ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Καμιά συναίνεση

Περίσσεψαν τις προηγούμενες μέρες τα εκβιαστικά διλήμματα προς το λαό και οι παραινέσεις στους συμμάχους της κυβέρνησης να αναλάβουν ακόμα πιο ενεργητικό ρόλο στην προώθηση της αντιλαϊκής πολιτικής, όπως αυτή εκφράζεται μέσα και από το επικαιροποιημένο μνημόνιο. Μετά την προχτεσινή συνάντηση του Γ. Παπανδρέου με τους πολιτικούς αρχηγούς, ο αστικός Τύπος επιχείρησε να δημιουργήσει κλίμα ευφορίας, ότι η πλειοψηφία των κομμάτων βρήκε «κοινό τόπο» στις προτάσεις για ευρωομόλογο, επιμήκυνση της αποπληρωμής του χρέους προς την τρόικα και μείωση των επιτοκίων. Στην πραγματικότητα, δε χρειάζονταν οι συναντήσεις για να επιβεβαιωθεί ότι το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ, ο ΛΑ.Ο.Σ., καθώς και τα κόμματα της Ντ. Μπακογιάννη και του Φ. Κουβέλη συμφωνούν με τη στρατηγική γραμμή πλεύσης της κυβέρνησης.

Καμιά αμφιβολία δεν υπάρχει, επίσης, για το γεγονός ότι και οι προτάσεις του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ βρίσκονται σε μεγάλο βαθμό στην ίδια ρότα με αυτές της κυβέρνησης και των συμμάχων της, αφού ανάγει το δημόσιο χρέος σε «εθνική υπόθεση» και πασχίζει για τη διαχείρισή του. Αναδιαπραγμάτευση ζητά. Τι κρύβουν όλοι από το λαό; Οτι τα ζητήματα που συζητάει η αυριανή Σύνοδος της Ευρωζώνης και η Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ στα τέλη Μάρτη, είναι το πώς θα αντιμετωπίσουν, στο πλαίσιο των αντιθέσεων και των ανταγωνισμών τους, αλλά και της ανισομετρίας, τις συνέπειες για το κεφάλαιο από την αναγκαία καταστροφή ενός μέρους του, που επιβάλλει το (πρόσκαιρο) ξεπέρασμα της καπιταλιστικής κρίσης. Ποιος θα χάσει λιγότερο. Η συζήτηση δε θα μπορούσε να είναι διαφορετική σε ό,τι αφορά τη διαχείριση του ελληνικού δημόσιου χρέους. Οι όποιες προτάσεις πέφτουν στο τραπέζι στόχο έχουν να προστατεύσουν όσο γίνεται πιο αποτελεσματικά την ντόπια πλουτοκρατία από τις απώλειες που θα σημάνει η ελεγχόμενη καταστροφή κεφαλαίου που προωθείται στην ΕΕ για χώρες όπως η Ελλάδα, με υψηλά ελλείμματα και δημόσιο χρέος.

Ανεξάρτητα από τους όρους αποπληρωμής του δανείου και την έκδοση ή όχι ευρωομολόγου, ο λαός θα συνεχίσει να το πληρώνει με ληστρικά επιτόκια. Επιπλέον, κανένα από τα μόνιμα και προαποφασισμένα μέτρα που πάρθηκαν στο όνομα του χρέους δεν πρόκειται να παρθεί πίσω, αφού ενισχύουν την ανταγωνιστικότητα. Ούτε τα χρήματα που θα εξοικονομήσει το καπιταλιστικό κράτος θα κατευθυνθούν σε αυξήσεις στους μισθούς, καλύτερες και δωρεάν υπηρεσίες Υγείας και Παιδείας. Αντίθετα, θα γίνουν επιδοτήσεις και προνόμια για την ντόπια πλουτοκρατία. Αυτός είναι ο καημός όσων πασχίζουν να διαχειριστούν το χρέος με τρόπο που δε θίγει την εξουσία των μονοπωλίων. Επιπρόσθετα, οι όποιες ρυθμίσεις στην αποπληρωμή των δανείων θα συνοδευτούν με ένα νέο πρόγραμμα αντιλαϊκών ανατροπών, που θα βυθίσουν το λαό πιο βαθιά στη φτώχεια.

Από αυτήν την άποψη, ισχύει στο ακέραιο η εκτίμηση του ΚΚΕ ότι τα παζάρια στην Ευρώπη και την Ελλάδα μεταξύ των κομμάτων του κεφαλαίου και των παραφυάδων τους είναι για το ποιο σχοινί θα χρησιμοποιήσουν στο κρέμασμα του λαού. Οποιαδήποτε εμπλοκή του ΚΚΕ σε μια τέτοια συζήτηση θα ισοδυναμούσε με αφοπλισμό του λαϊκού κινήματος. Τώρα, πρέπει να γίνει το αποφασιστικό βήμα στην οργάνωση της πάλης του λαού ενάντια στα χειρότερα που έρχονται, στην προοπτική της ανατροπής της στρατηγικής που τα επιβάλλει. Καμιά συναίνεση, συμπόρευση και δυνάμωμα του ΚΚΕ, γερά ποδάρια της λαϊκής συμμαχίας παντού, πάλη για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης.

Θανατηφόρα «εθνική επιτυχία»

Παπαγεωργίου Βασίλης

Συνειδητά παραπλανούν το λαό κυβέρνηση, ΝΔ και τα άλλα αστικά κόμματα, αναδεικνύοντας τις ρυθμίσεις για την «κρίση χρέους» ως το κυρίαρχο ζήτημα των Συνόδων Κορυφής που θα γίνουν το επόμενο διάστημα, της Ευρωζώνης αύριο και της ΕΕ στις 25 Μάρτη. Η κυβέρνηση σκόπιμα επικεντρώνει στις τρεις προτάσεις που στοχεύουν στη «διευκόλυνση» αποπληρωμής του χρέους (επιμήκυνση αποπληρωμής του δανείου των 110 δισ. ευρώ, μείωση επιτοκίων και επαναγορά ομολόγων), διαμηνύοντας μάλιστα ότι ο στόχος είναι να πετύχει «τρία στα τρία». Είναι ολοφάνερο ότι η κυβέρνηση προετοιμάζει το έδαφος για μια νέα «εθνική επιτυχία», που θα την αξιοποιήσει στη συνέχεια για να «δικαιώσει» τη μέχρι τώρα άγρια αντιλαϊκή πολιτική, αλλά και για να δώσει ώθηση στην ταχύτερη υλοποίηση των νέων αντιλαϊκών μέτρων του επικαιροποιημένου μνημονίου. Πρόκειται δηλαδή για «εθνική επιτυχία» εξ ορισμού θανατηφόρα για το λαό και τα συμφέροντά του. Δεν πρέπει να διαφεύγει ότι ο πρωθυπουργός ακριβώς σε αυτή τη βάση ζήτησε «αλληλεγγύη» από τις κυβερνήσεις των άλλων κρατών - μελών της ευρωζώνης, με πρώτη αυτή της Γερμανίας. Μετά τη συνάντησή του με την Α. Μέρκελ, ο Γ. Παπανδρέου είχε δηλώσει ότι ζήτησε να δοθεί βοήθεια από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας στις χώρες που αντιμετωπίζουν προβλήματα, προκειμένου «να δοθεί ο απαιτούμενος χρόνος στις χώρες αυτές για να προβούν στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις». Τις αντιδραστικές δηλαδή μεταρρυθμίσεις που περιλαμβάνονται στο «σύμφωνο ανταγωνιστικότητας», που όπως υποστήριξε ο πρωθυπουργός «πολλά από αυτά που προβλέπει το γαλλο-γερμανικό Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας, αν όχι όλα, τα έχουμε εφαρμόσει». Η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση τα έχει περιλάβει στο (επικαιροποιημένο) μνημόνιο και θέλει να τα υλοποιήσει. Είναι στο χέρι του λαού να το αποτρέψει.

Αντίσταση στο ξεπούλημα της ΑΤΕ

Η κυβέρνηση, με προκλητικό και προσβλητικό τρόπο απέναντι στους μικρομεσαίους αγροτοκτηνοτρόφους, προχωρά στο ξεπούλημα των συνεταιριστικών βιομηχανιών που ανήκουν στην ΑΤΕ, προκειμένου στη συνέχεια να δώσει πεσκέσι και να ξεπουλήσει την ίδια την τράπεζα σε μεγαλοκεφαλαιοκράτες, ντόπιους και ξένους. Με το ξεπούλημα της ΑΤΕ που ήδη δρομολόγησε η κυβέρνηση, πέραν όλων των άλλων, χιλιάδες αγροτοκτηνοτρόφοι κινδυνεύουν άμεσα να χάσουν τα σπίτια και τα χωράφια τους, που είναι υποθηκευμένα στην ΑΤΕ, λόγω χρεών που αδυνατούσαν και αδυνατούν να αποπληρώσουν, εξαιτίας, κυρίως, της αντιαγροτικής πολιτικής και των εξευτελιστικών τιμών των αγροτικών προϊόντων τα τελευταία χρόνια. Με την πολιτική αυτή καταφέρνει ένα συντριπτικό πλήγμα, που χτυπάει συνδυασμένα τους μικρομεσαίους αγρότες και τους εργαζόμενους στην ΑΤΕ, καθώς και τις συνεταιριστικές βιομηχανίες που κατέχει (ΕΒΖ, ΕΛΒΙΖ, ΔΩΔΩΝΗ, ΣΕΚΑΠ). Οι μικρομεσαίοι αγρότες πρέπει να βάλουν φρένο σ' αυτήν την ολέθρια πολιτική. Να μην περάσουν τα αντιδραστικά σχέδια της κυβέρνησης, της τρόικας και του μεγάλου κεφαλαίου. Να μην περάσει το «διαίρει και βασίλευε», που και σ' αυτήν την περίπτωση εφαρμόζει η κυβέρνηση. Απαιτούνται συσπείρωση και μαχητικοί αγώνες μαζί με την ΠΑΣΥ, το ΠΑΜΕ, την ΠΑΣΕΒΕ, το ΜΑΣ, την ΟΓΕ για να αντιστραφεί η κατάσταση και να πάει ο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του.

Η «εναλλακτική» διαχείριση του μνημονίου

Το παράδειγμα της Ιρλανδίας προβάλλει πολλές φορές ο Α. Σαμαράς ως υπόδειγμα για την επαναδιαπραγμάτευση και την «αλλαγή των όρων του μνημονίου» που επαγγέλλεται το κόμμα του. Και πράγματι ξέρει τι λέει, αφού η «συμβιβαστική συμφωνία» που επιτεύχθηκε πρόσφατα μεταξύ του κεντροδεξιού κόμματος Φίνε Γκάελ και του Εργατικού κόμματος, που νίκησαν στις πρόσφατες εκλογές υποσχόμενα αναδιαπραγμάτευση του μνημονίου που είχε υπογράψει η προηγούμενη κυβέρνηση, επιβεβαιώνει περίτρανα ότι το «καταραμένο» μνημόνιο όχι μόνο θα εφαρμοστεί μέχρι κεραίας, αλλά και θα ληφθούν και πρόσθετα πιο άγρια αντεργατικά μέτρα. Το πρώτο που ξεκαθάρισαν οι δύο κυβερνητικοί εταίροι στην Ιρλανδία ήταν πως θα μείνουν πιστοί στους οικονομικούς στόχους που έβαζε το μνημόνιο. Προκειμένου λοιπόν να τους πετύχουν, συμφώνησαν ότι θα προχωρήσουν σε πρώτη φάση σε 25.000 απολύσεις εργαζομένων στο δημόσιο τομέα, ενώ δεσμεύτηκαν ότι θα παραμείνουν σε ισχύ οι φορολογικές επιβαρύνσεις των λαϊκών στρωμάτων και οι άγριες περικοπές κοινωνικών δαπανών ύψους 6 δισ. ευρώ που είχε εξαγγείλει ο προηγούμενος πρωθυπουργός Μπρ. Κόουεν. Επιπλέον, το νέο κυβερνητικό πρόγραμμα προβλέπει νέο πακέτο λιτότητας ύψους 3 δισ. ευρώ, με περαιτέρω περικοπές στις δημόσιες δαπάνες και νέες αυξήσεις, έμμεσων κυρίως, φόρων. Δεν είναι βέβαια τυχαίο ότι στο πρόγραμμα δεν αναφέρεται τίποτα για τις υποσχέσεις που είχαν μοιράσει προεκλογικά, όπως ότι θα υπάρξει ανάκληση στις περικοπές των επιδομάτων τέκνων ή στη χρηματοδότηση των πανεπιστημίων... Δεν προκαλεί καμία έκπληξη λοιπόν ότι αυτό το μοντέλο προκαλεί το θαυμασμό του προέδρου της ΝΔ.