Διαφημιστικό φυλλάδιο σε κυριακάτικες εφημερίδες, έδωσαν οι εταιρείες «Ελληνικός Χρυσός» - «Eldorado Gold», «Χρυσωρυχεία Θράκης», προβάλλοντας τη «συγκέντρωση» που έγινε στις 2 Μάρτη. Την αντισυγκέντρωση που διοργανώθηκε με στόχο τη στήριξη της εταιρείας «Ελληνικός Χρυσός», όπου συμμετείχαν οι εργαζόμενοι της εταιρείας και κάποιοι κάτοικοι από τα γύρω χωριά. Και έγινε σε αντιπαράθεση με τον αγώνα των κατοίκων της περιοχής που παλεύουν για την προστασία των ίδιων και του τόπου τους από τους κινδύνους που προκύπτουν από τη λειτουργία των ορυχείων και την επεξεργασία του χρυσού, και ιδιαίτερα από τη χρήση υδροκυανίου κατά την επεξεργασία του μεταλλεύματος. Κυρίως όμως για την παράδοση στα μονοπώλια, του πλούτου που πρέπει να ανήκει στο λαό. Η αντισυγκέντρωση στηρίχτηκε και από την κυβέρνηση και μάλιστα με την παρουσία του βουλευτή της ΝΔ Αδωνη Γεωργιάδη, όπως διαλαλούν με... περηφάνια στο διαφημιστικό τους φυλλάδιο οι εταιρείες.

Οσοι εργαζόμενοι της εταιρείας (σ.σ. δεν αναφερόμαστε στα στελέχη) και όσοι κάτοικοι πήραν μέρος σε διαδήλωση υπέρ των μονοπωλίων του χρυσού, στην πραγματικότητα κινητοποιήθηκαν ενάντια στα συμφέροντα τα δικά τους και των οικογενειών τους. Τους βάζουν το δίλημμα «δουλειά ή προστασία του περιβάλλοντος;»... Για να κάνουν τους εργάτες στα μεταλλεία να βλέπουν σαν εχθρούς τους άλλους εργάτες που παλεύουν για την προστασία τους από τους κινδύνους της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης του χρυσού.

Το πραγματικό δίλημμα που μπαίνει αντικειμενικά και σε αυτή την περίπτωση είναι: «Ο ορυκτός και φυσικός πλούτος της χώρας θα ανήκει στο λαό ή στους κεφαλαιοκράτες;»... Τέτοια χαρακτηριστικά πρέπει να έχει ο αγώνας των κατοίκων στις Σκουριές. Γιατί μόνο εάν αυτός ο πλούτος ανήκει στο λαό, μπορεί να υπάρχει και δουλειά και προστασία του περιβάλλοντος και υποδομές για κάλυψη των λαϊκών αναγκών σε αναψυχή και τουρισμό.

Ο πλούτος αυτός της Χαλκιδικής και όλης της χώρας, πρέπει να γίνει κοινωνική ιδιοκτησία, να ανήκει στο λαό. Σε συνθήκες λαϊκής οικονομίας. Σε τέτοιες συνθήκες, με τον κεντρικό σχεδιασμό, η ανάπτυξη δε θα γίνεται με κριτήριο το κέρδος των μονοπωλιακών ομίλων αλλά όλης της κοινωνίας, δηλαδή των εργαζομένων, αφού δεν θα υπάρχουν καπιταλιστές. Ετσι βεβαίως οι κίνδυνοι από την επεξεργασία χρυσού μπορούν να εκλείψουν, γιατί η τεχνολογία και η επιστήμη μπορούν να τους αντιμετωπίσουν. Για μια κοινωνικοποιημένη οικονομία, που αναπτύσσεται για την κάλυψη των αναγκών του εργαζόμενου, αυτό δε θεωρείται κόστος. Ταυτόχρονα επειδή έτσι θα έχουν τα πράγματα θα προστατεύεται και το περιβάλλον, ενώ και ο φυσικός πλούτος θα ανήκει στο λαό και όχι στους μεγαλοεπιχειρηματίες του τουρισμού. Οσο για τους κινδύνους των χωριών της περιοχής (στην Ολυμπιάδα κινδύνευαν και τα σπίτια), αν χρειαστεί, η λαϊκή οικονομία θα φροντίζει για τη μεταφορά τους σε ασφαλείς χώρους με σύγχρονες λαϊκές κατοικίες που θα πληρούν όλες τις προϋποθέσεις να ζουν οι λαϊκοί άνθρωποι έχοντας εξασφαλίσει όλες τις σύγχρονες ανάγκες τους, σε όλους τους τομείς - Υγεία, Παιδεία, Περιβάλλον κλπ.