Πριν από ένα-δυο μήνες όλα τα τηλεοπτικά μέσα είχαν αναδείξει σε κυρίαρχο θέμα την AGB. Στην προσπάθειά τους οι ιδιοκτήτες των καναλιών να ανακατανείμουν και να διευρύνουν τη συμμετοχή τους στην τηλεοπτική διαφημιστική πίτα, είχαν ανασύρει στην κριτική τους, όσον αφορά στις τηλεοπτικές μετρήσεις, ζητήματα αισθητικής και πολιτιστικού επιπέδου. Ισχυρίζονταν τότε ότι υπάρχει στρέβλωση της τηλεοπτικής αγοράς, αφού κάποιοι με τα «νούμερα» τηλεθέασης που εκδίδουν επιβραβεύουν τα «νούμερα» της τηλεόρασης και ότι τούτο γίνεται παρά και ενάντια - τάχαμου - στη θέληση των καναλαρχών, των διευθυντών των καναλιών και των τηλεπαραγωγών, που θα ήθελαν - τάχαμου - προγράμματα υψηλής ποιότητας...

Περιττό να επεκταθούμε στο ότι σε αυτή τη φάρσα εκτός από τα κανάλια του «Φέιμ Στόρι», του «Ντριμ Σόου», του «Σαρβάιβορ», του Ψινάκη, της Πάνια και της Τατιάνας, είχε πρωτοστατήσει και η ΕΡΤ της «Γιουροβίζιον»...

*

Στο φόντο της «Γιουροβίζιον» όλη η παραπάνω υποκριτική παράσταση μετατράπηκε σε μια υποκριτική παράσταση με ...Βίσσηνο. Ηταν αρκετό να ρίξει κανείς μια ματιά στα τηλεοπτικά προγράμματα της επόμενης μέρας από το «διαγωνισμό», οπότε και ξεκίνησαν της «Γιουροβίζιον» ...τα εννιάμερα.

Ετσι, και αφού προφανώς δε θεωρήθηκε αρκετός ο βομβαρδισμός που προηγήθηκε, τόσο πριν όσο και κατά τη διάρκεια του «τσίρκου των τεράτων», οι υπεύθυνοι των καναλιών αποφάσισαν ότι η ισχυρότερη επιδρομή σάχλας θα έπρεπε να συντελεστεί μετά τη «Γιουροβίζιον». Το αποτέλεσμα: Στάη και Τατιάνα, Αναστασιάδης και Χατζηνικολάου χέρι χέρι με τη Λαμπίρη και τους άλλους περίεργους των μεσημεριάτικων, σε στοίχιση με τα απείρου κάλλους «βραδιάτικα» του Μαστοράκη και τα «πρωινάδικα» του Αρναούτογλου, όλοι μαζί, μια «ωραία ατμόσφαιρα είμαστε» και στη μέση η ΕΡΤ, με θέμα τα της «εθνικής διοργάνωσης»...

*

Οποιος αποτόλμησε, ειδικά τη Δευτέρα το βράδυ, να ανοίξει την τηλεόρασή του, περιδιαβαίνοντας από κανάλι σε κανάλι, θα μάθαινε ότι η Ελλάδα είναι ανάστατη από δίκαιη οργή επειδή ο Ολλανδός παρουσιαστής «την είπε» στον δικό μας τον Σάκη (ένας είναι ο Σάκης), επειδή αντί να φέρουμε την Μπελούτσι φέραμε τη Μενούνος, επειδή ο Ρουσόπουλος δε βγήκε στη σκηνή με τα «τέρατα» και επειδή η Βίσση συγκινήθηκε γιατί κανείς άλλος δε συγκινήθηκε από το μείγμα Καρβέλα - Γκοτιέ...

Αυτό το προχτεσινό δεν ήταν ζάπινγκ! Ηταν «ενέδρα θανάτου»! Ο ορισμός της περικύκλωσης! Αν δε σε έπιανε κόλπος από τις επαναλαμβανόμενες εικόνες των μισών περίπου μελών του Υπουργικού Συμβουλίου που προσέρχονταν χαμογελαστοί στο «φεστιβάλ», αν δε σε κατασπάραζαν τα «τέρατα» από τη Φινλανδία θα σε κατασπάραζαν οι σπαραξικάρδιες αναλύσεις της κυρίας Ναταλίας Γερμανού ή το «χιούμορ» του κ. Πρετεντέρη...

*

Η τηλεόραση είναι το μέσο και όχι το μήνυμα. Με την έννοια ότι πρέπει κανείς να επικεντρώνει στο πώς χρησιμοποιείται η τηλεόραση, που συνάδει άμεσα με το ποιος κατέχει την τηλεόραση. Το όλο σκηνικό που στήθηκε περί τη «Γιουροβίζιον», το σκηνικό της βίαιης εισβολής της βλακείας, της σαχλαμάρας, της αισθητικής παραζάλης, του «χαβαλέ» που (ανεπαισθήτως, και αυτό είναι το χειρότερο) αποχαυνώνει, είναι το τηλεοπτικό απόβλητο μιας «δημοκρατίας» που επιτρέπει στους Ευρωπαίους να «ψηφίζουν» για το τραγούδι του Καρβέλα αλλά όχι για το «ευρωσύνταγμα».

*

Οσο για το ρόλο των αφεντικών της τηλεόρασης και την ίδια την τηλεόραση του καιρού μας - αυτό το «σύγχρονο εικονοστάσι» που είναι εγκαταστημένο σε κάθε σπίτι - η Γιουροβίζιον είναι μόνο η αφορμή για να το επαναλάβουμε: Η τηλεόρασή τους, η τηλεόραση της τάξης των εργολάβων, των εφοπλιστών, των μεγαλοεκδοτών και των πολιτικών τους εκπροσώπων, συνενώνει πλέον όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά, που πριν μερικές δεκαετίες τα έβρισκε κανείς στο ρόλο της αστικής «κατήχησης» μέσω του εκπαιδευτικού συστήματος και της Εκκλησίας. Λειτουργεί, δηλαδή, ως κυρίαρχος ιδεολογικός μηχανισμός χειραγώγησης και αποβλάκωσης των πλατιών λαϊκών μαζών. Γι' αυτό και το θέμα «τηλεόραση» δεν είναι ζήτημα τηλεοπτικής κριτικής, αλλά πολιτικής «κριτικής» και πολιτικής πάλης.