Το παράδειγμα της Ιρλανδίας προβάλλει πολλές φορές ο Α. Σαμαράς ως υπόδειγμα για την επαναδιαπραγμάτευση και την «αλλαγή των όρων του μνημονίου» που επαγγέλλεται το κόμμα του. Και πράγματι ξέρει τι λέει, αφού η «συμβιβαστική συμφωνία» που επιτεύχθηκε πρόσφατα μεταξύ του κεντροδεξιού κόμματος Φίνε Γκάελ και του Εργατικού κόμματος, που νίκησαν στις πρόσφατες εκλογές υποσχόμενα αναδιαπραγμάτευση του μνημονίου που είχε υπογράψει η προηγούμενη κυβέρνηση, επιβεβαιώνει περίτρανα ότι το «καταραμένο» μνημόνιο όχι μόνο θα εφαρμοστεί μέχρι κεραίας, αλλά και θα ληφθούν και πρόσθετα πιο άγρια αντεργατικά μέτρα. Το πρώτο που ξεκαθάρισαν οι δύο κυβερνητικοί εταίροι στην Ιρλανδία ήταν πως θα μείνουν πιστοί στους οικονομικούς στόχους που έβαζε το μνημόνιο. Προκειμένου λοιπόν να τους πετύχουν, συμφώνησαν ότι θα προχωρήσουν σε πρώτη φάση σε 25.000 απολύσεις εργαζομένων στο δημόσιο τομέα, ενώ δεσμεύτηκαν ότι θα παραμείνουν σε ισχύ οι φορολογικές επιβαρύνσεις των λαϊκών στρωμάτων και οι άγριες περικοπές κοινωνικών δαπανών ύψους 6 δισ. ευρώ που είχε εξαγγείλει ο προηγούμενος πρωθυπουργός Μπρ. Κόουεν. Επιπλέον, το νέο κυβερνητικό πρόγραμμα προβλέπει νέο πακέτο λιτότητας ύψους 3 δισ. ευρώ, με περαιτέρω περικοπές στις δημόσιες δαπάνες και νέες αυξήσεις, έμμεσων κυρίως, φόρων. Δεν είναι βέβαια τυχαίο ότι στο πρόγραμμα δεν αναφέρεται τίποτα για τις υποσχέσεις που είχαν μοιράσει προεκλογικά, όπως ότι θα υπάρξει ανάκληση στις περικοπές των επιδομάτων τέκνων ή στη χρηματοδότηση των πανεπιστημίων... Δεν προκαλεί καμία έκπληξη λοιπόν ότι αυτό το μοντέλο προκαλεί το θαυμασμό του προέδρου της ΝΔ.