«Είναι ώρα δύσκολων αποφάσεων. Εχουμε να διαλέξουμε ανάμεσα σε αποφάσεις δύσκολες και σε αποφάσεις ακόμα πιο δύσκολες. Εχουμε, δυστυχώς, να διαλέξουμε ανάμεσα σε θυσίες και σε ακόμα μεγαλύτερες θυσίες, σε ασύγκριτα πιο μεγάλες θυσίες. Εχουμε να διαλέξουμε ανάμεσα σε ταπεινώσεις που υφίσταται μία χώρα, ένα έθνος ιστορικό και υπερήφανο και ακόμα μεγαλύτερες ταπεινώσεις...». Ολα μαζί τα έβαλε τα εκβιαστικά διλήμματα ο Ε. Βενιζέλος μετά τη συνεδρίαση του Γιούρογκρουπ, θέτοντας μάλιστα τελεσίγραφο στο λαό, μέχρι την επόμενη συνεδρίαση του οργάνου την ερχόμενη Τετάρτη, «να σκεφθεί και να κάνει μία οριστική στρατηγική επιλογή: Εάν βλέπουμε τη σωτηρία και το μέλλον της χώρας μέσα στην Ευρωζώνη». Η λαϊκή απάντηση δεν μπορεί παρά να είναι μία. Φτάνει πια! Απορρίπτουμε τα εκβιαστικά τους διλήμματα και την τρομοκρατία. Ο λαός δεν πρέπει να τους φοβηθεί ούτε να κάτσει ήσυχα να τον γδάρουν ζωντανό. Καμία σημασία δεν έχει αν αυτό θα γίνει μέσα ή έξω από το ευρώ, με ελεγχόμενη ή ανεξέλεγκτη χρεοκοπία. Αυτό που έχει ζωτική σημασία είναι να αποφασίσει ο λαός ότι δεν πρόκειται να κάνει άλλες θυσίες για χάρη της πλουτοκρατίας, για να γεμίζουν τα θησαυροφυλάκια των καπιταλιστών, ενώ ο ίδιος και τα παιδιά του βουλιάζουν στην απόλυτη φτώχεια και εξαθλίωση. Αντίθετα, οι μόνες θυσίες που πιάνουν τόπο είναι οι θυσίες στον ασταμάτητο ταξικό αγώνα για να ανατραπεί η κυβέρνηση του μαύρου μετώπου, να μην ψηφιστεί το νέο μνημόνιο και να γίνουν εκλογές, να κλιμακωθεί η λαϊκή αντεπίθεση με το βλέμμα σταθερά στην ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων. Ολα τα άλλα ο λαός πρέπει να τα ακούει βερεσέ.