ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Η εξουσία είναι το «κλειδί»

Ανάμεσα στα διλήμματα, στους εκβιασμούς και την τρομοκρατία που ασκούν στο λαό, προκειμένου να σκύψει το κεφάλι στη σφαγή του, ακούγεται σε διάφορες εκδοχές το ότι τάχα τόσα χρόνια δεν κάναμε όσα έπρεπε, γι' αυτό είμαστε αναγκασμένοι να τα υποστούμε τώρα όλα μαζεμένα... Στις διάφορες παραλλαγές του, αυτό το δήθεν επιχείρημα πήρε τη μορφή του αλησμόνητου «μαζί τα φάγαμε», του «το κράτος έκανε παροχές τόσα χρόνια με δανεικά», προκειμένου να δημιουργήσουν ενοχές στον εργάτη ότι οι όποιες δικές του κατακτήσεις άδειασαν τα κρατικά ταμεία, ενώ μαζί μ' αυτά πήρε πρόσφατα και τη μορφή του ότι τάχα «το πολιτικό σύστημα δεν έκανε τόσα χρόνια ό,τι έπρεπε και αναγκάζεται να το κάνει τώρα με επώδυνο για το λαό τρόπο». Αλήθεια, ποιον υπηρετούσε και υπηρετεί τόσα χρόνια το πολιτικό σύστημα;

Το πολιτικό σύστημα ήταν και είναι αντίστοιχο της καπιταλιστικής οικονομίας, υπηρετούσε και υπηρετεί το κεφάλαιο. Είτε χρησιμοποιούσε το μαστίγιο είτε το καρότο απέναντι στους εργάτες, τσάκιζε δικαιώματα και κατακτήσεις εδώ και χρόνια, υπηρετώντας την κερδοφορία του κεφαλαίου. Οι σημερινοί 30άρηδες και 40άρηδες μπήκαν στην παραγωγή με πολύ χειρότερους όρους απ' ό,τι η προηγούμενη από αυτούς γενιά και οι όροι αυτοί χειροτερεύουν όσο προχωράμε σε μικρότερες ηλικίες. Οι όποιες καθυστερήσεις χρεώνουν στο πολιτικό σύστημα για μέτρα που η πλουτοκρατία επιθυμούσε να είχαν παρθεί νωρίτερα, οφείλονται στο εργατικό κίνημα, στη δυνατότητά του να πιέζει και να διατηρεί κατακτήσεις κι όχι σε καμιά δειλία ή κωλυσιεργία των πολιτικών να προωθήσουν τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας. Αντιθέτως, το πολιτικό σύστημα δεν έχει διστάσει να χρησιμοποιήσει όλα τα όπλα του απέναντι στο λαϊκό κίνημα, την εξαγορά, την παραπλάνηση, την καταστολή. Και περνούσε εδώ και χρόνια μέτρα - φωτιά, μέχρι εκεί που δεν έβρισκε ισχυρό τείχος λαϊκής αντίστασης.

Το πολιτικό σύστημα, υπηρετώντας τις ανάγκες της πλουτοκρατίας, προσαρμόζεται σε αυτές είτε σε περιόδους ανάπτυξης (καπιταλιστικής) είτε σε περιόδους κρίσης, όπως αυτή που διανύουμε τώρα. Δε διαφοροποιεί τις επιλογές του ανάλογα με την ικανότητά του, αλλά η ικανότητά του κρίνεται από το πόσο αποτελεσματικά μπορεί να υπηρετήσει τις ανάγκες του κεφαλαίου. Ετσι ακόμα και η υποτιθέμενη κριτική για το τι δεν έκανε το πολιτικό σύστημα, δεν εκπορεύεται από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων, αλλά από τη σκοπιά του κεφαλαίου, από τη λογική, δηλαδή, του ότι θα έπρεπε σταδιακά, πιο αποφασιστικά και από πολύ πιο νωρίς να είχε πάρει μέτρα που θα συμπίεζαν τη δύναμη του λαού. Μ' άλλα λόγια δηλαδή, αυτού του είδους η κριτική νομιμοποιεί πλήρως το σημερινό σφαγείο του λαού, λέγοντας κιόλας ότι θα έπρεπε να έχει γίνει νωρίτερα. Αλλά δεν είναι μόνο αυτά. Η σημερινή του αδυναμία να διαχειριστεί την κρίση, ενσωματώνοντας λαϊκές δυνάμεις, ανησυχεί τα αστικά επιτελεία, γι' αυτό και η κριτική. Αλλωστε, έχουν σχέδια αναμόρφωσής του, ώστε να χειραγωγεί πιο αποτελεσματικά το λαό, και η κυβέρνηση Παπαδήμου, δηλαδή κυβέρνηση συνεργασίας αστικών κομμάτων, αποτελεί μια δοκιμή για το μέλλον.

Είναι, λοιπόν, φανερό ότι μια αλλαγή, ανατροπή ή κατάρρευση του πολιτικού συστήματος πρέπει να πάει «πακέτο» με την ανατροπή της καπιταλιστικής εξουσίας που υπηρετεί. Αυτός είναι ο δρόμος του λαού. Εχει τη δύναμη γι' αυτό. Δεν έχει να ελπίζει ή να περιμένει τίποτα άλλο πια.

Οι εφιάλτες των εχθρών του λαού

Γρηγοριάδης Κώστας

Η δήλωση του υπουργού Οικονομικών μετά το Γιούρογκρουπ ήταν χαρακτηριστική:

«Ο,τι μπορείτε να φανταστείτε, όλα τα στοιχεία που συνιστούν τον ελληνικό δημόσιο βίο, όλα βρέθηκαν στο τραπέζι του Γιούρογκρουπ. Εκτιμήσεις για τον συσχετισμό των πολιτικών δυνάμεων, εκτιμήσεις για το αποτέλεσμα των επόμενων εκλογών, ερωτήματα για τη στάση όλων των κομμάτων και όχι μόνο των κομμάτων που μετέχουν στην κυβερνητική συνεργασία».

Οπως και να διαβάσει κανείς την περιγραφή του υπουργού, είναι ολοφάνερο ότι τόσο η κυβέρνηση του μαύρου μετώπου όσο και οι εταίροι της αντιλαμβάνονται πολύ καλά ότι το ποτάμι της λαϊκής οργής και αγανάκτησης φουντώνει όλο και περισσότερο. Οι λαϊκές κινητοποιήσεις, η αποφασιστική αντίσταση που δείχνουν τα ταξικά συνδικάτα, η συνέπεια των δυνάμεων του Λαϊκού Μετώπου είναι λογικό να έχουν θορυβήσει τα επιτελεία εκείνων που απεργάζονται τα σύγχρονα εγκλήματα σε βάρος των εργαζομένων και του τόπου.

Δεν θορυβούνται απλά. Φοβούνται στην κυριολεξία, τρέμουν για την έκβαση που μπορεί να έχουν τα πράγματα το επόμενο διάστημα, πανικοβάλλονται μπροστά στο ενδεχόμενο να ενταχτούν στην ταξική πάλη ακόμα περισσότερες λαϊκές δυνάμεις όχι μόνο ενάντια στο αισχρό σχέδιο που έχουν βάλει σε εφαρμογή προκειμένου να εξασφαλίσουν την κερδοφορία του κεφαλαίου, αλλά ενάντια στο ίδιο το σύστημα σε ρότα ανατροπής του.

Τώρα είναι η πιο κατάλληλη στιγμή να κλιμακώσουμε τους αγώνες. Οχι για να τρομάξουμε τους ήδη τρομαγμένους, αλλά για να καταφέρουμε να κάνουμε τους εφιάλτες τους πραγματικότητα και να ανατρέψουμε τους βρωμερούς σχεδιασμούς τους.

Να τσακιστούν τα κόμματα της συγκυβέρνησης

Ανοιχτά συμμετέχει πια η ηγεσία της ΝΔ στην ενορχηστρωμένη επιχείρηση εκφοβισμού του λαού με στόχο να περάσουν τα μέτρα που κάνουν κόλαση τη ζωή του. «Αν φύγουμε από το ευρώ η κόλαση που θα ζήσουμε θα είναι άνευ προηγουμένου», δήλωσε προκλητικά ο εκπρόσωπος Τύπου Γ. Μιχελάκης, μιλώντας χτες στον ΑΝΤ1, παίρνοντας τη σκυτάλη από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο που μέρες τώρα επισείει τον ίδιο μπαμπούλα. Δεν είναι τυχαίο βέβαια ότι την ίδια στιγμή ο εκπρόσωπος της ΝΔ φρόντισε να ξεκαθαρίσει ότι το κόμμα του θα υπερψηφίσει τη νέα δανειακή σύμβαση και φυσικά το νέο μνημόνιο. Οι μάσκες βέβαια για τη ΝΔ έχουν πέσει προ πολλού και το θέατρο που παίζει εδώ και μέρες ο Αντ. Σαμαράς εμφανιζόμενος ως «σκληρός διαπραγματευτής» για χάρη των συνταξιούχων και των «απλών ανθρώπων», όπως είπε, μεγαλώνει περισσότερο την οργή του λαού. Δεν υπάρχουν όμως περιθώρια για αναμονές και αυταπάτες. Τα κόμματα που στηρίζουν την κυβέρνηση της πλουτοκρατίας, ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑ.Ο.Σ., έχουν πέσει με όλες τις δυνάμεις τους πάνω στο λαό, τον εκβιάζουν και τον τρομοκρατούν για να γονατίσει και υποταχθεί. Είναι ώρα να ορθώσει το ανάστημά του, να δείξει τη δύναμή του. Πρέπει να τιμωρήσει, να απομονώσει και να τσακίσει πολιτικά τα κόμματα που έβαλαν την υπογραφή τους στη νέα σφαγή του λαού. Να εμπιστευτεί το ΚΚΕ και την πολιτική του πρόταση για τη λαϊκή εξουσία. Γιατί φιλολαϊκή διέξοδος χωρίς ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων δεν υπάρχει.

Στα σκουπίδια οι εκβιασμοί τους

«Είναι ώρα δύσκολων αποφάσεων. Εχουμε να διαλέξουμε ανάμεσα σε αποφάσεις δύσκολες και σε αποφάσεις ακόμα πιο δύσκολες. Εχουμε, δυστυχώς, να διαλέξουμε ανάμεσα σε θυσίες και σε ακόμα μεγαλύτερες θυσίες, σε ασύγκριτα πιο μεγάλες θυσίες. Εχουμε να διαλέξουμε ανάμεσα σε ταπεινώσεις που υφίσταται μία χώρα, ένα έθνος ιστορικό και υπερήφανο και ακόμα μεγαλύτερες ταπεινώσεις...». Ολα μαζί τα έβαλε τα εκβιαστικά διλήμματα ο Ε. Βενιζέλος μετά τη συνεδρίαση του Γιούρογκρουπ, θέτοντας μάλιστα τελεσίγραφο στο λαό, μέχρι την επόμενη συνεδρίαση του οργάνου την ερχόμενη Τετάρτη, «να σκεφθεί και να κάνει μία οριστική στρατηγική επιλογή: Εάν βλέπουμε τη σωτηρία και το μέλλον της χώρας μέσα στην Ευρωζώνη». Η λαϊκή απάντηση δεν μπορεί παρά να είναι μία. Φτάνει πια! Απορρίπτουμε τα εκβιαστικά τους διλήμματα και την τρομοκρατία. Ο λαός δεν πρέπει να τους φοβηθεί ούτε να κάτσει ήσυχα να τον γδάρουν ζωντανό. Καμία σημασία δεν έχει αν αυτό θα γίνει μέσα ή έξω από το ευρώ, με ελεγχόμενη ή ανεξέλεγκτη χρεοκοπία. Αυτό που έχει ζωτική σημασία είναι να αποφασίσει ο λαός ότι δεν πρόκειται να κάνει άλλες θυσίες για χάρη της πλουτοκρατίας, για να γεμίζουν τα θησαυροφυλάκια των καπιταλιστών, ενώ ο ίδιος και τα παιδιά του βουλιάζουν στην απόλυτη φτώχεια και εξαθλίωση. Αντίθετα, οι μόνες θυσίες που πιάνουν τόπο είναι οι θυσίες στον ασταμάτητο ταξικό αγώνα για να ανατραπεί η κυβέρνηση του μαύρου μετώπου, να μην ψηφιστεί το νέο μνημόνιο και να γίνουν εκλογές, να κλιμακωθεί η λαϊκή αντεπίθεση με το βλέμμα σταθερά στην ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων. Ολα τα άλλα ο λαός πρέπει να τα ακούει βερεσέ.