ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Πέμπτη 12 Γενάρη 2006
Σελ. /40
Η αντίφαση

Γρηγοριάδης Κώστας

Η πλειονότητα των πολιτών και των πολιτικών δυνάμεων αναγνωρίζει την ανάγκη συνταγματικής αναθεώρησης και οι πολίτες αξιώνουν αλλαγές παντού, σημείωσε τις προάλλες ο Κ. Καραμανλής, εξερχόμενος του Προεδρικού Μεγάρου. Και σε ό,τι αφορά την εκτίμηση, ότι πολύ λίγοι είναι ευχαριστημένοι από την υπάρχουσα σήμερα κατάσταση στη χώρα - γενικότερα και όχι μόνο για το Σύνταγμα - δεν έχουμε αντίρρηση. Πράγματι, έτσι έχουν τα πράγματα. Από κει και πέρα, όμως, τα πράγματα διαφέρουν και, μάλιστα, ριζικά. Για παράδειγμα, η «πλειονότητα των πολιτών», δηλαδή, τα εργαζόμενα και λαϊκά στρώματα, επιθυμούν αλλαγές, που θα βελτιώσουν τους όρους ζωής και εργασίας. Η κυβέρνηση της ΝΔ, όμως, μαζί με το συμπορευόμενο στον ίδιο ευρωμονόδρομο ΠΑΣΟΚ, θέλουν και προωθούν αντεργατικές και αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις, τόσο για το Σύνταγμα, όσο και τη δημόσια ζωή γενικότερα. Και η αντίφαση αυτή γίνεται κάθε μέρα και περισσότερο φανερή, παρά τα όσα μετέρχονται για να την αποκρύψουν και να θολώσουν τα νερά.

Στοχοπροσηλωμένη προβολή

Αμείωτη συνεχίζεται η δικομματική κυριαρχία στα δελτία ειδήσεων των ιδιωτικών και των κρατικών τηλεοπτικών καναλιών, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης και αφορούν στην περίοδο 15 έως 30 Νοέμβρη 2005. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν τα στοιχεία που αφορούν στο «Μέγκα». Σύμφωνα με αυτά, το ΚΚΕ προβλήθηκε σε ποσοστό 0,7% του συνολικού χρόνου πολιτικής ειδησεογραφίας, ο ΣΥΝ σε 1,1% και το ΛΑΟΣ του Καρατζαφέρη σε 2,6%, ενώ το υπόλοιπο ποσοστό (95,6%) αφιερώθηκε στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.

Οπως βλέπετε, είναι πλήρως στοχοπροσηλωμένη η κατανομή της προβολής από τους «έχοντες και κατέχοντες» την εξουσία της τηλεοπτικής επικοινωνίας και «ενημέρωσης». Ακόμη και στις «λεπτομέρειές» της, π.χ. στην προβολή του Καρατζαφέρη. Και, βέβαια, έχοντας πάντα το ΚΚΕ στην τελευταία θέση, ελάχιστα πάνω από το μηδέν...

Εγκληματική ευθύνη

Στα 13ο - 28ο Δημοτικά Σχολεία Πάτρας, σε ένα κτίριο κατασκευασμένο πριν το 1960 που βρίσκεται σε απόσταση 30 μέτρων από ρήγμα, τα παιδιά κάνουν μάθημα πάνω σε μια ωρολογιακή βόμβα. Το υπουργείο Παιδείας ισχυρίζεται ότι ενήργησε άμεσα. Τι είπε; Διέταξε να εκκενωθεί το σχολείο!

Πού θα πάνε να κάνουν μάθημα τα παιδιά, έστω και προσωρινά, πού θα φτιαχτεί και πότε καινούριο σχολείο, υπάρχει δυνατότητα να ενισχυθεί, να θωρακιστεί αντισεισμικά το υπάρχον κτίριο...; Σ' όλα αυτά τα ερωτήματα γονείς και μαθητές δεν έλαβαν καμιά απάντηση. Απλώς, τους είπαν «αδειάστε μας τη γωνιά», χωρίς να τους ενδιαφέρει πού και κάτω από ποιες συνθήκες θα στεγαστούν οι μαθητές, μόνο και μόνο για να μην πέσει καμιά μέρα το ταβάνι στο κεφάλι των μαθητών και... πληρώνουν τότε το πολιτικό κόστος. Μάλιστα, έχουν το θράσος να ρίχνουν την ευθύνη στους γονείς που αρνούνται να κάνουν νομάδες, από κτίριο σε κτίριο, τα παιδιά τους και ζητούν άμεσα την ανέγερση σχολείου. Δε φτάνει να πούμε «ντροπή». Η κυβέρνηση έχει ατόφια εγκληματική ευθύνη.

Η «αποτίμηση» της ανθρώπινης ζωής

Η πληροφορία δημοσιεύτηκε στα χτεσινά «Νέα», είχε πηγή το Πανεπιστήμιο Κολούμπια των ΗΠΑ και αφορούσε σε στατιστικά στοιχεία για το οικονομικό κόστος του πολέμου στο Ιράκ. Μεταξύ άλλων σημειώνεται: «Αξία νεκρών στρατιωτών (Στατιστική Αξία Ζωής 6,1 εκατομμύρια δολάρια, υπολογισμένη από την Υπηρεσία Προστασία Περιβάλλοντος): $13,4 δισ.».

Ακριβώς έτσι «μετρά» τα «χαμένα πιόνια» ο αμερικανικός «ακαδημαϊσμός»: Ψυχρά, κυνικά, αγοραία. Οχι πως περιμέναμε κάτι διαφορετικό. Κανένα εκμεταλλευτικό σύστημα δεν παραδέχτηκε την απροσμέτρητη αξία της ανθρώπινης ζωής. Απλώς, ο καπιταλισμός μετέτρεψε αυτή την πραγματικότητα σε «επιστήμη». Κατά τ' άλλα, θα είχε ένα ενδιαφέρον να μαθαίναμε και τα «κριτήρια» που χρησιμοποιήθηκαν για την «αποτίμηση» της ζωής των φαντάρων - μισθοφόρων (αυτό το «0,1» χωνεύεται ακόμη πιο δύσκολα) και πώς εμπλέκεται η... Υπηρεσία Προστασίας Περιβάλλοντος..!

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Κλιμάκωση της επίθεσης

Οι προκλητικές αξιώσεις των βιομηχάνων για πάγωμα των μισθών αρχικά τουλάχιστον σε τέσσερις νομούς της χώρας, οι δήθεν προτάσεις τους προς αντιμετώπιση της ανεργίας, για μείωση των ασφαλιστικών εισφορών και μείωση των μισθών μέσω της κατάργησης των επιδομάτων πολυετίας συνιστούν κλιμάκωση της αντεργατικής επίθεσης. Μια επίθεση που εξελίσσεται στη βάση του τελευταίου αντεργατικού νόμου για κατάργηση του οχτάωρου, μείωση του κόστους των υπερωριών, ελαστικοποίηση του χρόνου εργασίας, τον οποίο ψήφισε το περασμένο καλοκαίρι η κυβέρνηση.

Πατάει, ταυτόχρονα, σε όλο το αντεργατικό νομοθετικό πλέγμα που προώθησε τα προηγούμενα χρόνια και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Πυρήνας όλης αυτής της επίθεσης είναι η επιδίωξη για ολοένα αυξανόμενη εκμετάλλευση. Στόχος τους ο φτηνός εργάτης. Ενας εργάτης, που κάθε μέρα θα μεγιστοποιεί τα ήδη υψηλά κέρδη των επιχειρήσεων. Και που αποδυναμωμένος από την έλλειψη των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, θα εξαναγκάζεται στην ατομική διαπραγμάτευση για το μεροκάματο και τους όρους εργασίας.

Η όξυνση της εργοδοτικής προκλητικότητας εκδηλώνεται ταυτόχρονα σε ένα πολιτικό πλαίσιο όπου κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση «συναγωνίζονται» για το ποιος από τους δύο θα φανεί πιο αρεστός στην άρχουσα τάξη, ποιος είναι πιο ικανός να προωθήσει τα άμεσα και μακροπρόθεσμα συμφέροντά της. Και, βέβαια, η προκλητικότητα αυτή δεν είναι άσχετη με το γεγονός ότι ο ΣΕΒ και οι ηγεσίες των άλλων εργοδοτικών οργανώσεων νιώθουν σίγουρα τα νώτα τους από την πλευρά της ΓΣΕΕ. Η πλειοψηφία της οποίας όχι μόνο δεν απέρριψε τις προκλητικές αξιώσεις τους, αλλά έσπευσε να δηλώσει συμμετοχή στο διάλογο μέσα από την Εθνική Επιτροπή Απασχόλησης. Και όχι μόνο αυτό. Αλλά μία μέρα πριν τη δεύτερη συνάντηση με τους εργοδότες, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ παρουσίαζε προτάσεις για την αντιμετώπιση της ανεργίας και την αύξηση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων, ανάλογες με τις προτάσεις και τους «προβληματισμούς» του ΣΕΒ.

Στο φόντο αυτό, η κυβέρνηση, σαν «έτοιμη από καιρό», έπιασε το μπαλάκι και έσπευσε να δηλώσει ότι τα θέματα αυτά θα συζητηθούν στα πλαίσια της Εθνικής Επιτροπής Απασχόλησης. Στην ίδια Επιτροπή θα εξεταστεί η αξίωση των τραπεζιτών για τη λειτουργία των επιχειρήσεών τους και την κυριακάτικη αργία.

Οι εξελίξεις αυτές βάζουν την εργατική τάξη και τα συνδικάτα σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Κάθε υποχώρηση αυτή τη στιγμή, κάθε συζήτηση με τον ΣΕΒ για τις αξιώσεις του, ισοδυναμεί με προδοσία. Οι εργαζόμενοι, τα συνδικάτα τους, ούτε και ως σκέψη δεν μπορούν να αποδεχτούν την κατάργηση της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης, το πάγωμα των κατώτερων μισθών, την επιβολή ειδικών αντεργατικών καθεστώτων σε περιοχές, σε κλάδους και επιχειρήσεις.

Η προκλητικότητα του ΣΕΒ, η απαράδεκτη στάση της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ πρέπει να πάρουν απάντηση. Οι ταξικές δυνάμεις, τα ταξικά συνδικάτα, πρέπει να μπούνε μπροστά. Οχι μόνο να περιφρουρήσουν τις συλλογικές συμβάσεις, αλλά μέσα από μια πλατιά καμπάνια ενημέρωσης των εργαζομένων να δώσουν τη μάχη για την υπογραφή της νέας Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, των κλαδικών και επιχειρησιακών συμβάσεων προβάλλοντας το διεκδικητικό πλαίσιο του ΠΑΜΕ. Απαιτώντας σθεναρά και με όλα τα μέσα την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών τους.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ