει

/

Κρατιούνται τα σύννεφα σφιχτά στην αγκαλιά

Τ' ουρανού δεν βρέχει δάκρυα έχουν στεγνώσει

Τα πρόσωπα γιατί τα μάτια είναι δύο εστίες

Τα μάτια είναι δύο εστίες πυρκαγιάς άσβεστης

/

Δυο εστίες πυρκαγιάς γιατί το μέλλον

Δεν είναι μακριά το μέλλον της νέας πυρκαγιάς

Δεν είναι μακριά το προοιωνίζονται τα μάτια

Πάνω στην ίριδά τους ακροπατάει ο κεραυνός

/

Μην τους κοιτάς στα μάτια μην τους συμπονάς

Η κάθε τους κίνηση είναι μία έκρηξη

Η κάθε έκρηξη είναι μία κόκκινη φωτιά

Μια κόκκινη φωτιά κατακόκκινη

Που υπερθερμαίνει τα κάρβουνα

/

Μην τους κοιτάς στα μάτια οι φωτιές

Που είναι όλων τα μάτια τους διασχίζουν

Το παρόν το λιώνουν σε υψηλούς βαθμούς

Ακούς το μάγμα να χύνεται ηφαιστειακά

Και ν' απλώνεται και ν' απλώνεται εωσότου

Δεν μείνει ούτε ένας κόκκος χώματος κατακόκκινος

/

Εχουν το δίκιο με το μέρος τους και δεν είναι μόνοι

Ερχονται από το όχι και τόσο μακρινό μέλλον χιλιάδες

Εκατομμύρια στρέφουν το βλέμμα τους προς το παρόν

Ευγνώμονες προς τους εργάτες που δεν παραδόθηκαν

Ευγνώμονες προς τους εργάτες που τίμησαν τους νεκρούς τους

Ευγνώμονες προς τους εργάτες που δεν ξεσπιτώθηκαν

Ευγνώμονες προς τους εργάτες που δεν έκλεισαν το εργοστάσιο

/

Ο ουρανός πάνω από τα κεφάλια τους είναι ένα σφουγγάρι

Κι από κάτω η Ιστορία με τις ανορθογραφίες της σβήνεται

Ορμάει με τα σύννεφά του κι αστράφτει και μπουμπουνίζει

Βροντάει ο ουρανός λιωμένος αναριγεί με τον θυμό του

/

Κι αρχίζει να πέφτει μια βροχή χωρίς τέλος που πνίγει

Το άδικο μέσα στις νεροσυρμές μέσα στα ρυάκια

/

Να πνιγεί η αδικία μέσα στην πιο δίκαιη διεκδίκηση

Την ακούς να φουσκώνει σαν ποταμός που ζητάει

Να ξεσπάσει να ξεδώσει ν' αδειάσει όλη η κοίτη του

Ν' αδειάσει η κοίτη από την οργή του λαού

/

Αυτά τα χώματα είναι ποτισμένα από τον

Από τον ιδρώτα είναι ποτισμένα των εργατών

Αυτά τα χώματα που τα πατούνε υποχωρούν

Θα θάψουν εντός τους χολερικούς κονδυλοφόρους

Θα θάψουν εντός τους τα άδικα μεροκάματα

Υβριστών παράφορων του μόχθου του εργάτη

Υβριστών της μνήμης των νεκρών εργατών

Υβριστών των παιδιών που αντιστέκονται

Των παιδιών που πρόωρα ενηλικιώθηκαν

Των παιδιών που κρατιούνται από τα σπίτια τους

Των παιδιών με το περήφανο βλέμμα των άστρων

Των παιδιών με το οργισμένο χαμογελαστό πρόσωπο

/

Δεν φοβούνται να λένε τα πράγματα με τ' όνομά τους

«Θέλουν να έχουν δουλειά οι γονείς μας»

Δεν είναι παρακαλετό είναι κραυγή είναι προσκλητήριο

Είναι προσκλητήριο σε αγώνα τον δίκαιο των δικαίων

Μπροστά στις μανάδες με τα μαυρισμένα από την αγωνία

Πρόσωπα από την αγωνία χορός αρχαίας τραγωδίας

Οι μανάδες που ξαναγέννησαν τα παιδιά τους

Δύσκολη κύηση οδυνηρή τα παιδιά από φως

Είναι όλα μία στήλη φωτός που τα σκοτάδια

Υποχωρούν σε τόση φωτεινότητα έντρομα

(Από την ποιητική σύνθεση «Χώμα από αίμα»)