ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Συνένοχοι για το βίαιο ξεκλήρισμα

Γρηγοριάδης Κώστας

«Οι διαδηλώσεις και οι απεργίες φταίνε, να καταργηθούν!», «το παρεμπόριο και οι μετανάστες φταίνε, να εκδιωχθούν!», «το εργατικό κόστος (μισθολογικό και μη μισθολογικό) φταίει, να πέσουν οι μισθοί και οι ασφαλιστικές εισφορές», «να υπάρξει ευελιξία στο ωράριο λειτουργίας και βέβαια στις εργασιακές σχέσεις». Αυτά έλεγαν εδώ και δεκαετίες «εν χορώ» οι συνδικαλιστικές ηγεσίες της ΓΣΕΒΕΕ και της ΕΣΕΕ, που τώρα ωρύονται για την πλήρη απελευθέρωση του ωραρίου και την κατάργηση της αργίας της Κυριακής, που βάζουν ταφόπλακα στα μικρομάγαζα και στις «μονοπρόσωπες» επιχειρήσεις των αυτοαπασχολούμενων. Ορκίζονταν μονότονα στο ελεύθερο εμπόριο και στον ελεύθερο ανταγωνισμό, γνωρίζοντας βέβαια ότι ο ελεύθερος ανταγωνισμός γεννά τα μονοπώλια και τα καρτέλ που συντρίβουν τα μικρά εμπορικά καταστήματα, αλλά έτρεφαν και καλλιεργούσαν ψευδαισθήσεις ότι θα διασώζονταν συμμαχώντας με τα μεγαθήρια του λιανεμπορίου. Αυτός είναι ο λόγος που ποτέ δεν αντιτάχθηκαν στα πολυκαταστήματα και τα «Μall», ενώ την ίδια στιγμή έριχναν στάχτη στα μάτια των μικρεμπόρων και των λαϊκών στρωμάτων ρίχνοντας την ευθύνη είτε στις διαδηλώσεις είτε στους μετανάστες είτε στο «άκαμπτο» νομοθετικό πλαίσιο, κ.ο.κ. Τώρα που οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι επιχειρούν να βγουν από την κρίση με τις μικρότερες απώλειες, ενισχύοντας τη θέση τους και τα μερίδια αγοράς, οδηγώντας, εκτός των άλλων, στην ασφυξία και το «θάνατο» τα μικρομάγαζα, τώρα οι εν λόγω ηγεσίες «εξεγείρονται» και αντιδρούν. Πολύ αργά για - κροκοδείλια - δάκρυα. Είναι συνυπεύθυνοι και συνένοχοι για το εκ προμελέτης έγκλημα, για το βίαιο ξεκλήρισμα των μικρομάγαζων και τη μετατροπή των εργαζομένων σε σύγχρονους δούλους των πολυεθνικών. Η μόνη διέξοδος βρίσκεται στην κοινή δράση των αυτοαπασχολούμενων με τους εργατοϋπαλλήλους και τη φτωχή αγροτιά με καθαρό προσανατολισμό τη ρήξη με τα μονοπώλια και την ανατροπή της οικονομικής και πολιτικής εξουσίας τους.

Χωρίς φάρμακα, θεραπεία και θέρμανση

Τη Δευτέρα οι ασθενείς ενός κτιρίου του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Ρίου έμειναν χωρίς θέρμανση. Οι νεφροπαθείς που πήγαιναν από τις 6 το πρωί για αιμοκάθαρση, ξεπάγιασαν κυριολεκτικά, ενώ τόσο κατά τη διάρκεια της αιμοκάθαρσης, όσο και μετά χρειάζονται ιδιαίτερα υψηλές θερμοκρασίες.

Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί πως πρόκειται για ένα τυχαίο - πολύ περισσότερο μεμονωμένο - περιστατικό: Τα τελευταία χρόνια οι κρατικές δαπάνες για το δημόσιο τομέα Υγείας - Πρόνοιας έχουν μειωθεί σε βαθμό που να κινδυνεύουν και ανθρώπινες ζωές. Ταυτόχρονα, η όλο και μεγαλύτερη εξάρτηση των νοσοκομείων και των άλλων δομών Υγείας από επιχειρηματικούς ομίλους έχει ως συνέπεια οι τελευταίοι να εκβιάζουν και να αφήνουν τα νοσοκομεία πότε χωρίς φάρμακα, πότε χωρίς αναλώσιμα υλικά, πότε χωρίς πετρέλαιο. Ακόμη και το ρεύμα έχει κοπεί σε προνοιακά ιδρύματα, όπου νοσηλεύονται άτομα με αναπηρία και χρόνιες παθήσεις!

Ποιος φταίει γι' αυτή την κατάσταση; Φταίει η «διαφθορά» και το «πάρτι υγείας»; Φταίνε οι ασθενείς ή οι υγειονομικοί; Τα μέτρα και των τελευταίων κυβερνήσεων, στο όνομα του «εξορθολογισμού» και της καλής διαχείρισης, πάρθηκαν για να αναβαθμίσουν τις δημόσιες υπηρεσίες Υγείας και να τις απαλλάξουν από τη «σπατάλη»;

Φυσικά και όχι. Αντίθετα, πάρθηκαν γιατί και οι δημόσιες δομές Υγείας λειτουργούν με κριτήριο το κόστος και όχι τις λαϊκές ανάγκες, ενώ οι επιχειρήσεις, η κυβέρνηση, η ΕΕ θέλουν να ανοίξει η αγορά της Υγείας για καπιταλιστικές επενδύσεις στις πλάτες ασθενών, ασφαλισμένων, υγειονομικών.

Θέλουν σύγχρονους δούλους

Ούτε ανάσα δεν επιτρέπεται να παίρνουν οι εργαζόμενοι αν πέφτει η παραγωγικότητα και η ανταγωνιστικότητα της εταιρείας. Δεν πρόκειται για υπερβολή αλλά για σαφή οδηγία κατασκευαστικής εταιρείας στη Αυστραλία, που έρχεται να επιβεβαιώσει για πολλοστή φορά ότι τα μονοπώλια θέλουν να μετατρέψουν τους εργαζόμενους σε σύγχρονους σκλάβους, που δουλεύουν ασταμάτητα μέχρι θανάτου, για να μην πέφτει η κερδοφορία του κεφαλαίου. Το παρακάτω χτεσινό τηλεγράφημα του ΑΠΕ από την Αυστραλία αφιερώνεται σε όλους εκείνους που περιμένουν να σωθούν από τα μονοπώλια και την καπιταλιστική ανάπτυξη. «Οι εργαζόμενοι για την κατασκευή της τεράστιας μονάδας υγροποίησης φυσικού αερίου στην περιοχή Chevron της Δυτικής Αυστραλίας δεν πρέπει να καθίσουν ούτε λεπτό, όσο διαρκεί η βάρδια τους, για να μην επηρεαστεί η παραγωγικότητα της επένδυσης, συνολικού κόστους 52 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Αυτό αναφέρεται σε οδηγία της εταιρείας Leighton που κατασκευάζει την τεράστια μονάδα, μετά τη δημοσιοποίηση στοιχείων που δείχνουν ότι το κόστος κατασκευής πέρασε κατά 40% τον προβλεπόμενο προϋπολογισμό. «Οι εργάτες (συνήθως οικοδόμοι) δεν επιτρέπεται να καθίσουν όσο διαρκεί η βάρδια τους εκτός και αν αυτό απαιτείται από τα καθήκοντά τους» σημειώνεται στη σχετική οδηγία του εργοδότη. Αξίζει να σημειωθεί η ανεκδιήγητη στάση του υπουργού Εργασίας της Αυστραλίας, ο οποίος αν και χαρακτήρισε την οδηγία «απαράδεκτη» και διερωτήθηκε αν «ο έξυπνος που την έγραψε καθόταν ή ήταν όρθιος», έσπευσε να συμφωνήσει επί της ουσίας τονίζοντας ότι «οι εργαζόμενοι είναι ευσυνείδητοι και δε χρειάζονται τέτοιου είδους οδηγίες»(!).

Κυριακή αργία

Η πρόθεση της συγκυβέρνησης να προχωρήσει στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας αποτελεί κομμάτι της συνολικής επίθεσης που έχουν εξαπολύσει από κοινού με την ΕΕ και την οικονομική ολιγαρχία, ενάντια στους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα της κοινωνίας. Η πλήρης απελευθέρωση του ωραρίου λειτουργίας των καταστημάτων αποτελεί κεντρική αξίωση των μεγαλοκαπιταλιστών του εμπορίου, εδώ και δεκαετίες. Είναι ένα από τα κλειδιά που πάντα ήθελαν να έχουν στη διάθεσή τους τα μονοπώλια, ώστε να επιταχυνθούν οι διαδικασίες ολοκληρωτικής επικράτησής τους στην αγορά.

Οι αστικές κυβερνήσεις και τα μονοπώλια με τους φορείς τους προχώρησαν μεθοδικά και έχοντας υπόψη τους συγκεκριμένη στρατηγική. Υπονόμευσαν τις εργασιακές σχέσεις των εμποροϋπαλλήλων, κατάργησαν στην ουσία την 8ωρη εργασία και το πενθήμερο, κατάργησαν τις υπερωρίες, προχώρησαν σε διευθέτηση του χρόνου απασχόλησης ανεξάρτητα από το ωράριο λειτουργίας των καταστημάτων και τώρα χτυπούν στο ψαχνό. Και τις εκατοντάδες χιλιάδες εμποροϋπαλλήλους και τις εκατοντάδες χιλιάδες αυτοαπασχολούμενους και μικρούς εμπόρους.

Τα κύρια επιχειρήματα που προβάλλουν οι κυβερνώντες είναι μυθεύματα, βγαλμένα από εγκεφάλους υποταγμένους στις πιο ακραίες αξιώσεις των μονοπωλίων. Σε μια εποχή που εκατομμύρια νοικοκυριά δεν μπορούν να πληρώσουν ούτε για την κάλυψη στοιχειωδών αναγκών, αυτοί διαφημίζουν ότι την Κυριακή, που παραδοσιακά είναι μέρα ξεκούρασης και οικογενειακής συνεύρεσης, οι εργαζόμενοι θα εξορμούν με την οικογένειά τους για ψώνια. Σε μια εποχή που για δεκάδες χιλιάδες μικρομάγαζα υπάρχουν μέρες που δεν κάνουν ούτε σεφτέ, αυτοί υποστηρίζουν ότι οι μαγαζάτορες θα βγάζουν τα σπασμένα τις Κυριακές, έστω όσες Κυριακές αντέξουν να ανοίξουν το μαγαζί τους. Μιλάμε για σκέτη πρόκληση.

Στην πραγματικότητα, αυτό που θα συμβεί σε περίπτωση που περάσουν τα κυβερνητικά σχέδια, είναι νέα αύξηση της ανεργίας στο εμπόριο, ακόμα μεγαλύτερη χειροτέρευση των συνθηκών απασχόλησης, μεγάλη αύξηση των ωρών που η ζωή των εργαζομένων θα περιστρέφεται γύρω από το πήγαινε - έλα στη δουλειά. Καίριο θα είναι το πλήγμα για τους μικρούς εμπόρους, οι οποίοι θα γονατίσουν από τον ανταγωνισμό με τις μεγάλες επιχειρήσεις, αφού πολλοί δε θα αντέξουν ούτε φυσικά να εργάζονται όλες τις μέρες της βδομάδας, ούτε να καλύψουν το πρόσθετο κόστος λειτουργίας.

Οι μοναδικοί που πάντα βγαίνουν κερδισμένοι από τέτοιου είδους ρυθμίσεις είναι τα μονοπώλια και οι μεγάλες επιχειρήσεις. Και η κυβέρνηση επιδιώκει να δημιουργήσει εργαζόμενους και μικρούς εμπόρους δούλους στις ορέξεις και στην κερδοφορία τους. Το γεγονός ότι σε αυτή τη φάση λένε ότι η ρύθμιση δεν αφορά στις μεγάλες επιχειρήσεις είναι το βρώμικο ...ξεκάρφωμα που επιδιώκουν κυβέρνηση και μονοπώλια, για να μη φανεί ότι το αίτημα που ικανοποιείται δεν είναι ούτε των εργαζομένων, ούτε των μικρών εμπόρων, αλλά των μεγάλων εμπορικών και των πολυκαταστημάτων.

Η απόφαση για την κατάργηση της αργίας της Κυριακής μπορεί και πρέπει να αποτελέσει ακόμα μια βάση για κοινή δράση ενάντια στα μονοπώλια. Οι εμποροϋπάλληλοι και οι αυτοαπασχολούμενοι και μικροί έμποροι, που - και οι μεν και οι δε - ειδικά στις σημερινές συνθήκες της κρίσης και της επιθετικότητας του κεφαλαίου κινδυνεύουν να χάσουν και το μεροκάματο, οφείλουν να συνειδητοποιήσουν ότι το κεφάλαιο είναι ο κοινός αντίπαλος, ο στόχος, που τους καταβροχθίζει.