Είναι κάτι ώρες που έχεις απόλυτη ανάγκη τους ποιητές να δίνουν με το λιτό τους λόγο, τον ικανό να περνά από στόμα σ' αυτί, ένα μήνυμα, μια αλήθεια. Να έρχεται ο άνθρωπος στα ίσα του, να αποκτά μια αίσθηση του μέτρου. Καλή η ανάλυση, χάνεται όμως μέσα σε χιλιάδες άλλα κείμενα, όπου το μακρύ και το κοντό του καθενός βαστάζου της Νέας Τάξης παρουσιάζεται ως βαρυσπούδαστη θέση. Που κρύβει, πάντα, τον υποβολέα: Τον έναν εχθρό, που «με των λαών το αίμα τα σύνορα μοιράζει». Αντε, τώρα, να πεις στα δυο παιδιά του Κώστα Ηλιάκη ότι ο μπαμπάς έπεσε «υπέρ πατρίδος» σε καιρό... ειρήνης, σε μάχη με... σύμμαχο! Την ώρα ακριβώς που κάτω από το σπίτι στο Αρώνι, στο Ακρωτήρι, αλώνιζαν οι 6.500 μισθοφόροι...