Η Επιτροπή αναφέρει συγκεκριμένα ότι ενώ η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με τροπολογίες του 1998, επανέφερε σε ισχύ διάταξη, με την οποία εφαρμόζεται ο μεγαλύτερος συντελεστής δόμησης που ίσχυσε ποτέ και, παράλληλα, κατάργησε την αρτιότητα των οικοπέδων, φέρνει τώρα και τον περιβαλλοντοκτόνο νέο ΓΟΚ. Σύμφωνα με την Επιτροπή, ο υπό συζήτηση ΓΟΚ καταδικάζει την Αθήνα, μια πόλη χωρίς σχεδιασμό ανάπτυξης και στην οποία κατοικεί το 45% των Ελλήνων πολιτών, σε οριστική πυκνοκατοίκηση και διόγκωσή της. Ακόμα, η Επιτροπή τονίζει ότι επιχειρείται η απαλλαγή των ευθυνών της Διοίκησης, «ευθύνες που βγήκαν στην επιφάνεια με τραγικό τρόπο στους τελευταίους σεισμούς!». Επιπλέον, καταγγέλλει το ΥΠΕΧΩΔΕ, που, αντί να καταργήσει το νόμο της δικτατορίας μέσω του οποίου αυξήθηκε πανελλαδικά ο συντελεστής δόμησης, προσφέρει για οικοδόμηση και εκμετάλλευση, τους ελεύθερους χώρους της Αθήνας στους μεγαλοεργολάβους.

Μερικά από τα επίμαχα ζητήματα του νομοσχεδίου αφορούν στις τροπολογίες που πρότεινε το ΥΠΕΧΩΔΕ, όπως η επίσπευση των διαδικασιών απαλλοτρίωσης για τις εγκαταστάσεις των Ολυμπιακών Αγώνων, η μεταφορά των πολεοδομικών αρμοδιοτήτων από την Τοπική Αυτοδιοίκηση στις περιφέρειες και την κεντρική διοίκηση, η μείωση των προστίμων για τα αυθαίρετα και η εκχώρηση του δικαιώματος στην «Αττικό Μετρό» να κατασκευάζει υπόγεια γκαράζ κάτω από κοινόχρηστους χώρους.

Υπενθυμίζεται ότι το ΚΚΕ, από την πλευρά του, έχει καταθέσει τη διαφωνία του για το νομοσχέδιο στην Ολομέλεια της Βουλής, μέσω του βουλευτή του Νίκου Γκατζή. Ο βουλευτής υπογράμμισε ότι σε μια σειρά διατάξεων παρατηρείται υποχώρηση στις κερδοσκοπικές πιέσεις των κατασκευαστών και των ποικίλων συμφερόντων, που επιδιώκουν την ανεμπόδιστη χρησιμοποίηση των ελεύθερων χώρων. Επίσης, επισήμανε ότι στο νομοσχέδιο ενσωματώνονται ορισμένα άρθρα για σημαντικά ζητήματα, που απαιτούν τουλάχιστον ιδιαίτερους νόμους, όπως τα ζητήματα αρχιτεκτονικής, ιστορικής, πολιτιστικής κληρονομιάς και προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος, καθώς και το πρόβλημα του ελέγχου του κυκλώματος της παραγωγής του δομημένου περιβάλλοντος. Ο Ν. Γκάτζης κατέληξε, τονίζοντας ότι η κυβέρνηση ούτε μπορεί ούτε θέλει να λύσει τα προβλήματα της ποιότητας ζωής και του περιβάλλοντος, πόσο μάλλον από τη στιγμή που εντάσσει το δομημένο περιβάλλον στους κανόνες της αγοράς.