Είναι, άραγε, η υφήλιος λίγα βήματα πριν τη διεθνή ύφεση - ανάλογης του κραχ του '29, όπως θέλουν να την παραλληλίζουν - όπως προειδοποίησε από την αρχή της βδομάδας ο Πρόεδρος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, Μισέλ Καμντεσί ή υπάρχει ακόμα φως στην άκρη του τούνελ;

Γεγονός είναι ότι μια θυελλώδης χρηματιστηριακή βδομάδα έλαβε τέλος, αφού η αναγκαστική διακοπή των συναλλαγών, λόγω του Σαββατοκύριακου, αφήνει κάποιες χαραμάδες φωτός για μια πιθανή ανάκαμψηαρχής γενομένης της Δευτέρας, καθώς στην αμερικανική πρωτεύουσα συνεδριάζει από χτες η ομάδα των επτά ισχυροτέρων κρατών του πλανήτη (G7).

Οι ευρωπαϊκές χρηματαγορές αντάμα με τις Τράπεζες συνέχισαντις "βουτιές", ενώ τα μόνα ενθαρρυντικά σημάδια στο "ζόφο" της βδομάδας ήρθαν από τους δύο ωκεανούς. Από τη μιαήταν το κλείσιμο, με ελάχιστη μεν, άνοδο δε, του χρηματιστηρίου του Τόκιο, ενώ πιο σημαντική θεωρείται η τάση ανόδου που παρατηρήθηκε στις αγορές της αμερικανικής ηπείρου. Στη Γουόλ Στριτο δείκτης Dow jones είχε τελική διαμόρφωση περίπου +2%. Βέβαια,"αυτή η μικρή άνοδος είναι φυσιολογική, καθώς προηγήθηκε ένα τριήμερο μεγάλων απωλειών", θα παραδεχτεί ο Βινς Φάρελ επενδυτικό διευθυντικό στέλεχος της εταιρίας "Σπίαρς, Μπένζακ και Φάρελ", για να συμπληρώσει ότι η αστάθεια θα παραμείνει όσο η διεθνής οικονομική αναστάτωση συνεχίζει να σείει τις αγορές. Τα χρηματιστήρια του Καναδά, αλλά και όλης της Λατινικής Αμερικής, έκλεισαν και αυτά με άνοδο, πιο θεαματική αυτής του χρηματιστηρίου της Βραζιλίας που ξεπέρασε το 7%. Πολλοί Αμερικανοί, όμως, έκαναν λόγο "απλά για στήριξη των νομισμάτων των χωρών αυτών από διαθέσιμα αμερικανικά αποθεματικά". Το ίδιο ισχυρίζονται συνέβη και στην περίπτωση του Τόκιο, καθώς είναι μία από τις αποφάσεις των ισχυροτέρων κρατών, για να στηριχτεί η ιαπωνική οικονομία.

Ισως το πιο κρίσιμο διήμερο για τις μελλοντικές εξελίξεις ξεκίνησε χτες και τα μάτια όλων είναι στραμμένα σε δύο κύριες κατευθύνσεις: Αφ' ενός στη Βραζιλία που διεξάγονται σήμερα γενικές εκλογές και η έκβασή τους θεωρείται"κλειδί" για τις εξελίξεις και αφ' ετέρου στην Ουάσιγκτον, όπου διεξάγεται η έκτακτη G7, ενώ, παράλληλα, άρχισαν και οι συνεδριάσεις του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας. Πάντως, τα κύρια θέματα των διαβουλεύσεων των υπουργών οικονομικών και διοικητών των Τραπεζών από τις 7 ισχυρότερες χώρες είναι η μορφές διεξόδου από την κρίση και η επιτακτική ανάγκη να βρεθεί ο τρόπος που θα βγει η Ιαπωνία από την ύφεση, δήλωσε ο υπουργός θησαυροφυλακίου των ΗΠΑΡόμπερτ Ρούμπιν.

Συνεπώς, η επανεκλογή του Προέδρου, Ενρίκο Καρδόσο, με ευρύτατη πλειοψηφία - ιδανική θεωρείται η εκλογή του από την πρώτη κιόλας Κυριακή - θα του εξασφαλίσει την απρόσκοπτησυνέχειαστο "ανορθωτικό και εκσυγχρονιστικό έργο" της βραζιλιάνικης οικονομίας, αλλά και οι πιέσεις προς την Ιαπωνία να δώσουν... επιτέλους άμεσες πειστικές απαντήσεις για τον τρόπο που θα στηρίξει το καταρρέον τραπεζιτικό της σύστημα και θα αντιμετωπίσει συνολικά τα οικονομικά της προβλήματα, είναι οι δύο βασικοί άξονες που θα κινηθούν όλες οι τυχόν αποφάσεις.

Ωστόσο, ασχέτως με τα εκλογικά αποτελέσματα - επιθυμητά ή όχι - και τις άμεσες προσταγές προς την Ιαπωνία πολλά είναι τα θέματα που θα συζητηθούν στο παρασκήνιο. Οι συζητήσεις περί τη δημιουργία νέων οικονομικών ινστιτούτων και οργανισμών είναι πολλές. Εκδηλώνουν την αγωνία του καπιταλιστικού κόσμου να βρει τις κατάλληλες διεθνείς κρατικομονοπωλιακές ρυθμίσεις, ώστε να "κουκουλώσει" σε παγκόσμιο επίπεδο τα αντικειμενικά προβλήματα που προκύπτουν. Τις πρωτοξεκίνησε ο Βρετανός πρωθυπουργός, κάνοντας λόγο για ένα νέο "Μπρέτον Γουντς", τις διάνθισε ο Καμντεσί και ο Μουσά με τις σιβυλλικές τους προβλέψεις για την επικείμενη και άμεσα απειλητική παγκόσμια ύφεση, τις πυρπόλησε ο "πατριάρχης" Φρίντμαν που έκανε λόγο για την αποτυχία του ΔΝΤ και το κερασάκι στην τούρτα προστέθηκε από την απόφαση των 54 χωρών της Κοινοπολιτείας που υιοθέτησαν τη βρετανική πρόταση και κάλεσαν τις βιομηχανοποιημένες χώρες να υποστηρίξουν την παγκόσμια ανάπτυξη, αλλά και τη δημιουργία ενός νέου διεθνούς οικονομικού οργανισμού.

Χρ. Μ.

Η βδομάδα που αρχίζει αύριο πρόκειται να κρίνει αν θα πραγματοποιηθεί στρατιωτική επέμβαση του ΝΑΤΟ στο Κόσσοβο κι αλλού στη Νέα Γιουγκοσλαβία, προκειμένου να "συμμορφωθεί" ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς. Επέμβαση - αν κρίνει κάποιος από τα λόγια των κορυφαίων ηγετών της Δύσης την Παρασκευή -"άφευκτη".

Τις διαβεβαιώσεις του Βελιγραδίου ότι οι στρατιωτικές - αστυνομικές του δυνάμεις επέστρεψαν στα στρατόπεδά τους πλην εκείνων που απαιτούνται για την τήρηση της τάξης, την πρόσκληση προς τον Γενικό Γραμματέα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών Κόφι Ανάν να "δει μόνος του" τι συμβαίνει, όπως και την επίκληση στους "μετριοπαθείς" της Πρίστινας να προσέλθουν σε ουσιαστικό διάλογο, ξεπέρασε και τελικά κατέπνιξε ο θόρυβος των κραυγών στο Συμβούλιο Ασφαλείας για τις "σφαγές των Σέρβων" σε βάρος των Κοσσοβάρων (χρειάζεται εδώ ένα ερωτηματικό: ο Γκάι Ντίνμορ των "Φαϊνάνσιαλ Τάιμς" όλες αυτές τις μέρες επαναλαμβάνει ότι "δεν υπάρχουν αδιάσειστα στοιχεία" για τους ενόχους) και η συζήτηση για την "αναγκαιότητα" στρατιωτικής δράσης, σε πείσμα της (κατά Κοέν) "προσκολλημένης σε νομικίστικα επιχειρήματα" Μόσχας. Δεν είναι μόνο το ότι οι εικόνες των σφαγμένων γυναικόπαιδων "όργισαν" σύμπασα τη Διεθνή Κοινότητα, που "θυμήθηκε" τη Βοσνία. Είναι και η ανάγκη "περίσωσης του προσώπου" της - όπως το έθεσε ο "Eκόνομιστ", αν επιτέλους η Δύση δε δράσει "τώρα", πότε θα το κάνει;

(Παρενθετικώς, σημειώνεται μια αντίφαση στην επιχειρηματολογία της επέμβασης: Δύση και Μιλόσεβιτς πρακτικά συμφωνούν, όχι μόνο στο ότι "δε θα δοθεί ανεξαρτησία στο Κόσσοβο". Το μόνο που "τεκμηριώνει" την "ανάγκη" για αεροπορικές επιδρομές του ΝΑΤΟ είναι ο πειθαναγκασμός του Βελιγραδίου να κάνει όσα... δέχεται να κάνει!).

Οι Κοσσοβάροι, πάντως, δηλαδή τα δύο βασικά τους στρατόπεδα, οι πολιτικοί περί τον Ρουγκόβα και οι ένοπλες ομάδες με κυριότερη τον λεγόμενο Απελευθερωτικό Στρατό, αίφνης "συμφώνησαν" στην "ανάγκη" επέμβασης. Ο καθένας για τους λόγους του. Ο μεν Ρουγκόβα, για να επαναφέρει το αίτημα μετατροπής του Κοσσόβου σε κάτι σαν "προτεκτοράτο" υπό διεθνή προστασία. Οι δε του "Απελευθερωτικού Στρατού" για να κερδίσουν το χρόνο που απαιτείται ώστε να ξαναρχίσουν τον "εθνικοαπελευθερωτικό" αγώνα τους.

Παρεμπιπτόντως, στη γειτονική Αλβανία η ανάδειξη της κυβέρνησης Μάικο - καθ' όλες τις ενδείξεις υποστηρίζεται από την αμερικανική διπλωματία - ίσως σηματοδοτήσει νέες εξελίξεις. Δε θα πρέπει να θεωρείται τυχαίο ότι ο νέος (και ηλικιακά) Αλβανός πρωθυπουργός μίλησε για "νέα βήματα" στην αντιμετώπιση της κρίσης από κοινού με τις ΗΠΑ.

Τι είδους και με ποιο σκοπό; Απαντήσεις, προσεχώς.