Την ώρα που γράφονται τούτες οι γραμμές σύντροφοι, κανείς μας δεν ξέρει τι μορφή θα έχει ο εφιάλτης της μέρας. Θα φοράει τουρμπάνι μουσουλμανικό ή πηλίκιο Ράμπο. Θα πέφτει από τον ουρανό ή μήπως θα μπαίνει στα σωθικά από το νερό, τον αέρα, το χάδι και το φιλί. Μερικοί θα πουν πως δε χρειάζεται να διατυπώνει κανένας μας φωναχτά τις ερωτήσεις που του φυτεύει στο κεφάλι η νεοταξική φριχτή πραγματικότητα. Ειδικά οι λάτρεις του παγκοσμιοποιημένου κοσμοπολίτικου καπιταλισμού, αυτοί που σπεύδουν επιλεκτικά σε βιβλία συλλυπητηρίων στην πρεσβεία της Μίας Αρχής, τρομοκρατημένοι οι ίδιοι, βρήκαν τη λύση. Φίμωτρο. Να μην ακούγεται ούτε ερώτηση, ούτε απάντηση, μήτε κλάμα μωρού, μήτε οιμωγές της μάνας, μήτε πρόταση πολιτική για να μπει τέλος στον όλεθρο. Οπου τους παίρνει απαιτούν αυτολογοκρισία. Ωσάν συμφωνία κυρίων. Αμα ξεμυτίσει άλλη φωνή, ανόμοια με τη δική τους, λογοκρισία. Νέτη σκέτη. Λόγω εκτάκτων αναγκών. Σσσς... Μη ρωτήσετε αν άνοιξε βιβλίο συλλυπητηρίων στην πρεσβεία του Αφγανιστάν. Είστε με τους Ταλιμπάν.

Μη διανοηθείτε να αναρωτηθείτε πώς ζουν σήμερα οι Αμερικανοί εργαζόμενοι, πώς πάνε στη δουλειά ανάμεσα από χιλιάδες στρατιώτες, εθνοφρουρούς και αν τολμούν να πάνε στον ψυχίατρο να τους εξηγήσει γιατί τόσοι πολλοί, άγνωστοί τους καθημερινοί άνθρωποι σ' όλη τη Γη τους μισούν. Υποθάλπετε την ανατροπή της κυβέρνησής τους. Τους καλείτε εμμέσως πλην σαφώς σε εξέγερση με μόνο το ερώτημα αν οι πολιτικοί τους τους εκπροσωπούν όλους ή μόνον μερικούς εκλεκτούς.

Ομως, από όλες τις φρικώδεις απειλές που εκτοξεύονται τούτες τις μέρες, απ' όλα τα ψεύτικα διλήμματα, τις κορόνες και τις εκβιαστικές απολίτικες συμπόνιες που ξεχύθηκαν στο δημόσιο βίο την εποχή του ταχύρυθμου εκφασισμού, κράτησα μία που συμπυκνώνει και τον εχθρό και το στόχο. Ανήκει ως δήλωση στον ΓΓ του ΝΑΤΟ, το μίστερ Ρόμπερτσον. «Οι τρομοκράτες δεν είναι τρία μέτρα ψηλοί. Δεν είναι ανίκητοι. Εμείς είμαστε. Και θα νικήσουμε...». Ανατρίχιασα και φυλάγομαι. Γιατί όσοι ξέρω γύρω μου σύντροφοι, είμαστε τρομοκράτες, τριών μέτρων γίγαντες, στο μυαλό της Δαμανάκη μέσα καλά προφυλαγμένοι. Είμαστε, ευτυχώς, απλώς όλοι ύποπτοι για ανυπακοή στην πολεμική παραφροσύνη κι ανίκητοι στ' αλήθεια όσο παλεύουμε να βρούμε τις πραγματικές απαντήσεις στις αληθινές ερωτήσεις του παρόντος για το μέλλον.