ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Η κοινωνία του «στρατοπέδου»

Γρηγοριάδης Κώστας

Σοβαρές, και το πλέον σημαντικό επικίνδυνες, για τα υπάρχοντα δημοκρατικά δικαιώματα αλλαγές στην ποινική νομοθεσία ετοιμάζει η κυβέρνηση και συγκεκριμένα το υπουργείο Δικαιοσύνης. Με πρόσχημα την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας και της αυξανόμενης συνεχώς εγκληματικότητας -ιδιαίτερα του οργανωμένου εγκλήματος- επεξεργάζεται ένα πολύ περισσότερο αυστηρό νομικό πλαίσιο, το οποίο, με τον ένα ή άλλον τρόπο, θέλει να περιορίσει σημαντικά ατομικές ελευθερίες και δικαιώματα και να μετατρέψει τους πολίτες σε πειθήνια και άβουλα όντα μιας κοινωνίας «τάξης και νόμου».

Θέτουμε, έτσι, το ζήτημα γιατί, τα όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας μέχρι σήμερα, μόνο σε έντονες και σοβαρές ανησυχίες οδηγούν. Για παράδειγμα, το προετοιμαζόμενο νέο θεσμικό πλαίσιο δεν ορίζει με σαφήνεια την έννοια της τρομοκρατίας ή της διευκόλυνσής της. Γεγονός, βέβαια, το οποίο δεν μπορεί να γίνεται τυχαία και αφήνει μπόλικα περιθώρια για κάθε είδους «ελαστικές» ερμηνείες, ενώ διευρύνει το αξιόποινο και για προπαρασκευαστικές πράξεις τρομοκρατίας, το οποίο μέχρι σήμερα ίσχυε μόνο στην περίπτωση της εσχάτης προδοσίας. Αν στα παραπάνω προστεθεί η ρύθμιση που θέλει ανώνυμες καταγγελίες να αποτελούν τη βάση δικαστικών ερευνών για τρομοκρατία, αλλά και στην... καινοτομία να λαμβάνονται υπόψη ανώνυμες καταθέσεις, για τις υποθέσεις αυτές, μπορεί να καταλάβει ο καθένας τι περιθώρια αυθαιρεσίας δίνονται στην κρατική εξουσία. Και όχι μόνον αυτό. Μπορεί να καταλάβει ο καθένας, ότι τα παραπάνω μπορούν εύκολα να οδηγήσουν σε μια κοινωνία, όπου η δαμόκλειος σπάθη της όποιας ανώνυμης καταγγελίας και της όποιας υποψίας θα συνοδεύει τον πολίτη στην καθημερινή του ζωή.

«Μεταλλαγμένα αμερικανοειδή»

Προς άπαντας τους εν Ελλάδι, εν ΗΠΑ και αλλαχού ευρισκόμενους, ή λαθροβιούντες, αμερικανογεννημένους, αμερικανοθρεμμένους, αμερικανοσπουδαγμένους, αμερικανολάτρεις, αμερικανόδουλους κι όλα τα άλλα αμερικανοειδή: Από δω και πέρα, κάθε φορά που θα σας ακούμε να εκθειάζετε την «αμερικανική δημοκρατία» και να επαινείτε το αμερικανικό «μοντέλο» πολιτικού συστήματος, θα σας θυμίζουμε τις εκλογές της 7ης Νοέμβρη του 2000 στις ΗΠΑ.

Και με την ευκαιρία, ας ρωτήσουμε: Γιατί τώρα εμφανίζονται να κατηγορούν την «αμερικανική δημοκρατία» και να σαρκάζουν το «τέλειο πολιτικό σύστημα» των ΗΠΑ κάποια από τα γνωστά και μη εξαιρετέα «αμερικανοειδή» που ζουν στη χώρα μας; Επαθαν πολιτική «μετάλλαξη», μετατρεπόμενοι από «φιλοαμερικανούς» σε «αντιαμερικανούς», ή κάτι άλλο συμβαίνει; Πάντως, αν επρόκειτο για αναγνώριση του λάθους τους, που το αντελήφθησαν έστω και αργά, μάλλον θα έβρισκαν κάποιον ανώδυνο τρόπο να το έλεγαν, οπότε και θα «απαλλάσσονταν λόγω βλακείας». Φαίνεται, όμως, ότι το παίζουν τώρα κι αυτοί κατήγοροι, για ν' αλλάξουν «χαβά» πάλι σε λίγο καιρό και να μετατραπούν ξανά από πρόσκαιρους κατηγόρους σε μόνιμους συνηγόρους του αμερικανικού μοντέλου «δημοκρατίας», θεωρώντας ότι οι Ελληνες πάσχουν από μακράς διάρκειας αμνησία και δε θα θυμούνται τότε ούτε πώς έγιναν οι εκλογές του 2000 στις ΗΠΑ, ούτε τι λένε τώρα γι' αυτές τα διάφορα «αμερικανοειδή»... Αλλά «κούνια που τους κούναγε» που θα ξεχάσουμε...

Ακόμα ψάχνουν τους... αρμόδιους

Ηδη έχουν περάσει δύο μήνες από την έναρξη λειτουργίας των δημοσίων ΙΕΚ, τα προβλήματα σε κάθε σχολή είναι πολλά και όμως οι σπουδαστές τους ακόμα δεν έχουν «καταφέρει» να συναντηθούν με κάποιον αρμόδιο, που θα... μπορέσει να δώσει κάποιες υπεύθυνες απαντήσεις στα ερωτήματα και τα αιτήματά τους.

Δυστυχώς, τα παχιά λόγια και τα όνειρα για επαγγελματική αποκατάσταση μένουν στα προεκλογικά φυλλάδια του ΟΕΕΚ και των ΙΕΚ. Γεγονός που αποδεικνύει ότι οι σπουδαστές έχουν ένα και μοναδικό όπλο προκειμένου να διεκδικήσουν δημόσια και ενιαία μόρφωση: Την ενότητά τους και τη δύναμη της αγωνιστικής διεκδίκησης των αιτημάτων τους.

Εκσυγχρονιστικά ΜΑΤ στην Ισπανία

Associated Press

Οι δυνάμεις καταστολής του κράτους σε δράση ενάντια σε αγωνιζόμενους νέους, μαθητές και φοιτητές, δεν είναι σύνηθες φαινόμενο μόνο στην Ελλάδα του εκσυγχρονισμού του... σοσιαλιστικού ΠΑΣΟΚ. Στη φωτογραφία τα ισπανικά ΜΑΤ εν ώρα... καθήκοντος καθώς χτυπούν πρόσφατη διαδήλωση φοιτητών στη Βαρκελώνη, που διαμαρτύρονται για τα προγράμματα σπουδών στα δημόσια πανεπιστήμια.

Τα «άλλοθι»...

Η κυβέρνηση αμέσως μετά τις εκλογές ξεκαθάρισε ότι θέλει μέχρι το τέλος του χρόνου - αρχές του επόμενου, να έχει ολοκληρώσει την εφ' όλης της ύλης επίθεσή της κατά των λαϊκών στρωμάτων. Ετσι, τις επόμενες βδομάδες, όπως μόλις χτες δήλωσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, το ΠΑΣΟΚ προτίθεται να νομοθετήσει τα γνωστά μέτρα στους τομείς της υγείας και των εργασιακών σχέσεων. Ταυτόχρονα, και με ορόσημο τον επόμενο Γενάρη, βάζει σε πρώτο πλάνο τις διαδικασίες για τις νεοφιλελεύθερες ανατροπές στον τομέα της κοινωνικής ασφάλισης. Ολα αυτά σημαίνουν ότι η ολιγαρχία, εκτός από την έναρξη της επίθεσής της, έχει κάθε λόγο να πάρει τις αναγκαίες προφυλάξεις για την άμυνά της. Οι κεφαλαιοκράτες γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα ότι με την προωθούμενη πολιτική χτυπούν στην καρδιά βασικά δικαιώματα των εργαζομένων.

Γνωρίζουν επίσης ότι αυτή η πολιτική γεννά τεράστια κοινωνική δυσαρέσκεια, φουντώνει την αγανάκτηση, δημιουργεί την αντικειμενική βάση για εκδήλωση λαϊκών αγώνων που έχουν τη δυνατότητα να ματαιώσουν την ακολουθούμενη πολιτική. Η πλουτοκρατία, επομένως, έχει κάθε συμφέρον να παρεμποδίσει αυτές τις διεργασίες. Εχει κάθε λόγο να αποπροσανατολίζει τους εργαζόμενους, θέλει να παρεμποδίζει τη λαϊκή συστράτευση στη γραμμή της αταλάντευτης ταξικής πάλης. Στην προσπάθειά τους αυτή χρησιμοποιούν συνταγές γνωστές και από το παρελθόν. Πότε μοιράζοντας «αριστερά» παράσημα σε επιφανείς εκπροσώπους της εφαρμοζόμενης αντιλαϊκής πολιτικής. Πότε δημιουργώντας κλίμα «πολιτικών διεργασιών», στο οποίο οι πολιτικοί υπηρέτες του κεφαλαίου έχουν αναλάβει να παίζουν διάφορους ρόλους: Ο Κ. Σημίτης το ρόλο του «εγγυητή» - «σωτήρα» της «κεντροαριστεράς», με τον ΣΥΝ σε θέση «κεντροαριστερής επιφυλακής», ο Αβραμόπουλος το ρόλο του «νέου σωτήρα», ο Σουφλιάς το ρόλο του «επανακάμπτοντα σωτήρα», ο Καραμανλής του «κεντροδεξιού σωτήρα» και πάει λέγοντας. Ολα αυτά και υπαρκτά είναι και έχουν συγκεκριμένο προσανατολισμό και περιεχόμενο.

Εκείνο που πρέπει να τονιστεί εκ νέου, είναι ότι τόσο τα «αριστερά» παραμύθια και η αναζήτηση «αριστερών» άλλοθι από την κυβέρνηση, όσο και οι γενικότερες πολιτικές διεργασίες δε γεννιούνται από κάποιο «καπρίτσιο» της άρχουσας τάξης ή των κυβερνώντων αυτή εδώ τη χώρα. Οι λόγοι, οι αιτίες, οι διεργασίες είναι αντικειμενικές. Τα μέτρα για τις συντάξεις, το επερχόμενο εργασιακό «απαρτχάιντ» και η υπαγωγή των νοσοκομείων στους «μάνατζερ» πλήττουν εξίσου τους πάντες. Πλήττουν και τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ, φυσικά, που λογικό είναι να μην απέχουν από τη γενικότερη λαϊκή αγανάκτηση, πλήττουν όλα τα λαϊκά στρώματα, ανεξάρτητα από κομματικές προτιμήσεις.

Απέναντι, λοιπόν, σε αυτή την αντικειμενική πραγματικότητα της λαϊκής δυσφορίας, η κυβέρνηση και τα κόμματα της πλουτοκρατίας είναι υποχρεωμένα να «προσαρμοστούν» και να βρουν τους απαραίτητους τρόπους, για να καναλιζάρουν αυτή τη δυσαρέσκεια, να μην της επιτρέψουν να αποχτήσει βαθύτερο ριζοσπαστικό περιεχόμενο, σαφή αντιμονοπωλιακό, αντιιμπεριαλιστικό, δημοκρατικό προσανατολισμό. Γι' αυτό και προτάσσουν μια «λαϊκή ενότητα» κομμένη και ραμμένη στα μέτρα τους. Ομως, ο λαός έχει να προασπίσει το δικό του συμφέρον. Και να απορρίψει την «κεντρο-αριστερο-δέξια» όχθη των κάλπικων διακηρύξεων και των νεοφιλελευθέρων «ανασυνθέσεων», παίρνοντας ενεργό μέρος στην άλλη όχθη. Την πραγματικά αριστερή όχθη, της αντιμονοπωλιακής, αντιιμπεριαλιστικής και δημοκρατικής ενότητας και πάλης, για την οικοδόμηση του Μετώπου με στόχους και προοπτική τη λαϊκή οικονομία και τη λαϊκή εξουσία.

Μπορείς!

Δεν είναι

παντοδύναμοι,

αυτό

μην το πιστέψεις,

μπορείς,

δεν είν' ανίκητοι,

μπορείς

να τους παλέψεις,

σήκω επάνω

μοναχά

και έμπα