«Κατ' αρχήν δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι μετά τις κινητοποιήσεις των Ευρωπαίων πολιτών κατά της παγκόσμιας διαχείρισης του διεθνούς κεφαλαίου (Πράγα, Νίκαια, Γένοβα κλπ.), αποφάσισε την καταστολή τους με αμοιβαία, για όλες τις χώρες - μέλη, μέτρα. Προς την κατεύθυνση αυτή, εδώ και καιρό, η ΕΕ διαμορφώνει το θεσμικό και πολιτικό κλίμα για την περιστολή των ατομικών ελευθεριών στις χώρες - μέλη.

Με την τρομοκρατική επίθεση της 11ης Σεπτέμβρη στη Ν. Υόρκη, κάτω και από την πίεση των ΗΠΑ, πήρε πια συγκεκριμένες μορφές. Μία από αυτές είναι και η έκδοση του ευρωεντάλματος, δηλαδή η δυνατότητα σύλληψης του οποιουδήποτε πολίτη ευρωπαϊκής χώρας, είτε μέσω των διαμορφούμενων ευρωπαϊκών εισαγγελικών αρχών, είτε κατ' απαίτηση μιας χώρας - μέλους.

Ενα τέτοιο μέτρο περιορίζει τις ατομικές ελευθερίες των πολιτών. Οι ατομικές ελευθερίες των πολιτών των χωρών - μελών προσδιορίζονται από το Σύνταγμα κάθε χώρας. Ετσι, ο πολίτης θα είναι υποκείμενος σε δύο έννομες τάξεις, που, πολλές φορές, αλληλοσυγκρούονται. Πολύ περισσότερο, μάλιστα, που η ευρωπαϊκή, με τα σημερινά δεδομένα, δεν υπόκειται και στο γνωστό θεσμικά κατοχυρωμένο λαϊκό έλεγχο. Περιορίζεται η ελευθερία πολιτικής έκφρασης και μειώνεται χωρίς τη συναίνεση των πολιτών η εθνική κυριαρχία των κρατών - μελών, όπως αυτή προσδιορίζεται από τα Συντάγματά τους. Αρα, τα κεκτημένα δικαιώματα του λαϊκού ελέγχου των πράξεων της διοίκησης (π.χ. ένταλμα σύλληψης) καταργούνται και οι συνταγματικές ρήτρες για τις ατομικές ελευθερίες αλλοιώνονται σε βάρος των πολιτών. Ολοι θα είναι εν δυνάμει ένοχοι».