Αυτό είναι, όπως όλοι ομολογούν, το... «διακύβευμα» ενός συνεδρίου που επισπεύστηκε με τόσο δραματικούς τόνους, σε κείνη την προ μηνών τρικυμιώδη συνεδρίαση του ΕΓ. Πρόκειται για ένα «διακύβευμα» που απέχει έτη φωτός από τις λαϊκές ανάγκες και προβλήματα. Αρκεί, δε, να σημειωθεί το εξής: Οι λόγοι της κρίσης του ΠΑΣΟΚ, που οδήγησαν στο συνέδριο, όπως όλοι θυμούνται, εκδηλώθηκαν με αφορμή τη λαϊκή έκρηξη λόγω του ασφαλιστικού. Ομως, από τις δεκάδες ομιλίες που υπήρξαν τις προηγούμενες μέρες στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, τόσο το ασφαλιστικό, όσο και τα υπόλοιπα λαϊκά προβλήματα και ανησυχίες, ενταφιάστηκαν κάτω από τη γνωστή πρωθυπουργική ρήση: «Καμία αλλαγή πολιτικής»!

Οσο για την επιχείρηση κάποιων να συνεχίσουν να παίζουν το παιχνίδι της «φιλολαϊκής τάσης» του κόμματος, μετά την ατυχή «απόπειρα» του Α. Τσοχατζόπουλου να «διαφοροποιηθεί» - έστω και στα επιμέρους έναντι της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης - μπορεί να χαρακτηριστεί ως επιχείρηση που στέφθηκε με απόλυτη... αποτυχία. Κανείς δεν αμφιβάλει ότι το «περιτύλιγμα» που επέλεξε αυτή τη φορά το «καλό» ΠΑΣΟΚ, ένα «περιτύλιγμα» που η μόνη του «κοινωνική πινελιά» ήταν οι αναφορές στον... Κέινς (και αυτές μετά από διαδοχικές υποκλίσεις και όρκους πίστης εκ μέρους του υπουργού Αμυνας στην πολιτική του Μάαστριχτ), αποδείχτηκε πλέον πολύ... διαφανές. Τόσο διαφανές, που είναι ορατό πια στον καθένα ότι πίσω από τις περίφημες «πολιτικές διαφοροποιήσεις» εντός του ΠΑΣΟΚ, εκείνο που κρύβεται είναι μια διαμάχη επίδοξων τιμαριούχων για τους κυβερνητικούς και κομματικούς θώκους. Η κοινωνική αγανάκτηση, απλώς αξιοποιείται κάθε φορά ως άλλοθι στη διαμάχη για τα «πόστα».

Είναι χαρακτηριστικό της παραπάνω πραγματικότητας ότι αμέσως μετά το άνοιγμα της αυλαίας και την ομιλία Σημίτη, όπου ξεκαθάρισε ότι δε θα αναιρεθεί «ούτε σπιθαμή» (!) της κυβερνητικής πολιτικής, τόσο στην οικονομία, όσο και στην τακτική της «ΗΠΑγωγής» της χώρας βαθύτερα στη δίνη του ευρω-ατλαντισμού, όλοι συμφωνούσαν ότι το βασικό ζήτημα που τους απασχολούσε ήταν και είναι ο επερχόμενος ανασχηματισμός. Βλέπετε, όλα τα υπόλοιπα «λύθηκαν»!

Είναι προφανές, λοιπόν, ότι η επόμενη μέρα του Συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ θα είναι ίδια και χειρότερη για τα λαϊκά στρώματα, από την προηγούμενη. Οχι, φυσικά ότι υπήρχαν αυταπάτες περί του αντιθέτου. Ομως, είναι άλλο και να το ακούς, αφού πλέον το δηλώνουν και ανοιχτά: «Τέρμα οι χλιαρές πολιτικές» ήταν το σλόγκαν που εξαπέλυαν τα «παπαγαλάκια» του Κ. Σημίτη, μόλις ο τελευταίος κατέβηκε από το βήμα του συνεδρίου. Και φυσικά η «σκληράδα» δεν είχε αποδέκτη μόνο τους εσωκομματικούς, που ο πρωθυπουργός κατήγγειλε για «προσωπικές στρατηγικές». Είχε πρωτίστως αποδέκτη το λαό, που άκουσε τον Κ. Σημίτη να δηλώνει από το βήμα ότι είναι έτοιμος για «νέες συγκρούσεις» κατά των «συντεχνιών».

Ολα τα παραπάνω, επαναλαμβάνουμε, δηλώνουν ξεκάθαρα την τεράστια απόσταση που χωρίζει τις στρατιές των... Μερσεντές που παρελαύνουν από την Πέμπτη στο χώρο του συνεδρίου, από τις ανάγκες του λαού. Οι τελευταίες, οι λαϊκές ανάγκες, μόνο ως πρόσχημα αναφέρονται από τους διάφορους ομιλητές, για να λειτουργήσουν ως στολή παραλλαγής που θα καλύψει τις ουσιαστικές προθέσεις τους. Κι αυτές δεν είναι άλλες από τις φιλοδοξίες τους, για κατάληψη πιο προωθημένων θώκων στο σύστημα κατανομής της κρατικής και κομματικής εξουσίας.

Πρόκειται, τελικά, για διαγκωνισμούς που εκδηλώνονται σε μια συνεχή κούρσα «θεσιθηρίας», μια κούρσα που συνεχίζεται παράλληλα με την εφαρμογή μιας όλο και πιο νεοσυντηρητικής πολιτικής, την οποία υπηρετούν «όλοι μαζί» οι θεσιθήρες.