ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

«Τσουχτερές» αυξήσεις τιμών

Παπαγεωργίου Βασίλης

Δεν το λέμε εμείς, αλλά τα επίσημα στοιχεία της κυβέρνησης. Σύμφωνα με όσα ανακοίνωσε προχτές η Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδας (ΕΣΥΕ), οι αυξήσεις των τιμών σε μια σειρά προϊόντα πρώτης ανάγκης για τους εργαζόμενους, από το Μάη του 2002 μέχρι το Μάη του 2003, ήταν οι παρακάτω:

Νωπά λαχανικά: 55,1%
Νωπά φρούτα: 34,1%
Πατάτες: 15,7%
Ψάρια: 6,9%
Γλυκά και ζαχαρωτά: 15,7%
Είδη διατροφής γενικά και αλκοολούχα ποτά: 10,3%
Μεταλλικό νερό - αναψυκτικά: 6,7%
Εισιτήρια πλοίων: 14,7%
Συντήρηση και επισκευή αυτοκινήτων: 10,5%
Νοσοκομειακή περίθαλψη: 6,8%
Ιατρικές υπηρεσίες: 4,9%
Μόρφωση: 4,5%

Με άλλα λόγια, οι προαναφερόμενες αυξήσεις είναι μιάμιση έως 15 και πάνω φορές από τον επίσημο μέσο πληθωρισμό της αντίστοιχης περιόδου, που ήταν στο 3,6%. Τις συγκρίσεις, με τις όποιες αυξήσεις μισθών, μεροκάματων και συντάξεων ενδεχομένως πήρατε, τις αφήνουμε σε σας...

Πλαστός ο Γενικός Δείκτης

Τα παραπάνω στοιχεία, βέβαια, δεν αποκαλύπτουν μόνο την εντεινόμενη συνεχώς ακρίβεια, που κατατρώγει τα εισοδήματα των λαϊκών στρωμάτων και πυκνώνει τις στρατιές των φτωχών. Αποκαλύπτουν, επίσης, πόσο πολύ απέχει από την πραγματικότητα ο επίσημος Γενικός Δείκτης Τιμών Καταναλωτή (ΓΔΤΚ). Ο τελευταίος υποτίθεται πως έτρεχε με ρυθμό 3,8% στο χρονικό διάστημα Μάιος 2002 έως Μάιο 2003 κι ο καθένας μπορεί να καταλάβει ότι το «καλάθι» των προϊόντων, με το οποίο τον διαμορφώνουν οι αρμόδιες υπηρεσίες, καμία σχέση δεν έχει με τις σύγχρονες ανάγκες και την κατάσταση, που αντιμετωπίζουν οι λαϊκές οικογένειες. Αρκεί να σκεφθείτε - σύμφωνα με τα στοιχεία και τις επεξεργασίες της ΕΣΥΕ - ότι ο ΓΔΤΚ παραμένει σε χαμηλό ύψος, επειδή σημειώθηκε στην αντίστοιχη χρονική περίοδο μείωση των τιμών των καυσίμων κατά 4,8% και μείωση των τιμών των τηλεφωνικών συνδιαλέξεων κατά 5,5%. Βέβαια, η τελευταία μείωση συνοδεύτηκε από διπλασιασμό του πάγιου, το οποίο, όμως, δεν παίρνεται υπόψη στη διαμόρφωση του γενικού δείκτη...

Αποκαλυπτικές κρίσεις

Δεν είναι η πρώτη φορά, που τραβά την προσοχή ο εισαγγελέας της Εδρας, στη δίκη της «17Ν», Χρ. Λάμπρου. Στην αρχή ακόμη της διαδικασίας είχε πει ότι στο πλαίσιο του ισχύοντος καθεστώτος δε νοείται η ύπαρξη πολιτικού εγκλήματος κι ότι «κάθε απόδοση εννοίας πολιτικού εγκλήματος σε ενέργειες που σκοπούν στην κατάλυση της εξουσίας των οργάνων που προβλέπονται από το δημοκρατικό Σύνταγμα, είναι πλήγμα στην καρδιά της δημοκρατίας». Προχτές, έβγαλε καταδικαστική απόφαση για κατηγορούμενο, λέγοντας ότι είναι βουτηγμένος στην εγκληματική δράση της «17Ν», ενώ η δικαστική έρευνα - τυπικά τουλάχιστον - έχει πολύ δρόμο ακόμη μπροστά της. Χτες, έδωσε ένα ακόμη δείγμα γραφής, υπερατλαντικής εμβέλειας τούτη τη φορά, χαρακτηρίζοντας τον Φιντέλ Κάστρο δικτάτορα.

Ισως, η τελευταία αυτή κρίση του κ. εισαγγελέα, να ήταν αποτέλεσμα του ενθουσιασμού του, από την προχτεσινή προαγωγή του σε αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου, με απόφαση του Ανωτάτου Δικαστικού Συμβουλίου. Ετσι κι αλλιώς, όμως, είναι αρκετά αποκαλυπτική.

Η «ενδεικτική τιμή πώλησης»

Με παλιές, δοκιμασμένες και εν πολλοίς αποτυχημένες συνταγές - πυροτεχνήματα, επιχειρεί εκ νέου η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Ανάπτυξης να αποπροσανατολίσει τους καταναλωτές από την ασυδοσία των μεγαλοεπιχειρηματιών, που, ελέω «ελεύθερης αγοράς», καταληστεύουν τα λαϊκά εισοδήματα. Ετσι, ο υφυπουργός Ανάπτυξης Χρ. Θεοδώρου υπέγραψε χτες μια κακέκτυπη επανάληψη της παλιότερης αγορανομικής διάταξης - που καταργήθηκε πέρσι - με την οποία υποχρεώνονται οι εταιρίες παραγωγής και εμφιάλωσης νερών και αναψυκτικών να αναγράφουν στις συσκευασίες ενδεικτική τιμή πώλησης.

Για την ιστορία, να αναφέρουμε πως ενώ στην προηγούμενη αντίστοιχη διάταξη προβλεπόταν ότι σε ορισμένα σημεία πώλησης, όπως σε αρχαιολογικούς χώρους, πλοία κλπ., η τιμή αυτή ήταν και υποχρεωτικά (τρόπος του λέγειν «υποχρεωτικά») ανώτατη, στην ...επανέκδοσή της δεν προβλέπεται κάτι τέτοιο. Επιπλέον, η «νέα» αγορανομική διάταξη δεν περιλαμβάνει τα εισαγόμενα προϊόντα. Για την «αποτελεσματικότητα» της ρύθμισης και παρόμοιων ρυθμίσεων, είναι «ενδεικτικό» το γεγονός ότι όταν εισήχθη το ευρώ, η «ενδεικτική» τιμή στο μικρό εμφιαλωμένο νερό, από 100 δρχ., μετατράπηκε από τις εταιρίες εμφιάλωσης σε «0,50 ευρώ»!

Εκεί φτάσαμε

Οποιον θέλει η «νέα τάξη»

να βουτήξει, να αρπάξει,

όποιον έβαλε στο μάτι

στην Ελλάδα ως «τρομοκράτη»

ίσια ας έρθει να τον πάρει

να τον ψήσει, να τον γδάρει!

* * *

Οποιον θεν οι Αμερικάνοι

ας τον πάρουν μάνι, μάνι

κι ας τον στείλουνε σε δίκη,

κάθε Ελλην τους ανήκει,

καταργείται κάθε νόμος

και ισχύει μόνο ο τρόμος!

* * *

Οποιον θεν απ' όποιο μέρος

ας τον πάρουν ελευθέρως,

μπείτε μέσα, αλέστε σκύλοι,

το επιτρέπουν οι γραικύλοι!

Ο οίστρος

Το οικονομικό αδιέξοδο των δήμων

Η τραγική οικονομική κατάσταση, στην οποία βρίσκονται στη συντριπτική τους πλειοψηφία οι δήμοι της χώρας, είναι μια αναμενόμενη εξέλιξη, για την οποία φέρουν ευθύνες τόσο η κυβέρνηση, όσο και οι προσκείμενοι σε ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΣΥΝ δήμαρχοι και οι ηγεσίες της Κεντρικής Ενωσης Δήμων και Κοινοτήτων Ελλάδας (ΚΕΔΚΕ). Από το 1990, οπότε και θεσμοθετήθηκαν με τον νόμο 1828/89 οι Κεντρικοί Αυτοτελείς Πόροι (κρατική επιχορήγηση προς τους δήμους) μέχρι και σήμερα, οι κυβερνήσεις παρακρατούν κατά το δοκούν μέρος των χρημάτων που η ΤΑ δικαιούται. Το ποσόν της παρακράτησης έχει ανέλθει σε περίπου 3 τρισ. δρχ., το οποίο στερούνται σε έργα και υπηρεσίες οι ίδιοι οι δημότες. Την ίδια ώρα, οι δήμοι, με τη σύμφωνη γνώμη δημάρχων προσκείμενων σε ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΣΥΝ, φορτώνονται με νέες αρμοδιότητες που πριν ασκούσε το κράτος, χωρίς να τους δίνονται τα αντίστοιχα κονδύλια για να τις υλοποιήσουν. Το αποτέλεσμα είναι η τεράστια επιβάρυνση της τσέπης των δημοτών, καθώς φορολογούνται επιπλέον για κάθε υπηρεσία που τους παρέχεται.

Είναι προφανής η πρόθεση της κυβέρνησης να περιορίσει την κρατική επιχορήγηση, που δίνεται προς τους δήμους, στο ελάχιστο, προκειμένου να εξυπηρετηθούν οι δημοσιονομικοί της στόχοι. Αλλωστε, ομολογείται από κυβερνητικά χείλη και επίσημα κείμενα, πως η νέα δήθεν ισχυρή ΤΑ θα πρέπει να λειτουργήσει με ίδιους πόρους, δηλαδή με φόρους που θα επιβάλλει στον δημότη για κάθε υπηρεσία που του παρέχεται ή σε συνεργασία με το ιδιωτικό κεφάλαιο, που συνεπάγεται είτε ξεπούλημα της δημοτικής περιουσίας, είτε ανάθεση παροχής υπηρεσιών των δήμων στους ιδιώτες. Ασκείται έτσι από τους δήμους πολιτική με στόχο το κέρδος.

Αυτά κατοχυρώνονται με το θεσμικό πλαίσιο που διαμορφώνει ο νέος Κώδικας Δήμων και Κοινοτήτων, τον οποίο έχει επεξεργαστεί το υπουργείο Εσωτερικών. Ο νέος Κώδικας δεν είναι απλά σε γνώση της ηγεσίας της ΚΕΔΚΕ, αλλά τυγχάνει και αποδοχής, στο όνομα του δήθεν «απογαλακτισμού» του θεσμού από την κεντρική εξουσία. Οι δήμοι, δηλαδή οι εργαζόμενοι, πληρώνουν σήμερα τη συμμόρφωση που επέδειξε η ηγεσία της ΚΕΔΚΕ σ' αυτή την πολιτική. Θυμίζουμε το έκτακτο συνέδριό της στη Χαλκιδική, το 2000. Σχετικά με τα οικονομικά των δήμων, αποφασίστηκε να τους αποδοθούν οι παρακρατημένοι ΚΑΠ. Η απόφαση δεν υλοποιήθηκε. Αντίθετα, και τότε, όπως και σε άλλα θεματικά συνέδρια, η ηγεσία της ΚΕΔΚΕ, προσπερνούσε τις αποφάσεις της και ικανοποιούνταν με τα ψίχουλα που μοίραζαν οι εκάστοτε υπουργοί Εσωτερικών από τα χρήματα που έτσι κι αλλιώς χρωστούσαν στους δήμους.

Την ίδια τακτική φαίνεται να ακολουθεί η ηγεσία της ΚΕΔΚΕ και τώρα που οι δήμοι, όπως ομολογεί, βρίσκονται λίγο πριν το κλείσιμο. Αρκείται σε μια συνάντηση με τον πρωθυπουργό, ο οποίος ενδεχομένως - ενόψει και των εκλογών - τους υποσχεθεί ότι θα δώσει κάποια επιπλέον επιχορήγηση. Η ανάπτυξη διεκδικητικού κινήματος δήμων και εργαζομένων για μια πραγματική αύξησης της κρατικής επιχορήγησης είναι υποχρέωση των αιρετών και όχι συνδικαλιστικός αναχρονισμός, όπως θεωρούν στελέχη της ηγεσίας της ΚΕΔΚΕ. Ο λαός ταυτόχρονα πρέπει να καταδικάσει αυτή την πολιτική, αποδυναμώνοντας τα κόμματα που την ενισχύουν και την εφαρμόζουν μέσω των δήμων.