Οι προκλητικές αξιώσεις των βιομηχάνων για πάγωμα των μισθών αρχικά τουλάχιστον σε τέσσερις νομούς της χώρας, οι δήθεν προτάσεις τους προς αντιμετώπιση της ανεργίας, για μείωση των ασφαλιστικών εισφορών και μείωση των μισθών μέσω της κατάργησης των επιδομάτων πολυετίας συνιστούν κλιμάκωση της αντεργατικής επίθεσης. Μια επίθεση που εξελίσσεται στη βάση του τελευταίου αντεργατικού νόμου για κατάργηση του οχτάωρου, μείωση του κόστους των υπερωριών, ελαστικοποίηση του χρόνου εργασίας, τον οποίο ψήφισε το περασμένο καλοκαίρι η κυβέρνηση.

Η όξυνση της εργοδοτικής προκλητικότητας εκδηλώνεται ταυτόχρονα σε ένα πολιτικό πλαίσιο όπου κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση «συναγωνίζονται» για το ποιος από τους δύο θα φανεί πιο αρεστός στην άρχουσα τάξη, ποιος είναι πιο ικανός να προωθήσει τα άμεσα και μακροπρόθεσμα συμφέροντά της. Και, βέβαια, η προκλητικότητα αυτή δεν είναι άσχετη με το γεγονός ότι ο ΣΕΒ και οι ηγεσίες των άλλων εργοδοτικών οργανώσεων νιώθουν σίγουρα τα νώτα τους από την πλευρά της ΓΣΕΕ. Η πλειοψηφία της οποίας όχι μόνο δεν απέρριψε τις προκλητικές αξιώσεις τους, αλλά έσπευσε να δηλώσει συμμετοχή στο διάλογο μέσα από την Εθνική Επιτροπή Απασχόλησης. Και όχι μόνο αυτό. Αλλά μία μέρα πριν τη δεύτερη συνάντηση με τους εργοδότες, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ παρουσίαζε προτάσεις για την αντιμετώπιση της ανεργίας και την αύξηση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων, ανάλογες με τις προτάσεις και τους «προβληματισμούς» του ΣΕΒ.

Οι εξελίξεις αυτές βάζουν την εργατική τάξη και τα συνδικάτα σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Κάθε υποχώρηση αυτή τη στιγμή, κάθε συζήτηση με τον ΣΕΒ για τις αξιώσεις του, ισοδυναμεί με προδοσία. Οι εργαζόμενοι, τα συνδικάτα τους, ούτε και ως σκέψη δεν μπορούν να αποδεχτούν την κατάργηση της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης, το πάγωμα των κατώτερων μισθών, την επιβολή ειδικών αντεργατικών καθεστώτων σε περιοχές, σε κλάδους και επιχειρήσεις.

Η προκλητικότητα του ΣΕΒ, η απαράδεκτη στάση της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ πρέπει να πάρουν απάντηση. Οι ταξικές δυνάμεις, τα ταξικά συνδικάτα, πρέπει να μπούνε μπροστά. Οχι μόνο να περιφρουρήσουν τις συλλογικές συμβάσεις, αλλά μέσα από μια πλατιά καμπάνια ενημέρωσης των εργαζομένων να δώσουν τη μάχη για την υπογραφή της νέας Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, των κλαδικών και επιχειρησιακών συμβάσεων προβάλλοντας το διεκδικητικό πλαίσιο του ΠΑΜΕ. Απαιτώντας σθεναρά και με όλα τα μέσα την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών τους.