Η κυβέρνηση, αλλά και η ΝΔ, προπαγανδίζουν το «νέο εθνικό στόχο», την «πραγματική σύγκλιση» με την Ευρωπαϊκή Ενωση, (ΕΕ). Για «σύγκλιση» μιλά και ο ΣΥΝ, προβάλλοντας μια διαφορετική πολιτική διαχείρισης, ανεδαφική, αφού η στρατηγική του, περί πολιτικής ενοποίησης της ΕΕ, με κοινωνικό πρόσωπο, για την ΕΕ είναι απραγματοποίητη. Κεφάλαιο και φιλολαϊκή πολιτική δε συμβιβάζονται.

Με ποια, όμως, πραγματικότητα στην ΕΕ επιδιώκουν να «συγκλίνουμε»; Ο «Κυριακάτικος Ριζοσπάστης», αποκαλύτει ότι η πολιτική για τη «σύγκλιση» θα φέρει τα χειρότερα για την εργατική τάξη και τ' άλλα λαϊκά στρώματα, αποδεικνύοντας τη ζοφερή πραγματικότητα που διαμορφώνεται στην ΕΕ, στα κράτη - μέλη της. Ακριβώς γι' αυτό χρειάζεται επειγόντως άλλη ρότα, απεγκλωβισμός από τα κόμματα του ευρωμονόδρομου και αποφασιστική ενίσχυση του ΚΚΕ, συγκρότηση του λαϊκού μετώπου.

Σήμερα θα αναφερθούμε στα ζητήματα των δημοκρατικών δικαιωμάτων και λαϊκών ελευθεριών, τα οποία περιστέλλονται με την πολιτική της λεγόμενης καταπολέμησης της τρομοκρατίας, αλλά και στην αντιδραστικότητα της ΕΕ, όπως αυτή εκφράζεται σε βάρος ακόμα και πολιτικών φορέων και ιδεολογιών. Χρησιμοποιώντας ακόμη και στοιχεία της Εκθεσης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (ΕΚ) σχετικά με την κατάσταση των θεμελιωδών δικαιωμάτων στην ΕΕ κατά το 2002.

Από την εισαγωγή ακόμα της Εκθεσης δεν αφήνονται περιθώρια για παρερμηνείες:«Η κατάσταση στα 15 κράτη - μέλη είναι από πολλές απόψεις ανησυχητική, ενώ σημειώθηκε ακόμη και κάποια οπισθοδρόμηση σε ορισμένους τομείς».

Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμα και οι κυρίαρχες δυνάμεις της ΕΕ (όπως εκπροσωπούνται και στην Επιτροπή Ελευθεριών και Δικαιωμάτων των Πολιτών, Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων που συνέταξε την Εκθεση για λογαριασμό του ΕΚ) επιδίδονται σε συχνές αναφορές για: Παρακολουθήσεις και αναίτιες συλλήψεις με πρόσχημα την καταπολέμηση της «τρομοκρατίας» και με βάση τους «τρομονόμους» που ψηφίστηκαν στα κράτη - μέλη. Συνεργασία με τους κατασταλτικούς μηχανισμούς των ΗΠΑ και προώθηση του ηλεκτρονικού φακελώματος. Βασανιστήρια και θάνατοι από ξυλοδαρμούς που υπέστησαν κρατούμενοι. Αστυνομική βία και σωφρονιστήρια - κολαστήρια. Χιλιάδες εργατικά ατυχήματα. Παιδική εκμετάλλευση. Χαμηλοί μισθοί. Ψυχολογική κατάρρευση όσων χιλιάδων απολύονται, λόγω των διαβόητων «αναδιαρθρώσεων». Μακροχρόνια παραμονή τους στην ανεργία. Η κατώτερη θέση της γυναίκας. Πετσόκομμα των παροχών Υγείας, Πρόνοιας και Ασφάλισης. Ηλικιωμένοι που πρέπει να εργάζονται ακόμα και στα στερνά τους. Ρατσισμός και ξενοφοβία.

Σημειώστε ότι οι συντάκτες της Εκθεσης κυρίως αναλώνονται σε κροκοδείλια δάκρυα ψευτοδημοκρατικής ευαισθησίας, παραβλέποντας σημαντικές «σκοτεινές» πρακτικές και αποφάσεις.

Το ΕΚ, αναφερόμενο στην καταπολέμηση της λεγόμενης διεθνούς τρομοκρατίας, σημειώνει ότι οι νομοθεσίες, που θεσπίζονται σε αυτό το πλαίσιο, συμβάλλουν στην ανάπτυξη ενός κλίματος αυξανόμενης νομικής ανασφάλειας. «Αυτό αποδεικνύεται ειδικότερα από το παράδειγμα της Μεγάλης Βρετανίας, όπου μετά την ψήφιση του νόμου "Antiterrorism, Crime and Security Act" του 2001, επιτρέπεται η κράτηση χωρίς αποδείξεις και χωρίς δίκη. Ο νόμος αυτός ...φαίνεται, εξάλλου, να εφαρμόζεται με τρόπο καταχρηστικό, αφού από 604 συλλήψεις που πραγματοποιήθηκαν βάσει αυτού από τις 11/9/2001 μόνον τρεις είχαν ως αποτέλεσμα την απαγγελία κατηγοριών σχετικών με την τρομοκρατία».

Επεξηγεί ότι η νέα βρετανική νομοθεσία κατά της τρομοκρατίας, απονέμει στον υπουργό Εσωτερικών διευρυμένες εξουσίες σύλληψης και κράτησης αλλοδαπών υπηκόων που θεωρούνται ύποπτοι ως τρομοκράτες, κατά παρέκκλιση του άρθρου 5 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (η Βρετανία έκανε αίτηση παρέκκλισης της Σύμβασης για περιπτώσεις πολέμου ή «δημοσίου κινδύνου»).

Αλλά και στην Ιρλανδία «μετά την έγκριση του νόμου "Criminal justice (Terrorist Offences) Bill" του 2002, τα όρια μεταξύ της δημόσιας τάξης και των τρομοκρατικών αδικημάτων καταργήθηκαν σε μεγάλο βαθμό, καθώς κάθε αδίκημα που διαπράττεται με πρόθεση "να ασκηθούν μη προσήκουσες πιέσεις στην κυβέρνηση, ώστε να πράξει ή να μην πράξει κάτι" εξομοιώνεται πλέον με τρομοκρατική πράξη. Σύμφωνα με τη "Διεθνή Ομοσπονδία για τα ανθρώπινα δικαιώματα" πρόκειται για ποινικοποίηση των κοινωνικών κινημάτων».

Γενικά, το ΕΚ διαπιστώνει «επέκταση των εξουσιών των υπηρεσιών καταστολής»: «Για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας η Αστυνομία εξουσιοδοτείται να χρησιμοποιεί τεχνικές των υπηρεσιών πληροφοριών των ενόπλων δυνάμεων, όπως η χρήση μυστικών πρακτόρων ή η παρακολούθηση των επικοινωνιών. Αυτό ισχύει ειδικότερα στην Αυστρία, στο Βέλγιο και τη Γερμανία. Στο Βέλγιο, ο νόμος του Ιανουαρίου 2003 νομιμοποιεί τις μεθόδους αυτές, οι οποίες ενέχουν ιδιαίτερα σοβαρούς κινδύνους παραβίασης της προσωπικής ζωής ή των δικαιωμάτων υπεράσπισης. Το γεγονός είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό, δεδομένου ότι η χρήση των μεθόδων αυτών είναι προληπτική, δηλαδή εφαρμόζεται προτού διαπιστωθεί ουσιαστικό αδίκημα».

Το ΕΚ καταγράφει ως πρόσθετα μέτρα καταπολέμησης της τρομοκρατίας που πάρθηκαν στην ΕΕ και τα ακόλουθα: Σύσταση ειδικών αρχών ειδικευμένων στη δίωξη τρομοκρατικών αδικημάτων. Λήψη ειδικών μέτρων που περιορίζουν τα δικαιώματα υπεράσπισης. Δυνατότητα διεξαγωγής έρευνας εκτός των νόμιμων ωρών. Ερευνα των αυτοκινήτων. Ερευνες αποσκευών στη Γαλλία (νόμος για την «εσωτερική ασφάλεια»). Επιμήκυνση της διάρκειας της μέγιστης προθεσμίας για τη διεξαγωγή προκαταρκτικών ερευνών στην Ιταλία. Περιορισμός της ελευθερίας επιλογής δικηγόρου στην Ισπανία και την Ελλάδα.

Στο κεφάλαιο της έκθεσης με τον προαναφερόμενο τίτλο, το ΕΚ σημειώνει ότι «η αναγκαιότητα καταπολέμησης της τρομοκρατίας έχει ως αποτέλεσμα την αυξημένη διεθνή συνεργασία. Ωστόσο, η συνεργασία με κράτη που εφαρμόζουν διαφορετικά και λιγότερο υψηλά πρότυπα από αυτά που ισχύουν στην ΕΕ είναι δυνατόν να θέσει σε κίνδυνο την προστασία των θεμελιωδών δικαιωμάτων (εκτός της θανατικής ποινής, ο κίνδυνος βασανιστηρίων, η ανυπαρξία δίκαιης δίκης, η μη τήρηση του δικαιώματος ασύλου). Χαρακτηριστικά παραδείγματα των κινδύνων αυτών συνιστούν η δικαστική συνεργασία με τις ΗΠΑ και το αίτημα διαβίβασης προσωπικού χαρακτήρα».

Χαρακτηρίζει ως το «κυριότερο εμπόδιο» στη «συνεργασία» με τις ΗΠΑ τη διατήρηση εκεί της θανατικής ποινής. «Από την άποψη αυτή πρόβλημα δημιουργεί η κατάσταση των Ευρωπαίων κρατουμένων που συνελήφθησαν στο Αφγανιστάν και κρατούνται επί του παρόντος στη βάση του Γκουαντανάμο. Το θέμα αφορά έξι κράτη - μέλη, καθώς περίπου δεκαπέντε μαχητές του καθεστώτος των Ταλιμπάν είναι ευρωπαϊκής καταγωγής». Το ΕΚ και οι ενστάσεις που εξέφρασε ξεπεράστηκαν από τις εξελίξεις. Με την «τρομοσυμφωνία» ανάμεσα σε ΕΕ και ΗΠΑ που υπογράφτηκε τον Ιούνη στην Ουάσιγκτον μεταξύ Μπους, Πρόντι και Σημίτη (ως προεδρεύων της ΕΕ) δίνεται στις Αρχές η δυνατότητα να παραδίδουν υπόπτους στις ΗΠΑ, ακόμα και αν πρόκειται να εκτελεστούν.