ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Η ώρα του θερισμού...

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Η σπορά πήρε χρόνο, κόπο, χρήμα... Τώρα φθάνει ο καιρός του θερισμού. Γευτήκαμε τη χαρά και το γλέντι, σε πρώτη φάση. Από το πολύτιμο θέαμα της τελετής λήξεως, με τα πολλά και ποικίλα στοιχεία, το σημαντικότερο μήνυμα αφορά την επόμενη μέρα: Πώς θα δρέψουμε τους καρπούς». Αυτά γράφει η «Καθημερινή» στη χτεσινή πρώτη της σελίδα, συνοδεύοντας μια φωτογραφία από την τελετή λήξης, όπου ξεδιπλώνεται το δρώμενο του θερισμού. Και σε ό,τι αφορά στο συγκεκριμένο δρώμενο της τελετής λήξης και τη σχετική φωτογραφία, δεν υπάρχει καμιά αντίρρηση. Ας δεχτούμε ότι αυτό ακριβώς θέλει να συμβολίσει. Το πρόβλημα βρίσκεται στο κρίσιμο ερώτημα, ποιοι θα δρέψουν τους καρπούς; Υπάρχει, μήπως, έστω και ένας προσγειωμένος και μη αιθεροβάμων εργαζόμενος αυτής της χώρας, που, όχι μόνο δεν περιμένει να δρέψει καρπούς στη μεταολυμπιακή περίοδο, αλλά και αναμένει με αγωνία, να ακούσει το ανεξακρίβωτο ακόμη συνολικό κόστος του λογαριασμού, τα χρέη και τις «μαύρες τρύπες»; `Η, μήπως, αφήνει και την παραμικρή αμφιβολία η πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ, ότι όλ' αυτά θα φορτωθούν και πάλι στις πλάτες του λαού, όπως ακριβώς έκανε και το ΠΑΣΟΚ τόσα χρόνια τώρα;

Τα «καραβάκια» του εμπαιγμού

Η Θεσσαλονίκη αργοπεθαίνει από το διαρκές κυκλοφοριακό έμφραγμα που τη βασανίζει κι αυτοί ...τα καραβάκια τους. Μετά τον εκπρόσωπο Τύπου του ΠΑΣΟΚ Σπ. Βούγια, που, επί υφυπουργίας του ακόμα, είχε προτείνει κυκλοφοριακή ανακούφιση με τη δημιουργία θαλάσσιας αστικής συγκοινωνίας, προχτές, πήρε σειρά ο νομάρχης Θεσσαλονίκης, Π. Ψωμιάδης. Τι πρότεινε; Ακτοπλοϊκή σύνδεση της Θεσσαλονίκης με τη Μηχανιώνα, καθώς και με τους τουριστικούς προορισμούς των Νομών Χαλκιδικής, Πιερίας, και Καβάλας. Πώς; Με τα φέρι μποτ του Ρίου - Αντιρρίου, μια και τώρα, με τη λειτουργία της γέφυρας, έχουν περιέλθει σε αχρηστία.

Ποιος τους πιάνει τους Θεσσαλονικείς! Μετά τις βόλτες με το Μετρό, την υποθαλάσσια οδική αρτηρία, το τραμ και τη θαλάσσια αστική συγκοινωνία, τώρα θα έχουν κι ακτοπλοϊκή σύνδεση... Αντε παιδιά, του χρόνου και υποβρύχια...

Μια αποκαλυπτική έρευνα

«Θα παίρνατε αναβολικά για να αυξήσετε τις πιθανότητες νίκης;». Αυτή ήταν μια από τις ερωτήσεις έρευνας - μελέτης, που πραγματοποιήθηκε για λογαριασμό της ΕΕ στις χώρες - μέλη και οι αθλητές της χώρας μας (1.500 στον αριθμό, ανάμεσά τους και πρωταθλητές) απάντησαν «ναι» σε ποσοστό 55%. Ποσοστό που φέρνει τη χώρα μας στην πρώτη θέση ανάμεσα σε επτά από τις μεγαλύτερες χώρες - μέλη της ΕΕ, με δεύτερη τη Φινλανδία (52%), τρίτη την Ολλανδία (42%) και τέταρτη τη Γερμανία (40%). Στοιχεία, τα οποία είναι ιδιαίτερα αρνητικά και ενδεικτικά του μεγέθους και της σοβαρότητας των σχετικών προβλημάτων - στο βαθμό που η έρευνα αντανακλά την πραγματικότητα. Ακόμη περισσότερο, όταν από στοιχεία της ίδιας έρευνας προκύπτει, ότι οι ερωτώμενοι γνωρίζουν σε μεγάλο ποσοστό τις βλαβερές συνέπειες των αναβολικών. Το 60% απαντά ότι το ντόπινγκ απαγορεύεται γιατί βλάπτει την υγεία, ενώ το 48% δηλώνει ότι το ντόπινγκ είναι επικίνδυνο για την υγεία, αλλά μόνο το 18% απαντά ναι στο ερώτημα «το ντόπινγκ απαγορεύεται γιατί δε συνάδει με το "ευ αγωνίζεσθαι"».

Τα προαναφερόμενα στοιχεία της έρευνας, μαζί με άλλα, δημοσιεύτηκαν τις προάλλες στα «Νέα», χωρίς να σημειώνεται στο σχετικό ρεπορτάζ πότε έγινε και, ιδιαίτερα, αν τα αποτελέσματά της αποτέλεσαν αντικείμενο προβληματισμού από τους αρμοδίους των Βρυξελλών και πολύ περισσότερο απ' αυτούς στην Αθήνα. Πολύ θα θέλαμε, όμως, να έχουμε απαντήσεις και σ' αυτά.

Τα αναγκαία μέτρα

Πάντως, ανεξάρτητα από το βαθμό εγκυρότητας της προαναφερόμενης έρευνας, τα όσα αποκαλύφθηκαν τελευταία δεν επιτρέπουν τον παραμικρό εφησυχασμό. Και όχι μόνον αυτό. Δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια, για τον προσανατολισμό και το περιεχόμενο των αναγκαίων πολιτικών και μέτρων. Εκτός και υπάρχει κανείς που να πιστεύει ότι η θλιβερή αυτή πραγματικότητα μπορεί να αντιμετωπιστεί ουσιαστικά, όσο ο αθλητισμός είναι εμπόρευμα και αντικείμενο κερδοσκοπίας; Οσο κυριαρχούν στο χώρο οι πολυεθνικές - «χορηγοί» και οι λογικές ότι οι υψηλές επιδόσεις και τα ρεκόρ φέρνουν χρήμα και δόξα; Οσο ακόμη και τα πενιχρά ποσά του κρατικού προϋπολογισμού για τα αθλητικά σωματεία μοιράζονται ανάλογα με τις αθλητικές επιδόσεις και τα ρεκόρ, σύμφωνα με τις προβλέψεις του σχετικού νόμου; ΄Η, μήπως, πιστεύει κανείς ότι τα κάθε λογής σκευάσματα, που έχουν πλημμυρίσει τα γυμναστήρια σε όλη τη χώρα και φαρμακώνουν τη νεολαία, είναι αποτέλεσμα, απλά και μόνο, μιας παράνομης δραστηριότητας κάποιου Τζέκου και όχι μια απ' τις πολλές και σοβαρές συνέπειες των κυρίαρχων σήμερα πολιτικών και πρακτικών;

Και μπορεί, βέβαια, οι κυβερνώντες και το αθλητικό κατεστημένο να μη θέλουν ούτε ν' ακούσουν τα παραπάνω, αλλά οι εργαζόμενοι, οι νέοι και οι νέες, οι αθλητές, όλοι όσοι πονούν τον αθλητισμό, έχουν κάθε συμφέρον, δικαίωμα και τη δύναμη να τα απαιτήσουν και να τα επιβάλουν.

Διεθνής απήχηση

H ανάρτηση του πανό των κομμουνιστών στην Ακρόπολη τα χαράματα του περασμένου Σαββάτου και η διαδήλωση που το συνόδεψε βρήκαν μεγάλη απήχηση στα πρωτοσέλιδα και στις μέσα σελίδες του ξένου, ευρωπαϊκού κύρια, Τύπου, σε αντίθεση με τα ελληνικά ΜΜΕ που, στη μεγάλη τους πλειοψηφία, κινήθηκαν στη γραμμή της αποσιώπησης, όταν δεν έσταζαν χολή κάποιοι αρθρογράφοι τους. Οι ξένοι ανταποκριτές, εύλογα συνέδεσαν τη ματαίωση της επίσκεψης του Αμερικανού ΥΠΕΞ Κόλιν Πάουελ με τις κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας, αλλά και με τη δυνατότητα των Ελλήνων κομμουνιστών να «περάσουν», με ευρηματικό τρόπο, στην ελληνική και τη διεθνή κοινή γνώμη τη δική τους τελετή λήξης. Μια τελετή λήξης καθαρά φιλειρηνική, καταγγελτική για τους ιμπεριαλιστές που ματώνουν τους λαούς, αντάξια αυτού, στο όνομα του οποίου όλοι υποκριτικά ορκίζονται: του ολυμπιακού πνεύματος.

Αυτή η μεγάλη ανταπόκριση που βρήκε η ενέργεια των κομμουνιστών στις σελίδες του ξένου Τύπου δεν εξηγείται, βέβαια, μόνο με την πρωτότυπη και ευρηματική μορφή της. Ούτε, επίσης, μπορεί να χρεωθεί μόνο στη χρονική συγκυρία της συνεύρεσης στην Αθήνα όλων των μεγάλων διεθνών πρακτορείων και άλλων ΜΜΕ λόγω των Ολυμπιακών Αγώνων. Τον κύριο υπεύθυνο αυτής της ανταπόκρισης, που έτυχε η πρωτοβουλία του ΚΚΕ, πρέπει να τον αναζητήσουμε στο πολιτικό περιεχόμενο αυτής της ενέργειας. Το σύνθημα του πανό - που φαινόταν ακόμα και από τους χλιδάτους φιλοξενούμενους στο Κουίν Μέρι, στον Πειραιά - άγγιζε απ' ευθείας τις καρδιές των λαών όλου του κόσμου. Γιατί μπορεί οι ηγέτες του να σπρώχνονται, για να πάρουν καλύτερη θέση και να χαριεντιστούν με τους «αθάνατους», να ανταλλάσσουν φιλοφρονήσεις μεταξύ τους και να κάνουν πως διασκεδάζουν με ό,τι τους σερβίρεται για ελληνικό γλέντι, όμως οι λαοί δεν μπορούν να ξεχάσουν τις φοβερά δύσκολες στιγμές που περνούν αθώοι άνθρωποι σε πολλά σημεία του πλανήτη μας, με την ιμπεριαλιστική πολιτική που αυτοί οι ίδιοι ηγέτες ασκούν. Οτι δηλαδή στη Νατζάφ τρέχει ποτάμι το αίμα των αμάχων, ότι στην Παλαιστίνη χτίζουν τείχος, απομονώνοντας το λαό από τη γη του. Και, βέβαια, συμφωνούν απόλυτα πως «προσωπικότητες» - δολοφόνοι των λαών όπως ο Κόλιν Πάουελ δεν έχουν καμία θέση ακόμα και σε κατ' όνομα ειρηνικές δραστηριότητες, όπως είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Τα έντονα, λοιπόν, φιλειρηνικά αισθήματα των λαών τους, που βρίσκονταν στο ίδιο μήκος κύματος με το πολιτικό περιεχόμενο της πρωτοβουλίας του ΚΚΕ, ήταν αυτά που ώθησαν τα ξένα ΜΜΕ να δώσουν τόση έκταση στη συμβολική αυτή ενέργεια των Ελλήνων κομμουνιστών.

Οι διάφορες γραφίδες που εξανέστησαν από την ενέργεια του ΚΚΕ και εξαπέλυσαν άρθρα αντικομμουνιστικού οχετού, ας το πάρουν απόφαση. Οι έλληνες κομμουνιστές θα συνεχίσουν να κρατάνε ψηλά τη σημαία του φιλειρηνικού - αντιιμπεριαλιστικού αγώνα και να βρίσκουν τρόπους και μορφές να περνάνε τα μηνύματά τους. Η φωνή τους θα περνάει και θα διαδίδεται κόντρα σε όλα τα κατασταλτικά μέτρα. Και θα χαλάει τη σούπα των αφεντικών τους.