«Οι διαδηλώσεις και οι απεργίες φταίνε, να καταργηθούν!», «το παρεμπόριο και οι μετανάστες φταίνε, να εκδιωχθούν!», «το εργατικό κόστος (μισθολογικό και μη μισθολογικό) φταίει, να πέσουν οι μισθοί και οι ασφαλιστικές εισφορές», «να υπάρξει ευελιξία στο ωράριο λειτουργίας και βέβαια στις εργασιακές σχέσεις». Αυτά έλεγαν εδώ και δεκαετίες «εν χορώ» οι συνδικαλιστικές ηγεσίες της ΓΣΕΒΕΕ και της ΕΣΕΕ, που τώρα ωρύονται για την πλήρη απελευθέρωση του ωραρίου και την κατάργηση της αργίας της Κυριακής, που βάζουν ταφόπλακα στα μικρομάγαζα και στις «μονοπρόσωπες» επιχειρήσεις των αυτοαπασχολούμενων. Ορκίζονταν μονότονα στο ελεύθερο εμπόριο και στον ελεύθερο ανταγωνισμό, γνωρίζοντας βέβαια ότι ο ελεύθερος ανταγωνισμός γεννά τα μονοπώλια και τα καρτέλ που συντρίβουν τα μικρά εμπορικά καταστήματα, αλλά έτρεφαν και καλλιεργούσαν ψευδαισθήσεις ότι θα διασώζονταν συμμαχώντας με τα μεγαθήρια του λιανεμπορίου. Αυτός είναι ο λόγος που ποτέ δεν αντιτάχθηκαν στα πολυκαταστήματα και τα «Μall», ενώ την ίδια στιγμή έριχναν στάχτη στα μάτια των μικρεμπόρων και των λαϊκών στρωμάτων ρίχνοντας την ευθύνη είτε στις διαδηλώσεις είτε στους μετανάστες είτε στο «άκαμπτο» νομοθετικό πλαίσιο, κ.ο.κ. Τώρα που οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι επιχειρούν να βγουν από την κρίση με τις μικρότερες απώλειες, ενισχύοντας τη θέση τους και τα μερίδια αγοράς, οδηγώντας, εκτός των άλλων, στην ασφυξία και το «θάνατο» τα μικρομάγαζα, τώρα οι εν λόγω ηγεσίες «εξεγείρονται» και αντιδρούν. Πολύ αργά για - κροκοδείλια - δάκρυα. Είναι συνυπεύθυνοι και συνένοχοι για το εκ προμελέτης έγκλημα, για το βίαιο ξεκλήρισμα των μικρομάγαζων και τη μετατροπή των εργαζομένων σε σύγχρονους δούλους των πολυεθνικών. Η μόνη διέξοδος βρίσκεται στην κοινή δράση των αυτοαπασχολούμενων με τους εργατοϋπαλλήλους και τη φτωχή αγροτιά με καθαρό προσανατολισμό τη ρήξη με τα μονοπώλια και την ανατροπή της οικονομικής και πολιτικής εξουσίας τους.