ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Να τιμωρήσουμε τους ενόχους

Εξήντα ένα νεκρούς θρηνεί η εργατική τάξη στη χώρα μας από τις αρχές της φετινής χρονιάς, σύμφωνα μόνο με τα επίσημα στοιχεία. Πάνω από έξι στους δέκα νεκρούς είναι εργάτες στον κλάδο των κατασκευών, στοιχείο που αποτυπώνει τη μακάβρια πλευρά του κόστους που πληρώνουν οι εργαζόμενοι για έργα, που, ούτως ή άλλως, ολοκληρώνονται με γνώμονα την εξυπηρέτηση του μεγάλου κεφαλαίου, από κάθε πλευρά. Ελάχιστες μέρες πριν, έχασε τη ζωή του στην οικοδομή ένας 59χρονος συνταξιούχος που ήταν αναγκασμένος να συνεχίζει να δουλεύει, αποτυπώνοντας με τον ίδιο του το θάνατο ποια είναι η «ενεργός γήρανση», που περιγράφουν ΕΕ, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.

Τη μηδαμινή σημασία, που δίνει το κεφάλαιο, οι κυβερνήσεις και τα κόμματά του στη ζωή και την υγεία του εργάτη, αποτυπώνουν οι άθλιες συνθήκες εργασίας που γενικεύονται καθημερινά στους τόπους δουλιάς. Σαν συνέπεια, πολλαπλασιάζονται διαρκώς οι κίνδυνοι που απειλούν τους εργαζόμενους, βαθαίνει η εκμετάλλευση, ενώ από τους αρμόδιους κρατικούς φορείς παραμένουν στο σκοτάδι οι πραγματικές συνέπειες στην υγεία των εργατοϋπαλλήλων από τις εργασιακές ανατροπές και τα ακανόνιστα ωράρια, αλλά και από την απασχόληση σε νέους κλάδους, όπως οι Τηλεπικοινωνίες και η Πληροφορική.

Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Για παράδειγμα, πότε και πώς παρενέβησαν οι αρμόδιοι μηχανισμοί του κράτους και ποια νομοθεσία επιτρέπει στην εργοδοσία της ΙΚΕΑ, όπου απασχολούνται 600 εργαζόμενοι, να μη διαθέτει ούτε μια νοσηλεύτρια στα καταστήματά της, να μην έχει συνεχή παρουσία στο χώρο ο γιατρός Εργασίας; Πότε και πόσοι έλεγχοι γίνονται στις υπόγειες βιοτεχνίες, όπου εργάτες κι εργάτριες - στη συντριπτική τους πλειοψηφία, μετανάστες εγκλωβισμένοι στην παρανομία και την τρομοκρατία - δουλεύουν 12 και 14 ώρες τη μέρα, χωρίς επαρκή φωτισμό και αερισμό, με τα πνευμόνια τους να γεμίζουν χνούδι και να εκτίθενται σε αρρώστιες; Ποιος υποχρέωσε τους εργοδότες να τηρούν λίστες με τους κινδύνους που διατρέχουν όσοι εργάζονται στα μαγαζιά τους; Πόσες φορές ερευνήθηκε και διαπιστώθηκε η κατάληξη τόσων και τόσων εργατών που ακρωτηριάζονται δουλεύοντας με σάπια μηχανήματα που κανείς δε συντηρούσε όπως έπρεπε;

Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμα και σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία υπάρχουν εκατοντάδες κενές οργανικές θέσεις στην Κοινωνική και Τεχνική Επιθεώρηση του ΣΕΠΕ. Δεν είναι τυχαίο ότι οι γιατροί Εργασίας δεν ξεπερνούν τους 80 πανελλαδικά, όταν μόνο στον ιδιωτικό τομέα οι εργαζόμενοι ξεπερνούν τα 2 εκατομμύρια. Τη συνειδητή αντεργατική επίθεση αποδεικνύουν, άλλωστε, και δυναμώνουν οι ίδιοι οι νόμοι που προωθούν ή ανέχονται τα κόμματα της ΕΕ, διαμορφώνοντας ένα εργασιακό περιβάλλον όλο και πιο επικίνδυνο. Οταν ο χρόνος εργασίας «διευθετείται» κατά τα συμφέροντα των επιχειρήσεων, η σωματική και ψυχική υγεία των εργαζομένων υπονομεύεται σχεδιασμένα. Οταν το ωράριο «απελευθερώνεται», όταν οι ανάγκες της «ανταγωνιστικότητας» «δικαιολογούν» την ελαστική απασχόληση και την εντατικοποίηση, τα «ατυχήματα» δεν μπορούν παρά να αποτελούν φυσικό επακόλουθο.

Το ρόλο του τιμωρού των ενόχων δεν μπορεί και δεν πρόκειται να αναλάβει άλλος, πέρα από τους ίδιους τους εργαζόμενους. Η ενίσχυση του ΚΚΕ στις ερχόμενες εκλογές δεν είναι μόνο μια «ηχηρή» και αποτελεσματική τιμωρία. Μπορεί και ν' ανοίξει το δρόμο για να μπει οριστικό τέρμα στα ίδια τα εγκλήματα.

Περί «Δημόκριτου»...

«Ο "Δημόκριτος" βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος του υπουργείου Ανάπτυξης», δήλωνε χτες ο υπουργός Δ. Σιούφας.

Περίπου την ίδια ώρα ο Σύλλογος Εργαζομένων είχε συνάντηση με την Αλέκα Παπαρήγα. Ενα από τα βασικά θέματα που έθεσε ήταν η παύση της λειτουργίας του πυρηνικού αντιδραστήρα που λειτουργούσε από το 1961 έως το 2004 και οι μετατάξεις που γίνονται στο ειδικευμένο προσωπικό που τον λειτουργούσε και μπορεί να τον επαναλειτουργήσει.

Οι καταγγελίες των εργαζομένων είναι πολύ συγκεκριμένες, αλλά ο Δ. Σιούφας επιμένει ότι «είναι, απόφασή μας να στηρίξουμε την περαιτέρω ανάπτυξή του, στο πλαίσιο της Εθνικής Στρατηγικής για την έρευνα»...

Κουβέντα δεν είπε ο υπουργός για τον πυρηνικό αντιδραστήρα και για την απομάκρυνση του ειδικευμένου προσωπικού. Αλλά αυτό ίσως οφείλεται σε μία από τις «απλές αρχές» στις οποίες βασίζεται η λειτουργία των ερευνητικών κέντρων ευθύνης του υπουργείου Ανάπτυξης, όπως ο ίδιος ο υπουργός είπε: «Η επίτευξη ικανοποιητικού βαθμού ερευνητικής, οικονομικής και λειτουργικής βιωσιμότητας».

Ισως η λειτουργία του πυρηνικού αντιδραστήρα να εναντιώνεται στην επιδιωκόμενη «βιωσιμότητα»...

Επιζήμιος και επικίνδυνος ανταγωνισμός

Περιχαρής δήλωσε χτες ο Γ. Αλογοσκούφης για την πώληση του 20% του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου, κατεβάζοντας το ποσοστό του δημοσίου κάτω από το 50%. Ο υπουργός δε χάρηκε μόνο για τα 500 εκατ. που θα πάνε στους μεγάλους δανειστές του Δημοσίου για το χρέος, αλλά γιατί πλέον «το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο καθίσταται πλέον μια ιδιωτική πολυμετοχική τράπεζα». Το εξοργιστικό όμως ότι είναι αναμασάει και πάλι το παραμύθι του ανταγωνισμού, ότι δηλαδή τώρα το ΤΤ «μπορεί με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα να επιτελεί το ρόλο του ως τράπεζα των μικροαποταμιευτών και των μικροεπενδυτών και να συμβάλλει στον ανταγωνισμό στο τραπεζικό μας σύστημα». Το έργο το έχουμε ξαναδεί και το έχουμε βαρεθεί. Τα ίδια μας έλεγαν και οι προκάτοχοί του όταν ξεκινούσαν τη μετοχοποίηση του ΟΤΕ και τώρα ο ΟΤΕ είναι μια ιδιωτική εταιρεία έτοιμη να πουληθεί σε ξένο «στρατηγικό επενδυτή». Από πού και ως πού ο ανταγωνισμός είναι «καλό πράγμα» για τους λαϊκούς καταναλωτές;

Ναυπηγεία δικομματικής συμπαιγνίας

Η χτεσινή εμφάνιση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά δείχνει με τρόπο χαρακτηριστικό ότι το παιχνίδι της δικομματικής απάτης δεν έχει όρια θράσους. Εμφανίστηκε λοιπόν ο Γ. Παπανδρέου να καταγγέλλει την πολιτική απολύσεων εργαζομένων που εφαρμόζει η διοίκηση των Ναυπηγείων κινδυνολογώντας και από πάνω λέγοντας ότι οι απολύσεις που σήμερα είναι 12, μπορεί να γίνουν και 300... Αυτό που δεν είπε όμως, είναι πως το Ναυπηγείο πουλήθηκε στους Γερμανούς το 2001 επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ στην οποία ήταν και ο ίδιος υπουργός.

Αυτή είναι η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων, του ξεπουλήματος του εθνικού πλούτου, της άνευ όρων παράδοσης στο μεγάλο κεφάλαιο της οικονομικής ζωής του τόπου, στην οποία συμφωνούν και αλληλοσυμπληρώνονται ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. «Είμαστε εδώ - είπε ο Γ. Παπανδρέου - για να στηρίξουμε, για να δράσουμε άμεσα». Προφανώς, όταν λέει «να δράσουμε» εννοεί παραπέρα παράδοση στα συμφέροντα των πολυεθνικών. Εξάλλου, έστειλε και προς αυτή την κατεύθυνση μήνυμα, διεκδικώντας από την κυβέρνηση για λογαριασμό της γερμανικής εταιρείας την καταβολή 200 εκατομμυρίων ευρώ για «δεδουλευμένες εργασίες». Το ποσό αυτό έχει παγώσει λόγω της γνωστής διαμάχης με τους Γερμανούς για την παράδοση ή μη του υποβρυχίου που... γέρνει.

Σε ποιους άραγε απευθύνεται; Ισως το δικαίωμα γι' αυτό το απύθμενο θράσος να το αντλεί και από μερίδα των εργαζομένων -χειροκροτητών στα Ναυπηγεία, οι οποίοι έχοντας προσδεθεί στο άρμα της χειραγώγησής τους είτε με τον ένα είτε με τον άλλο εταίρο του δικομματισμού, συνεχίζουν να επενδύουν της ζωή τους σε αυταπάτες. Το οδυνηρό αυτό θέατρο για τη ζωή των εργαζομένων πρέπει να σταματήσει. Μπορούν να το κάνουν με την ψήφο τους αποδυναμώνοντας τόσο τη ΝΔ όσο και το ΠΑΣΟΚ και ενισχύοντας το ΚΚΕ.

Με τζίρο 1,5 εκατ.

Τα στοιχεία για την πορεία των μικρών επιχειρήσεων είναι λιγοστά σε σχέση με αυτά για τις μεγαλύτερες, αλλά αρκούν για να ξεδιπλωθεί μια εικόνα αυξανόμενης χειροτέρευσης της οικονομικής τους θέσης. Κάτι για το οποίο αδιαφορεί πλήρως η κυβέρνηση, η οποία με τη στάση της δημιουργεί ένα πολιτικό παράδοξο: Από τη μία απαριθμεί δεκάδες «θετικές» ρυθμίσεις για αυτές τις επιχειρήσεις και τους αυτοαπασχολούμενους και από την άλλη αυτοί ...επιμένουν να χάνουν από τον τζίρο, τα κέρδη, τις συνθήκες δουλιάς.

Η κυβέρνηση όμως δε δημιουργεί μόνο παράδοξα. Κάνει και «πλάκα» με τους αυτοαπασχολούμενους, τους μικρούς επαγγελματίες, βιοτέχνες και εμπόρους. Γιατί μόνο ως «πλάκα» - που βεβαίως δεν προκαλεί γέλια στους θιγόμενους - μπορούν να εκληφθούν μέτρα όπως αυτό που επισήμανε, σχετικά με τον νέο «αναπτυξιακό νόμο», ο υπουργός Ανάπτυξης Δ. Σιούφας. Σε μια εκτεταμένη δήλωσή του, ανάμεσα σε άλλα, λοιπόν επισήμανε τα νέα μέτρα που πάρθηκαν για να εντάσσονται οι πολύ μικρές επιχειρήσεις στον αναπτυξιακό νόμο. Ποιο είναι το μέτρο; Τώρα μπορούν να ενταχθούν πολύ μικρές μεταποιητικές επιχειρήσεις με τζίρο ...1,5 εκατ. ευρώ, από 3 εκατ. που ίσχυε μέχρι τώρα. Ενδιαφερόμενους είναι σίγουρα ότι θα βρουν. Μόνο που δε θα έχουν καμιά σχέση με αυτό που στη χώρα μας λέμε μικρές επιχειρήσεις...