ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ολοι στους δρόμους για την Παιδεία

Ενα αποφασιστικό και κρίσιμο βήμα για την εξέλιξη και την αποτελεσματικότητα του αγώνα για μια Παιδεία στην υπηρεσία του λαού, σηματοδοτούν οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών. Καθώς οι δάσκαλοι διανύουν ήδη την τέταρτη βδομάδα της απεργίας τους, οι μαθητές Γυμνασίων και Λυκείων, μέσα από τα τοπικά Συντονιστικά και με αποφάσεις Γενικών Συνελεύσεων στα σχολεία τους, αποφασίζουν καταλήψεις. Διεκδικούν Παιδεία που «θα μορφώνει και δε θα εξοντώνει» και σχολείο που «θα εξοπλίζει αντί να κοιμίζει». Την ίδια ώρα, τα ταξικά συνδικάτα αποφασίζουν 24ωρη απεργία για την Τετάρτη, 11 Οκτώβρη, μέρα πανεκπαιδευτικών συλλαλητηρίων, αναδεικνύοντας την αναγκαιότητα η εργατική τάξη να κάνει δική της υπόθεση τον αγώνα για την Παιδεία. Φοιτητές και σπουδαστές προετοιμάζουν ήδη την πολύμορφη συμμετοχή τους στις κινητοποιήσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη και σ' αυτές που προγραμματίζονται για το επόμενο διάστημα.

Τούτη την ώρα, είναι επιτακτική η ανάγκη ο καθένας να κάνει το βήμα. Να πάρει τη δική του θέση στον κοινό αγώνα ενάντια στο σχολείο της αγοράς, για μια Παιδεία που θα υπηρετεί τις πραγματικές ανάγκες του λαού, των ίδιων των εκπαιδευτικών. Κάθε γονιός έχει χρέος να συμπαρασταθεί με όλες του τις δυνάμεις στον αγώνα των μαθητών, να αγκαλιάσει τα δίκαια αιτήματα που προβάλλει το Συντονιστικό των Σχολείων και αφορούν στην ουσία της παρεχόμενης εκπαίδευσης, αποκαλύπτουν τις συνέπειες και τους πραγματικούς υπεύθυνους για το αλυσόδεμα της Παιδείας στα συμφέροντα των επιχειρήσεων.

Κανένας εργάτης και υπάλληλος δε δικαιολογείται να λείπει την Τετάρτη από τις απεργιακές κινητοποιήσεις και τα συλλαλητήρια για την Παιδεία. Κανείς εργαζόμενος δεν μπορεί να κλείσει τα μάτια σε ένα τόσο σημαντικό ζήτημα που αφορά στο παρόν και το μέλλον των παιδιών του, αλλά και στο δικό του, με δεδομένο ότι τα λαϊκά νοικοκυριά είναι αυτά που δέχονται πρώτα και κύρια τις συνέπειες από την εμπορευματοποίηση και τους εντεινόμενους ταξικούς φραγμούς στην εκπαίδευση. Ο αγώνας για την Παιδεία είναι αγώνας άρρηκτα δεμένος με τη μάχη για τη βελτίωση των όρων ζωής και δουλιάς της εργατικής τάξης. Είναι πρώτα και κύρια αγώνας των ανθρώπων του καθημερινού μόχθου. Και η μαζική συμμετοχή τους στις κινητοποιήσεις με αιτήματα που απαντούν στις σύγχρονες και πραγματικές τους ανάγκες μπορεί να γείρει την πλάστιγγα προς όφελος των λαϊκών συμφερόντων.

Σ' αυτή τη μάχη, οι ταξικές δυνάμεις έδωσαν, δίνουν και θα δώσουν τον καλύτερο εαυτό τους. Στους τόπους δουλιάς, στα σχολεία, στη γειτονιά. Για να πλατύνει το μέτωπο της Παιδείας, να βαθύνουν τα ταξικά χαρακτηριστικά του, να αποκαλυφθούν οι πολιτικοί υπεύθυνοι για τη σημερινή κατάσταση στην εκπαίδευση, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, οι πολιτικές της ΕΕ. Και να πληρώσουν σε όλα τα μέτωπα. Να αποδυναμωθούν σε συνδικαλιστικό και πολιτικό επίπεδο, αλλά να τιμωρηθούν και να υποστούν σημαντικό πλήγμα και στις επερχόμενες τοπικές εκλογές. Θα είναι μεγάλη συνεισφορά στον αγώνα για μια λαϊκή Παιδεία, παρακαταθήκη συνολικά για τις ταξικές μάχες που έρχονται.

Πολιτική - εκτελεστής ονείρων

Γρηγοριάδης Κώστας

Οι καταλήψεις στα σχολεία «το μόνο που κάνουν είναι ότι στήνουν στα έξι μέτρα το μέλλον 15χρονων παιδιών»! Η χτεσινή αθλιότητα του κυβερνητικού εκπροσώπου, Θ. Ρουσόπουλου, που επιχείρησε να προβοκάρει και να τρομοκρατήσει τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις των μαθητών, δεν εκπλήσσει κανέναν. Η κυβέρνηση της ΝΔ, συνεχίζοντας στα χνάρια των προκατόχων της, έχει δείξει το πραγματικό της πρόσωπο απέναντι στους αγώνες των εργαζομένων και της νεολαίας. Επί του συγκεκριμένου όμως: Δεν είναι οι καταλήψεις που στήνουν στα έξι μέτρα το μέλλον των μαθητών, αλλά η πολιτική της κυβέρνησης που εκτελεί εν ψυχρώ τα όνειρά τους. Είναι η πολιτική που υψώνει διαρκώς νέα ταξικά τείχη για τα παιδιά των λαϊκών στρωμάτων, που δίνει ολοένα λιγότερα κονδύλια για τα σχολεία αναγκάζοντας τους γονείς να βάζουν πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη, είναι η πολιτική που ενισχύει με κάθε τρόπο την ιδιωτικοποίηση της Παιδείας, η πολιτική που προσαρμόζει την εκπαίδευση στην επιχειρηματικότητα, η πολιτική που ενισχύει το λειτουργικό αναλφαβητισμό, κ.ο.κ. Με άλλα λόγια, είναι η κυβερνητική πολιτική εκείνη που οξύνει τα προβλήματα στην Παιδεία και άρα καθ' όλα δικαιολογημένα πυροδοτεί αγωνιστικές κινητοποιήσεις από τους μαθητές, τους δασκάλους, τους γονείς και τους εργαζόμενους. Και αυτό το δίκιο των αγώνων καμία κυβερνητική αθλιότητα δεν μπορεί να το επισκιάσει.

Πόρτες... «ανοιχτές»

«Οι πόρτες του υπουργείου είναι ανοιχτές για τους εκπαιδευτικούς», έχει δηλώσει επανειλημμένως η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας και χτες έδειξε τι πραγματικά εννοεί. Οταν την ώρα της απεργιακής συγκέντρωσης έξω από το υπουργείο αντιπροσωπεία των ΔΣ της ΟΛΜΕ, της ΔΟΕ και συλλόγων του Λεκανοπεδίου επιχείρησε να συναντήσει την υπουργό Παιδείας η απάντηση ήταν αρνητική επειδή «δεν είχε διατυπωθεί κανένα αίτημα συνάντησης με την πολιτική ηγεσία» και ότι «μόλις διατυπωθεί επίσημα σχετικό αίτημα, αυτό ευθύς θα ικανοποιηθεί».

Ετσι το υπουργείο αποδεικνύει τελικά ότι το περί «ανοιχτής πόρτας» αποτελεί ένα τέχνασμα που απευθύνεται στην ελληνική κοινωνία για να καλύψει την αδιαλλαξία της κυβέρνησης, η οποία εμμένει στην αντιεκπαιδευτική της πολιτική και παρατάσσει τα ΜΑΤ μπροστά από τις κατά τ' άλλα ανοιχτές πόρτες του υπουργείου...

Κροκοδείλια δάκρυα Ψωμιάδη

Κροκοδείλια δάκρυα χύνει μέρα - νύχτα στα κανάλια ο νομάρχης Θεσσαλονίκης για τις καταστροφές από τις πλημμύρες στο νομό του. «Τα πράγματα είναι τραγικά εδώ. Πάω στις περιοχές και κλαίω γιατί δε γίνεται τίποτα»(!), μυξόκλαιγε διαρκώς, ακριβώς για να συγκαλύψει τις εγκληματικές ευθύνες, τόσο των προηγούμενων κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της τωρινής της ΝΔ όσο και του ίδιου που είναι της ΝΔ.

«Τα έλεγα και με κορόιδευαν, αλλά σήμερα δικαιώνομαι(!). Η καταστροφή είναι βιβλική», επαναλάμβανε συνεχώς, χωρίς βέβαια να πει τίποτα συγκεκριμένο, δηλαδή σε ποιους τα έλεγε και τι έλεγε. Δεν έλεγε όμως γιατί, πέρα από τα λόγια, η νομαρχία δεν έκανε τίποτα στην πράξη για την αντιπλημμυρική θωράκιση όχι μόνο των περιοχών που επλήγησαν, αλλά ολόκληρου του νομού.

Ως συνήθως, ο πρωθυπουργός και η κυβερνητική πολιτική έμενε στο απυρόβλητο, ενώ περίσσεψαν οι αστείοι λεονταρισμοί, στους οποίους επιδίδεται χρόνια τώρα: «Ο πρωθυπουργός περιμένω να δώσει λύση, αν δε δώσει εγώ είμαι εδώ», αγρίεψε. Σιγά τα αίματα...

Μπράβο τους... .

Χτες το πρωί το ζάπινγκ σταματά για λίγο στην εκπομπή «Καλημέρα Ελλάδα» στον ΑΝΤ1. Καταλαβαίνουμε ότι συζητείται το περιστατικό ξυλοδαρμού μιας μαθήτριας από συμμαθητές της σε σχολείο της Λάρισας. Ο κ. Δ. Φιλιππίδης, καλεσμένος της εκπομπής, υποψιαζόμαστε ως εκπρόσωπος συλλόγου γονέων και κηδεμόνων, προσπαθεί να αναδείξει κάποια κοινωνικά αίτια που επηρεάζουν τη συμπεριφορά των παιδιών. Λέει περίπου (ας μας συγχωρήσει που δεν έχουμε επακριβώς τα λόγια του) ότι πρωτεύουσα της ανεργίας είναι η Λάρισα, προβλήματα στις λαϊκές οικογένειες μεταφέρονται και στα παιδιά... Χαμός στο στούντιο, έπεσαν να τον φάνε τον άνθρωπο! Ο κ. Λιαρέλης, μάλιστα, σχολιάζει με ύφος: «Δεν τσακώθηκαν για την ανεργία τα παιδιά»!!! Ενώ ο κ. Παπαδάκης κρίνει σκόπιμο να ρωτήσει τον καλεσμένο αν κατεβαίνει υποψήφιος βουλευτής!!! Θαυμάσια προσέγγιση... Μπράβο... Αν δεν ξέρουν, ας ρωτήσουν -πριν αποφανθούν- για την επίδραση που έχει σε κάθε παιδί η αγωνία, η ανασφάλεια, ο πόνος της οικογένειάς του να εξασφαλίσει τα απολύτως απαραίτητα. Η αντίδρασή τους μάλλον προσβλητική για όσους ζουν το πρόβλημα αυτό και ξέρουν από πρώτο χέρι τις συνέπειές του.