«Να μην υπάρχει οικογένεια χωρίς τουλάχιστον έναν εργαζόμενο», «βεβαίως θα έρθει η κυβέρνηση, για το καλό, για το συμφέρον της πατρίδας, να πάρει διορθωτικά μέτρα», «δεν υπάρχει ταμπού για την άρση της μονιμότητας», «δεν έχει το φόβο της απόλυσης ο στενός δημόσιος τομέας, τουλάχιστον σήμερα», «εμείς θέλουμε να δούμε κατάματα την πραγματικότητα, θα διευκολύνουμε τις Ειδικές Επιχειρησιακές Συμβάσεις», «όποιοι κριθούν (σ.σ. στο δημόσιο τομέα) ότι ανήκουν στο λεγόμενο πλεονάζον προσωπικό, εντάσσονται σε αυτό το πεδίο σχέσεων με το ελληνικό κράτος, της εργασιακής εφεδρείας»... Οι παραπάνω τοποθετήσεις του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ δεν αφήνουν περιθώριο για ψευδαισθήσεις και αυταπάτες: Ο πόλεμος κατά του λαού το επόμενο διάστημα θα είναι δίχως όρια. Δε θα είναι κολασμένοι μόνο οι δύο επόμενοι μήνες, όπως είπε ο υπουργός Οικονομικών, αλλά τα επόμενα πολλά χρόνια, αν δε συναντήσουν την οργανωμένη πάλη και αντεπίθεση του λαού. Σε κάθε περίπτωση, ο λαός δεν πρέπει να τους φοβηθεί και κυρίως να πετάξει στα σκουπίδια τους εκβιασμούς, τα ψέματα και τα ιδεολογήματά τους. Ο μόνος πόλεμος που γίνεται είναι αυτός που διεξάγει η πλουτοκρατία και τα κόμματά της με τη βοήθεια των ξένων συμμάχων της (τρόικα) σε βάρος του λαού. Είναι πόλεμος για τη σωτηρία της πλουτοκρατίας και όχι βέβαια «για τη σωτηρία της πατρίδας». Στον πόλεμο που του κήρυξαν, ο λαός πρέπει να απαντήσει με πόλεμο για τη δική του σωτηρία, δίχως να φοβηθεί τις θυσίες γιατί είναι οι μόνες που πιάνουν πραγματικά τόπο για να έρθει ένα καλύτερο μέλλον με λαϊκή εξουσία και αποδέσμευση από ΕΕ.

Οχυρωμένα πίσω από τις διμοιρίες των ΜΑΤ κάλυπταν τα κανάλια της αστικής τάξης τις διαδηλώσεις στη ΔΕΘ το περασμένο Σάββατο, γεγονός που επιβεβαιώνει τόσο σε συμβολικό όσο και σε ουσιαστικό επίπεδο πόσο «ενσωματωμένα» είναι στον άγριο πόλεμο της πλουτοκρατίας κατά της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Από την άποψη αυτή, δεν ξενίζει η συστηματική και πλήρης αποσιώπηση των διαδηλώσεων και των κινητοποιήσεων του ΠΑΜΕ και του ταξικού λαϊκού κινήματος. Οι ερωτήσεις των δημοσιογράφων που εργάζονται στα αστικά ΜΜΕ κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου του πρωθυπουργού αποτέλεσαν επίσης μια ακόμα κραυγαλέα απόδειξη για το ρόλο που παίζουν. Ολη η αγωνία τους ήταν πότε η κυβέρνηση θα πάρει κι άλλα μέτρα, γιατί δεν προχωρά στη δραστική μείωση των δημοσίων δαπανών και στο κλείσιμο κάποιας πρώην ΔΕΚΟ, γιατί απέτυχε στην εφαρμογή των μέτρων που είχαν συμφωνηθεί με την τρόικα, αν θα κάνει εκλογές και θα συγκυβερνήσει με τη ΝΔ, αν θα διασφαλίσει ο πρωθυπουργός ενιαία φωνή στην κυβέρνηση και άλλα παρόμοια... Λες και δεν υπάρχει η σφαγή των μισθών και των συντάξεων, λες και δε διαλύονται οι εργασιακές σχέσεις, λες και δε βουλιάζουν εκατομμύρια λαού στην ανεργία, στη φτώχεια και στην εξαθλίωση. Δεν ήταν μόνο αβανταδόρικες ερωτήσεις, αλλά «έσπρωχναν» ουσιαστικά την κυβέρνηση να επιταχύνει την υλοποίηση των βάρβαρων μέτρων, καλλιεργώντας την εντύπωση ότι πρόκειται για απαίτηση της «κοινής γνώμης». Οι εργαζόμενοι και ο λαός πάντως βγάζουν τα συμπεράσματά τους και γυρίζουν την πλάτη τους στα μέσα μαζικής ενημέρωσης των καπιταλιστών.